Vandenbempt ziet "spitsenprobleem" bij AA Gent: "Gift Orban is een tikkende tijdbom"

Na 8 overwinningen op een rij heeft leider Union nog eens puntenverlies geleden, na een 1-1-gelijkspel tegen KAA Gent. Coach Alexander Blessin was maar half tevreden, want de eerste helft van zijn team was niet goed.

Ik vond het opvallend hoe streng de trainer was voor de eerste helft van zijn ploeg en de spelers. En achteraf ging iedereen daar ook in mee. 

Union had inderdaad een probleem met de pressing van Gent. Het ongebruikelijk veel balverlies in het uitverdedigen had slecht kunnen aflopen als Gent beter had afgewerkt.

Maar het is nu ook niet dat Union de hele eerste helft overlopen werd of 5 grote kansen moest toestaan of er zelf niet voor ging. Integendeel, het had zelf 1 of 2 grote kansen gehad. Ze waren wel heel slordig, maar dat vond ik eigenlijk ook van AA Gent voor de rust. 

Het was overigens een leuke, intense, aangename wedstrijd om naar te kijken.

Dat streng zijn geeft wel aan hoe hoog de lat ligt bij Union en Blessin. Dat is eigenlijk goed nieuws: ze zijn niet tevreden met alweer een plek aan de top. Union mag dan geen traditionele topclub zijn, er heerst duidelijk wel een topsportmentaliteit. Half goed is niet goed genoeg.

Ook vorig jaar was dat eigenlijk al zo met Karel Geraerts, die niet snel tevreden was. Union wil niet enkel meer charmant en sympathiek zijn, maar wil ook winnen en eindelijk een prijs pakken.

Union had een sterke reactie na de pauze met spelers als Cameron Puertas - een van de betere spelers op onze velden op dit moment. Met zijn brede kern - als je spitsen als Kevin Rodríguez of Gustaf Nilsson kan inbrengen... - zal de concurrentie van ver moeten komen om Union af te stoppen.

AA Gent heeft opnieuw niet kunnen winnen, na eerder ook al die 1-1 tegen Anderlecht. Gent heeft toch een scoringsprobleem. 

Toen deze zomer bleek dat Gent tegen alle verwachtingen in het seizoen zou kunnen aanvatten met drie uitstekende spitsen, werd het beschouwd als het sleutelmoment om van AA Gent ook echt een topkandidaat voor de titel te maken. Én Hugo Cuypers, én Gift Emmanuel Orban, én de terugkeer van Tarik Tissoudali.

Het is niet zo dat ze niet scoren. Ze hebben respectievelijk 14, 11 en 9 doelpunten gescoord, maar ze hebben er toch vooral veel gemaakt in de Europese voorrondes, tegen vooral kleine ploegen.

In de competitie is het veel minder: 4, 3 en 3 goals. Terwijl de efficiënte spitsen van de andere topclubs in de competitie aan 9 doelpunten zitten.

Als er maar 1 van die drie spitsen zijn niveau of zeker zijn trefzekerheid van voorheen had gehaald, stond Gent waarschijnlijk naast Union. 

Want ik vind dat Gent naast Union een van de allerbeste teams is gebleken van in de eerste ronde.

Het brengt altijd goed, verzorgd, aanvallend voetbal. Vaak veel kansen, spektakel, dominant. Gent is zeker een volwaardige en grote titelkandidaat, al valt nog af te wachten hoe zwaar de afwezigheid van alle internationals in januari en februari erin zal hakken, met de Afrika Cup en de Asian Cup.

Dat is een probleem voor later. Op dit moment is er toch een spitsenprobleem. En wat Gift Orban betreft is dat een dubbel probleem. Hij scoort niet alleen niet meer, maar aan alles zie je ook dat het een tikkende tijdbom is. Hij is duidelijk zeer ontevreden met zijn statuut van invaller.

Ik ben zeer benieuwd hoe dat zal aflopen. Ofwel gaan straks de goals volgen en is er geen vuiltje aan de lucht. Ofwel wordt het een vertrek, en dat zal dan langs de achterdeur zijn en niet voor 30 miljoen.

Anderlecht won de derby van RWDM, maar dat kostte heel wat meer moeite dan vooraf gedacht. Anderlecht heeft het zichzelf moeilijk gemaakt door heel naïef een doelpunt te slikken.

Kasper Schmeichel had voor de tweede week op een rij geen reactie. In Gent viel hij achterover, nu bleef hij staan. Hij mag wel eens naar een bal duiken, denk ik dan tussen haakjes gezegd.

En nadien was het gewoon heel moeilijk om openingen te vinden tegen RWDM, omdat die ongeveer met 11 in de eigen zestien geparkeerd stonden. 

Ik vind het voor het voetbal niet zo erg dat een ploeg die op het einde helemaal niet meer wilde voetballen, verliest. Ik vond het echt teleurstellend van Molenbeek. Ze mogen zeker gaan verdedigen, maar probeer toch te voetballen.

Op de overwinning van Anderlecht was weinig aan te merken. Niet vergeten dat met Thorgan Hazard en Kasper Dolberg al twee van de drie tanden van de befaamde drietand waren afgebroken voor de wedstrijd. En Flips was gewoon slecht.

Toch heeft Anderlecht een hele resem kansen en doelpogingen afgedwongen. 4,3 expected goals, zoals dat in het jargon heet, dat is echt wel veel.

Het was ook de overwinning van de wilskracht, van de volhouder. En nog maar eens een hoofdrol voor Jan Vertonghen. Het is toch een mooi voorbeeld van waardig ouder worden in het voetbal.

Hij jaagt er voortdurend het vuur in, onvoorstelbaar wat voor een mentaliteit hij heeft. Zo'n slecht idee was het toch niet van de voorzitter om hem vorig jaar tegen alle adviezen in naar Brussel te halen. 

Anderlecht heeft nu al 7 keer thuis gewonnen. Dat is al één keer meer dan vorig jaar over het hele seizoen. De heenronde lijkt me gewoon geslaagd voor Anderlecht.

De eerste vaststelling van de heenronde is dat Club Brugge zonder meer dé teleurstelling is, voor het tweede jaar op een rij eigenlijk. Met dit spelersmateriaal dit niveau halen en zo weinig punten - het staat pas 7e - is, ondanks een goede Europese campagne, gewoon slecht gedaan. Gelukkig voor Club Brugge is nog alles mogelijk.

Aan de andere kant van de balans staat stadsgenoot Cercle Brugge, met een voetbal dat polariseert. Enkele analisten, die ik heel hoog heb zitten, vinden er helemaal niks aan, hebben er een hekel aan, vinden het geen voetbal.

Maar er zit wel leven in de wedstrijden van Cercle. Bovendien doen ze dat met een jonge ploeg en een heleboel spelers van eigen bodem. Zo slecht is dat dan toch niet.

Voorts nog een speciale vermelding voor  STVV, dat toch maar mooi in de middenmoot staat met vaak beter voetbal dan vorig jaar en ook veel jongens uit de eigen jeugd. 

En, misschien een beetje vreemd, ook voor Standard, dat ons al heel veel heeft gegeven in de heenronde. En niet altijd wat  Carl Hoefkens zou willen: vaak spektakel, maar in goede en slechte zin. Stuntoverwinningen thuis tegen de groten, tegelijk een rammeling op Antwerp. Ik zou zeggen "never a dull moment" met Standard.

Voorts zijn de twee ploegen die ons vorig jaar zo'n geweldige titelmatch hebben gegeven - Antwerp en KRC Genk - ook beneden de verwachtingen gebleven. Zeker dan qua resultaten in de competitie: ze hebben maar 6 keer gewonnen in 15 matchen.

Dan mag je nog vaak echt goed voetbal hebben gebracht, zoals Genk en ook Antwerp voetbalt vaak beter dan in het titeljaar, dat is toch gewoon niet goed genoeg. Maar de Sint moet nog komen, dus er is nog heel veel tijd om veel goed te maken.