Waarom de Ronde van de Algarve (en niet de aansluitende UAE Tour) plots het mekka van de wielersport is

Remco Evenepoel, Wout van Aert, Sepp Kuss, Tiesj Benoot, Tom Pidcock, Filippo Ganna, Geraint Thomas, Daniel Martinez, Stefan Küng, Stefan Bissegger, Ben Healy, Jasper Stuyven, Tao Geoghegan Hart en nog enkele kornuiten.

Er zijn rittenkoersen die vrede moeten nemen met een minder gestoffeerd deelnemersveld. Zeker in deze periode van het jaar, waarbij een deel van het peloton nog op hoogtestage is en een ander deel bivakkeert in de Verenigde Arabische Emiraten.

De concurrentie met de Ronde van Oman (die vandaag eindigt) en de UAE Tour (die maandag begint) is stevig, maar niet elke renner is fan van koersen in de woestijn.

"Het is de koers bij uitstek waarvan men zegt dat je er conditie verliest, omdat het er zo makkelijk koersen is", vertelde Sep Vanmarcke enkele weken geleden bij De Rode Lantaarn.

"Ik ben er zelf nooit geweest, maar de renners zeggen dat toch. Als er geen wind is, dan wil niemand ontsnappen. De wegen zijn er zo breed en als er geen waaiers zijn, dan komt iedereen fris aan de finish."

Vorig jaar bevestigde Thomas De Gendt overigens die these. In de 5e rit kreeg hij het zodanig op zijn heupen van het slakkengangetje, dat hij uiteindelijk voor een doorgedreven training koos met een aanval.

"Ik heb ook de Ronde van Oman gereden en qua wattages vallen die wedstrijden hier tegen", zei De Gendt een jaar geleden. "Ik ben hier conditie aan het verliezen, want in het peloton is het echt veel te gemakkelijk."

De zevendaagse in het zand lokt volgende week gezien de aard van het parcours vooral veel topsprinters en in hun thuiskoers vaardigt UAE Team Emirates uiteraard een sterk ensemble af.

Maar het totale pakket van de Algarve hoeft zeker geen diepe buiging te maken. Straf voor een Pro-koers tegenover een WorldTour-wedstrijd.

Remco Evenepoel zal zijn eindzege in de UAE Tour van vorig jaar niet verdedigen, want de Belgische kampioen gooit zich in Portugal voor het eerst in de weegschaal met enkele (ronde)concurrenten.

"Ik wil hier koershardheid opdoen richting Parijs-Nice. In de Emiraten moet je al bijna in topvorm aan de start staan, want je hebt er een soort van vormverlies", legde Evenepoel gisteren uit aan onze Renaat Schotte.

"De koers kan daar zo rustig verlopen, terwijl je hier elke dag moet duwen en optrekken. Het parcours is lastig, richting Parijs-Nice is dit beter en ik kan ook een goed trainingsblok afwerken als ik weer naar Spanje ga."

Evenepoel bewaart goeie herinneringen aan deze rittenkoers. Hij pakte de eindwinst in 2020 en 2022.

"Persoonlijk vind ik dit een van de meest kwaliteitsvolle rondjes van het hele seizoen met 2 sprintritten, 2 aankomsten bergop en een tijdrit die wisselt van parcours."

"Als je hier wilt winnen, moet je een complete renner zijn en je moet van alles een beetje kunnen. Hier zit veel kwaliteit en meestal kom je beter uit deze ronde. Dat is waar we ook nu naar op zoek gaan en daarom koers ik hier heel graag."

Op de Alto da Foia, waar we donderdag finishen, staat bovendien zelfs een standbeeld voor de Belgische rondehoop. Het is een replica van zijn vreugdegebaar in 2020.

"Ik was heel verrast toen ik dat nieuws enkele jaren geleden vernam. Het is een klim waar ik toen nog maar één keer was geweest. Ik rijd er niet elke dag naar boven. Misschien probeer ik er deze week een foto te maken. Het is een leuke geste."

Maar als organisator lok je niet alleen met zoete aandenkens zoveel sterren naar je koers, ook al is het een jubileumeditie (50).

De verplaatsing naar Portugal is voor de renners al iets minder complex dan een vliegreis naar de Emiraten, zeker als je als coureur een stage in de wijde omgeving (zoals Van Aert op Mallorca) kan verbinden met je eerste competitiedagen van het seizoen.

Ook met een jetlag zoals na de Tour Down Under of rittenkoersen in Argentinië of Colombia hoef je geen rekening te houden.

Koersen zal deze week gebeuren bij al bij al milde en gunstige klimatologische weersomstandigheden.

Aangenaam koersweer, terwijl je in de woestijn soms het risico loopt op bakken en braden en anno 2024 warempel rekening moet houden met hondenweer.

Vraag maar aan het peloton in Oman, waar ze in meerdere etappes al fors hebben moeten snoeien door het ongeziene noodweer.

In de Algarve pronken ze van woensdag tot en met zondag met eindwinnaars van de Giro (Hart), Tour (Thomas) en Vuelta (Evenepoel en Kuss) op hun deelnemerslijst. "Het sterkste veld ooit? Kan goed zijn", bevestigt de Belgische kampioen.

Voor geen van die kleppers is de Algarve een doel op zich, maar het is wel een goeie testcase om je eigen vormpeil en dat van de concurrenten te beoordelen na een lange winter.

Bovendien kan bijvoorbeeld Evenepoel zondagavond inschatten hoe zijn benen aanvoelen 2 weken voor Parijs-Nice, de eerste echte afspraak.

Concurrent Hart rijdt er dan weer zijn eerste koerskilometers na zijn loodzware val in de Giro van vorig jaar. Niets hoeft, alles mag, met andere woorden.

De net geciteerde klassementsmannen zijn kanjers die 's ochtends, 's middags en 's avonds cols eten, maar dat hooggebergte zullen ze in de Algarve uiteraard niet ontmoeten.

De Alto da Foia (donderdag, 888 meter) en de Alto do Malhao (zondag, 514) zullen het klassement boetseren, maar zijn geen puur specialistenwerk. Die beklimmingen leunen eerder aan bij het werk in de Ardennen.

Ze nodigen ook klassieke types zoals Van Aert, Ganna, Pidcock en Küng uit om een goed klassement na te jagen.

Als Pidcock droomt van de Tour, mag hij hier al een vlag planten. Van Aert koestert naar eigen zeggen geen ambities, maar komt elke dag aan zijn trekken.

"Ik zal mijn dagen uitkiezen", zei hij vorige week. "Er zijn een aantal mooie etappes en een tijdrit. Ambities voor het algemeen klassement heb ik niet, ik hoop vooral met goede benen en fijne ervaringen huiswaarts te keren."

Ook in de sprintkansen woensdag en vrijdag zal hij zeker zijn mannetje staan tegen onder meer Jordi Meeus en Gerben Thijssen.

Ganna is het levende bewijs dat je ook als stevige bonk niet kansloos bent op dit parcours. Vorig jaar werd de Italiaan 2e in de eindstand op amper 2 tellen van ploegmakker Martinez.

Die puike prestatie had Ganna ook te danken aan de traditionele tijdrit in de Algarve, al werd hij er vorig jaar slechts 3e na Küng en Cavagna.

Maar wees er maar zeker van dat de chronorit van zaterdag een koers in de koers vormt.

Op olympisch titelverdediger Primoz Roglic en Europees kampioen Joshua Tarling na tekenen zowat alle potentiële Parijse pronkstukken present. Evenepoel bestempelde het zelf als "bijna een generale repetitie voor het WK tijdrijden".

Op het glooiende parcours in Albufeira (22 kilometer) zullen ze elkaar tot het uiterste drijven en kan er ook in koers geverifieerd worden hoe groot het rendement is na het schaafwerk in de windtunnel van de voorbije maanden.

Ook de UAE Tour heeft een tijdrit, maar die is dan weer een stuk korter (12 kilometer) en veelal worden de tijdritfietsen niet op het vliegtuig geladen, aangezien het sop de kool niet echt waard is. 

Extraatje: op eventueel de Amstel Gold Race en het BK na is dit de enige koers waar Van Aert en Evenepoel elkaar zullen kruisen voor ze allebei op medaillejacht gaan in Parijs.

Neen, deze Ronde van de Algarve zal het voorjaar van de trekpleisters niet kraken of maken.

Voor voorbarige conclusies moet je je altijd hoeden, maar een belangrijke indicator zal het wel zijn. Al is het maar voor de gemoedsrust van de renner zelf, die bovendien door het vrij vaste parcours botst op veel herkenningspunten tegenover de vorige jaren.

De zelfkennis zullen Evenepoel en co makkelijker opscharren op Portugese bodem dan in de UAE Tour.

Zo bevestigde ex-renner Stijn Steels, om de cirkel rond te maken, vorig jaar de clichés over de UAE Tour nog eens in De Tribune.

"Niemand wil wegrijden, het is altijd rechtdoor en je fietst door de woestijn - vaak zelfs lelijke woestijn. Het is afwachten tot de laatste vijf kilometer."

"Dan zit iedereen natuurlijk nog fris en wordt er opeens een gigantisch tempo ontwikkeld. De sprints zijn daardoor extreem chaotisch. Leuk om naar te kijken, maar als renner is het gekkenwerk."

"Ik heb er ooit een rit gereden waarin we het eerste halfuur 50 watt reden. Met Jasper De Buyst en Victor Campenaerts viel ik aan, om een bepaald wattage te trappen. Ook al wisten we dat we ingelopen zouden worden voor de eindstreep."

Het zou ons ten zeerste verbazen mochten zondagavond in Portugal gelijkaardige getuigenissen opduiken.