5 lessen na Parijs-Nice en Tirreno-Adriatico: vraagtekens, statements en ontbolsteringen

De voorbije jaren uitte Remco Evenepoel regelmatig zijn ongenoegen over de 'zwakte' van zijn klimploeg, zeker in vergelijking met concurrenten als Visma-Lease a Bike en UAE.

Met de komst van Mikel Landa toonde Lefevere dat hij niet doof bleef voor die klachten, maar in Parijs-Nice - waar Landa niet van start ging - zagen we toch hoe Evenepoel in de finales nog vaak geïsoleerd zat.

Dat kwam de Belgische kampioen vooral duur te staan in de achteraf gezien cruciale vrijdagetappe. Terwijl Jorgenson, McNulty en Skjelmose (uiteindelijk de nummers 1, 3 en 4 van het eindklassement) ervandoor gingen, moest Evenepoel in zijn eentje zijn boontjes doppen in de achtervolging.

Door die inhaaljacht en profileringsdrang, moest zijn Soudal - Quick Step vroeger dan gepland zijn mannetjes opsouperen.

De 52 seconden die Evenepoel vrijdag verloor, kwam hij in Nice tekort om eindwinnaar Jorgenson alsnog te onttronen.

Vooraf keek iedereen uit naar de tweestrijd tussen Remco Evenepoel en Primoz Roglic, maar die kwam er uiteindelijk nooit. De matige prestatie van Bora-Hansgrohe in de ploegentijdrit was al een teken aan de wand.

Zijn derde plaats in de zaterdagrit naar La Madone d'Utelle, in het zog van Evenepoel, kon nog veel maskeren, maar in de slotrit zakte de Sloveen helemaal door het ijs.

Een 10e plaats in het eindklassement is het slechtste resultaat in een rittenkoers voor Roglic sinds Parijs-Nice 2021, toen hij de koers domineerde, maar door een valpartij in de rit naar Nice alsnog een figuurlijke val in de stand maakte. Voor een nog slechter resultaat moeten we zelfs al terug naar de Tirreno van 2018!

Geen geruststellende start van zijn carrière bij Bora voor Roglic dus. "Maar mijn leven zou niet veranderd zijn mocht ik deze koers wél gewonnen hebben", haalde hij zijn schouders op. "Ik moet nog een beetje wennen aan alles."

Over 3 weken is er een nieuw examen in het Baskenland. Niet alleen tegen Evenepoel, maar dan ook tegen superman Jonas Vingegaard.

29 juni. Dan pas wordt het startschot van de Tour de France gegeven, maar de 2 superfavorieten hebben nu al een duidelijk statement gelanceerd.

Tadej Pogacar verpletterde Jan en allenman tijdens zijn eerste – en tot dusver enige - koersdag van 2024 met een waanzinnige solo.

Pogacar springt in 2024 spaarzamer om met zijn agenda, maar zijn onemanshow op het Toscaanse grind zegt natuurlijk niets over de vraag die de komende maanden nog veelvuldig zal worden herhaald: in hoeverre zal zijn deelname aan de Giro zijn kansen in de Tour hypothekeren?

Jonas Vingegaard laat zich niet verleiden tot een dubbeldate, maar de Deen heeft net als zijn Sloveense rivaal zijn bulldozer al laten draaien. Hoe de tweevoudige Tourwinnaar vrijdag op San Giacomo verwoestend uithaalde, spreekt boekdelen.

Vingegaard was in Italië superexplosief, oogt meer ontspannen dan ooit tevoren - hij bespeelde zelfs de camera's met kushandjes - en laat zich niet beïnvloeden door randverhalen.

“Deze zege zegt echter niets over de Tour en de zomer”, relativeerde hij zelf meteen, maar runner-up Juan Ayuso vatte gevat samen. “Ik ben de eerste van de mensen. Jonas rijdt momenteel op een ander niveau.”

Diezelfde Juan Ayuso won de openingstijdrit in Tirreno-Adriatico, de dag waarop Visma-Lease a Bike met de aandacht ging lopen dankzij de futuristische helmen.

Maar aan het einde van de dag mocht UAE Team Emirates nippen van de prosecco en dat doet het steeds vaker na een tijdrit.

De woestijnbrigade won ook de ploegentijdrit in Parijs-Nice, claimde in het werk tegen de klok in de UAE Tour zelfs het volledige podium en Ayuso zelf won vorig jaar ook al de tijdritten in Romandië en Zwitserland.

De voorbije jaren werd er nogal minachtend gesproken over hoe UAE weinig innoveerde met zijn materiaal, maar in alle stilte is er duidelijk geïnvesteerd en het rendement mag gezien worden.

Wie is nu de sprintkeizer in dit peloton? Tim Merlier kon zijn zegereeks niet verlengen in Italië, Jasper Philipsen maakte 1 keer het zegegebaar in 4 kansen en Jonathan Milan presenteerde het beste rapport met 2 zegeruikers.

De 23-jarige reus doet met zijn stijl denken aan Marcel Kittel, maar Johnny zal nog veel boterhammen moeten eten om de Duitse spurtbom te evenaren. Al leert Milan razendsnel bij en weet niemand bij Lidl-Trek waar zijn grenzen liggen.

De maglia ciclamino van 2023 focust dit jaar ook nog op de Spelen, maar kan in de nabije toekomst een razendgevaarlijke concurrent worden van de (Belgische) gevestigde waarden. Op een dag misschien zelfs voor het groen in Parijs (of Nice)?