Twee vreemde eenden in de bijt. Een duo verdwaalde dieren zorgde voor een spannende bocht op de Wereldbekercross in Flamanville. De renners moesten hun beste stuurmanskunsten bovenhalen om ze te ontwijken. "Zoiets verwacht je nu niet meteen", lacht Lars van der Haar erom na de race. Dagwinnaar Eli Iserbyt kon ook genieten van "de brave toeschouwers".
De kans is klein dat ze geldige tickets hadden, wel zaten de twee muskuseenden op het beste plekje om de Wereldbekercross te bekijken in Flamanville.
Net in een trage, glibberige bocht namen ze het risico om enkele pluimen te verliezen om de renners van dichtbij te bewonderen. En geregeld liep het maar net goed af voor de beesten.
"Een aanrijding kwam er bijna van", lacht dagwinnaar Eli Iserbyt er smakelijk om na de wedstrijd.
"Gelukkig voor de eenden had ik het goede spoor te pakken in de bocht. Ze bleven wel braaf zitten, dus ze vormden eigenlijk aangename toeschouwers."
Iserbyt reed weg van zijn Nederlandse concullega's Lars van der Haar en Pim Ronhaar. Toch zorgden de eenden nog voor een heet standje in de slotronde voor de drie podiumrijders.
"In de laatste ronde maakten ze het nog spannend", deelt Van der Haar. " Ik hoorde mensen wel dingen roepen, maar je verwacht niet meteen dieren op het parcours."
"We hebben al eens honden meegemaakt ... Maar dan heb ik liever een eend, ja."
Ik nam de bocht en zag ineens kwik en kwak zitten.
"Het waren een beetje de stervende zwanen", lacht ook Ronhaar smakelijk.
"Ik nam de bocht en zag ineens Kwik en Kwak zitten. Kwik had geluk, want ik reed er bijna overheen."
"Ze hebben een mooi dagje gehad op de cross."
En belangrijker: ze kunnen het verhaal nog navertellen aan hun soortgenoten.
