Het EK baanwielrennen (12-16 februari) in eigen land moet het doen zonder Lotte Kopecky en Fabio Van den Bossche. Maar tegelijk is er ook een opvallende comeback in Heusden-Zolder: na 9 jaar rijdt Jasper De Buyst (31) nog eens een internationaal kampioenschap op de piste. “Ik heb mijn hart voor het baanwielrennen herontdekt.”
Jasper De Buyst en de piste leek lang een gedroomd huwelijk. Als prille twintiger, tussen 2012 en 2015, verzamelde hij al een handvol medailles op Wereldbekerwedstrijden en het WK. En won hij ook 2 keer na elkaar de Gentse Zesdaagse.
Maar richting Rio kwam er wat sleet op de relatie en na mislukte Spelen in 2016 koos De Buyst voor de weg. Bij de Lotto-ploeg groeide hij uit tot een belangrijke pion, de piste bleef beperkt tot enkele passages in ’t Kuipke.
Dat hij nu op z’n 31e terugkeert naar de baan, is een samenloop van omstandigheden.
“Sinds vorig jaar ben ik astma-patiënt (het gevolg van een corona-besmetting) en daarom ben ik deze winter binnen beginnen te trainen. In deftige temperaturen, dat is beter voor de longen.”
Vader en zoon in't Kuipke
“In november ben ik ook gaan kijken naar de Gentse Zesdaagse met mijn zoontje van 2,5 jaar. Die was heel enthousiast, dat was superleuk. Maar hij kent mijn verleden op de piste natuurlijk niet en ook daarom heb ik me dan ingeschreven voor het BK.”
Op dat Belgisch kampioenschap eind vorig jaar viel het laatste steentje. De Buyst pakte goud op de puntenkoers én de ploegkoers, en kreeg daarna de vraag om mee te trainen met de nationale ploeg.
“En na een aantal trainingen was het vervolg dus deelname aan het EK in Heusden-Zolder”, lacht De Buyst.
Hij “profiteert” ook van het afzeggen van Fabio Van den Bossche, nog een puzzelstukje dat viel. “Zo was er plots een opening voor de puntenkoers, het is alsof het zo moest zijn.”
Professionalisering bij de federatie
En zo is De Buyst dus “back on track”, na 9 jaar. Een periode waarin er veel veranderd is in het wielrennen.
“Zo is België een sterk land geworden in het baanwielrennen, met heel wat renners die het goed doen. Zo kon ik me meteen echt meten op training, daar leerde ik al veel van.”
Hij roemt ook de federatie, die stappen heeft gezet. “Er is echt een professionalisering geweest. Het is veel leuker om nu te komen trainen, in deze bubbel, dan die van zoveel jaar geleden. Een pluim op de hoed van de federatie en ik denk dat die resultaten daarvan een rechtstreeks gevolg zijn.”
Ik had geen hart meer voor het baanwielrennen, maar ik ben blij dat ik dat nu, zoveel jaar later, herontdekt heb.
En zo zit het dus weer helemaal goed tussen De Buyst en zijn oude/eerste liefde, hoewel er 9 jaar geleden harde woorden vielen. “Ik hoop dat ik nooit meer moet terugkeren naar de baan”, zo klonk het toen.
“Ik vond het gewoon niet meer leuk”, blikt De Buyst nu terug.
“Het is zeker niet mijn bedoeling om na te trappen of rancuneus te zijn, maar dat had voor een stuk te maken met de omkadering."
"En ook deels met mezelf, ik was ook nog heel jong. Ik had geen hart meer voor het baanwielrennen, maar ik ben blij dat ik dat nu, zoveel jaar later, herontdekt heb.”
Niets te verliezen
Dan is de vraag of het EK een korte flirt wordt met een oude bekende of de voorbode voor meer. “Dat zal mijn resultaat in Heusden-Zolder bepalen. Bijvoorbeeld door een heel goed of een heel slecht resultaat.”
“Maar het kan ook een matige uitslag worden, waarbij ik dan wel het gevoel heb van: “Oké, ik kan het nog, maar heb alleen tactisch verkeerde keuzes gemaakt.""
"Die ene dag gaat me veel wijzer maken. Ik kijk bewust ook niet verder vooruit, dat is ook een les die ik geleerd heb. En ik heb niets te verliezen, dat is een leuke uitgangspositie.”
Mocht het EK een vervolg krijgen, dan zal natuurlijk ook zijn ploeg Lotto daar een zeg in hebben.
“Het EK is in België, ik verlies geen reisdagen en mijn programma op de weg moest er niet voor gewijzigd worden. Dat was geen probleem."
"Mocht er een vervolg komen op de piste, dan gaan we daar met de ploeg wel andere gesprekken over moeten hebben. Maar alles op zijn tijd.”
"Project LA28"
De trainingen op de piste deze winter deed De Buyst niet alleen. Eén keer per week lokte hij ook streekgenoten Oliver Naesen, Edward Theuns, Gijs Van Hoecke, Aimé De Gendt en Dries De Bondt naar het Wielercentrum Eddy Merckx.
“Die waren allemaal heel enthousiast, dat is eens iets anders als training in de winter. Het was gewoon leuk, trainen en nadien nog een broodje hier in de buurt gaan eten.”
Het groepje heeft intussen ook een naam: “Project LA28”, naar de volgende Zomerspelen. “Maar het is niet zo dat wij onszelf zo hebben genoemd”, lacht De Buyst. “Ergens is dat zo verschenen, maar dat klopt niet. Al hebben we die naam intussen wel overgenomen, maar dat is dus met een stevige knipoog.”
