Veel gekletter, maar "de reclame" was "geen PlayStation": de boemerang van UAE in Milaan-Sanremo

Nog 52 kilometer tot de witte lijn in Sanremo. Op de Capo Mele, de eerste van de 3 Capi, neemt UAE Team Emirates brutaal over.

Domen Novak legt als eerste afgevaardigde een stevig tempo op. Het peloton wordt op een lint getrokken. 

Op de Capo Cervo neemt Alessandro Covi fors over, op de Capo Berta schiet Novak nog een cartouche af.

Het peloton kraakt in al zijn voegen. De deur staat open en met Christophe Laporte lost daar al een schaduwfavoriet.

"Hij was wat ziekjes", verklaarde zijn ploeg de offday van de Europese kampioen. 

Soit. Op naar de Cipressa, waar UAE weer naar het front trekt. Tadej Pogacar stuurt zijn manschappen aan en Isaac Del Toro is het kanonnenvlees in de vuurlinie.

De Mexicaan, nog altijd maar 20 jaar, is enkele dagen geleden opgeroepen als supersub voor Brandon McNulty.

Zijn tempo is verschroeiend, maar het Mexicaanse goudklompje loopt geheel logisch leeg nog voor de top.

En nu? A chi tocca? Wie is de volgende?

Tim Wellens blijft over, van Diego Ulissi of Marc Hirschi is geen spoor. De Zwitser plooit zich in de staart van het uitgedunde peloton dubbel om stand te houden.

"De eerste kilometer van de Cipressa was zeer goed, maar Isaac was wat dood en dan ontbrak er een renner om dat tempo aan te houden", analyseert Wellens de aanpak op de voorlaatste scherprechter.

Onze landgenoot tuurt op de laatste pentes van de Cipressa over zijn schouder en krijgt een handgebaar van Pogacar. "Gas geven", lijkt de Sloveen te sommeren.

Wellens: "Ik overlegde met Tadej om te zien of het mijn taak was, maar tegen dan zaten we al op het vlakkere deel en dat stelde niet zoveel voor."

"We liepen dus een beetje voor op het plan. Er schoot maar één renner meer over in plaats van 2 ploegmaats, maar het is natuurlijk geen PlayStation."

"Tadej vroeg nog even of hij op de Cipressa moest gaan, maar dat zou zelfmoord geweest zijn."

Het plannetje zakt een eerste keer in elkaar. "We hadden Hirschi of Ulissi nog verwacht op de Cipressa, maar ze waren er niet meer", geeft ploegmanager Mauro Gianetti toe.

"Dat is natuurlijk sport. Isaac deed het geweldig, maar dan moest Wellens al wat werken en zo miste hij al wat energie voor de Poggio."

Wellens: "Het was geen geheim dat we een harde koers wilden. We wilden de Cipressa zo snel mogelijk oprijden en dan Tadej lanceren op de Poggio."

"De groep was ook iets te groot aan de voet van de Poggio en dan zie je dat het moeilijk is om het verschil te maken."

"Als we de koers opnieuw rijden, moeten we misschien wat meer risico nemen en meer achterin rijden."

"Ik ben trots op het werk van de ploeg", klinkt het zalvend bij Pogacar. "Ja, we kwamen een mannetje tekort op de Cipressa, maar dat is koers. Die klim volgt ook na 260 kilometer, hé. En als je wil winnen, moet je plan perfect zijn."

"We misten 10 procent op de Cipressa en daarna", voegt hij er nog aan toe bij Eurosport-reporter Philippe Gilbert. "Dit was een van de makkelijkste koersen ooit. Met name de eerste uren ging het niet heel hard."

Bij de concurrentie lachen ze intussen in hun vuistje. Christoph Roodhooft, ploegleider van Alpecin-Deceuninck: "We waren op onze hoede voor de aanval of voor dat strakke tempo van UAE op de Cipressa."

"Maar omdat ze er zoveel reclame voor gemaakt hadden, dachten we: we zullen wel zien. Ik denk dat het beter is om niet te veel te praten over zaken waar je aan denkt, maar goed."

Bij UAE hadden ze vooraf met veel toeters en bellen verkondigd - sterke man Matxin Fernandez op kop - dat ze droomden van een beklimming van de Cipressa onder de 9 minuten.

Met een chrono rond de 9'30" baarde dat plan een muis. Het ging er sneller dan vorig jaar, maar een record bleef uit door het gebrek aan werkkrachten. 

Michael Matthews, de uiteindelijke runner-up: "UAE blufte een beetje, maar uiteindelijk bleken ze niet zo sterk in de finale en dat zorgde voor een andere koers dan we verwacht hadden."

Winnaar Jasper Philipsen: "UAE verspilde heel veel energie op de Capi. Door het hoge tempo kieperden ze enkele van hun eigen pionnen vroegtijdig overboord."

Met een vrij omvangrijke groep wordt uiteindelijk de Poggio opgediend. Wellens rolt er met zijn laatste krachten de rode loper uit voor Pogacar, die net zoals vorig jaar op de klassieke plek zijn pijl afvuurt.

De concurrentie plooit niet. Bij het lanceren van een tweede schot moet Pogacar even buitenom, maar met lange halen beent Van der Poel hem weer bij. Overnemen, dat doet de happende wereldkampioen niet.

Met een piepkleine bonus duiken ze de afzink in. Pogacar geeft niet af, maar Van der Poel wijkt niet en ook de andere tenoren blijven in de nek van de Sloveen hijgen.

En dat ondanks een vlijmscherpe 5'39", een record op de Poggio. 

"Ze zaten allemaal een beetje te dicht", aldus Pogacar over de diepe finale. "Iedereen kent ons plan en is bereid om extra af te zien. Je plan moet perfect zijn om bijvoorbeeld een solo te kunnen volhouden."

"Zelfs al had Mathieu overgenomen in de afdaling, dan nog zaten er veel daalexperten in het groepje achter ons. Iedereen weet wat hij moet doen en dan is het moeilijk om het verschil te maken."

"Het was een goeie call van Mathieu om te focussen op Jasper (Philipsen) achter hem. Zij hebben het perfect gespeeld. Chapeau voor hen."

Ploegmanager Gianetti knikt: "Iedereen keek naar Tadej, maar we krijgen uiteindelijk een geweldige winnaar."

"En er was nog een kampioen vandaag: Van der Poel. Met de regenboogtrui zo werken voor Philipsen, dat is geweldig. Dat is echt koers, echt speciaal."

"Volgend jaar proberen we opnieuw. Bij de eerste aanval van Tadej konden er nog veel volgen, bij de tweede hadden ze het heel wat moeilijker."

"Tom Pidcock reed daarna erg snel in de afdaling en dan besloot Tadej te gokken op zijn sprint, ondanks de aanwezigheid van Philipsen. Maar nogmaals, wat Van der Poel deed: echt straf. Hij verdient een pint van Jasper."

"Tadej en Jasper zijn goeie vrienden, maar het mooie is dat ze elkaar tijdens een koers ook echt kunnen uitdagen om te winnen. Dat heeft hij ook met Van der Poel. Dat is waarom koers de allermooiste sport is."

En zo voelt iedereen zich toch een beetje winnaar na de allersnelste editie in de geschiedenis van Milaan-Sanremo.