Na een welverdiende nachtrust, blikte Karel Sabbe terug op zijn succesvolle Barkley Marathons. Na een helse tocht van 59 uur en 53 minuten, kwam hij als 17e deelnemer ooit over de finish. Dat ging niet zonder slag of stoot: "Ik was vooraf ziek, heb niet geslapen tijdens de race, ben in een koude rivier gevallen en heb fysiek en mentaal geleden."
De beelden zijn nu al legendarisch: een compleet uitgeputte Karel Sabbe bereikt 7 minuten voor de tijdslimiet de finish van de Barkley Marathons. Hij zakt meteen in elkaar en moet geholpen worden door zijn crew.
Een dag later kan Sabbe alweer op zijn benen staan en neemt hij ons mee op zijn heroïsche tocht.
Hallucinaties door slaaptekort
Sabbe leek mentaal bij de zaak na bijna 60 uur lopen, toch heeft de Belg mentaal extreem afgezien. Vorig jaar moest Sabbe opgeven omdat hij hallucineerde, hij sprak toen tegen een vuilnisbak. Maar die waanideeën waren er ook dit jaar bij.
"In de laatste ronde kreeg ik er opnieuw mee te kampen. Ik zag overal mensen en hoorde muziek."
Dat komt volgens Sabbe door slaaptekort. Onze landgenoot sliep tijdens de 2 helse dagen geen minuut. Maar hij kreeg ook met andere obstakels te maken.
"Ik had niet de beste voorbereiding, 2 dagen voor de wedstrijd was ik nog ziek. Ik ben tijdens de race, bij een temperatuur van -10 °C, in een ijskoude rivier gevallen. Mentaal en fysiek heb ik geleden en ik ben door het oog van de naald gekropen."
Ik had daar niet meer het besef dat ik in een wedstrijd was. Ik wist enkel dat ik boeken moest zoeken, maar niet waarom ik dat deed
Sabbe moest zich nog reppen om de tijdslimiet te halen. Dat deed de Belg zowaar goed, door de adrenaline kwam hij tot zinnen.
"Ik had daarvoor niet meer het besef dat ik in een wedstrijd was. Ik wist enkel dat ik boeken moest zoeken, maar niet waarom ik dat deed."
"Dankzij de adrenaline begonnen mijn hersenen opnieuw te werken. Ik dacht bij mezelf, het zal nu toch niet waar zijn dat ik een paar minuten te laat ga zijn. Of dat ik nog een cruciale fout ga maken."
Dat brengt ons weer terug bij de finishbeelden, hoe beleefde de ultraloper dat?
"Ik was helemaal van de kaart, je laat alles achter op het pad, zowel op fysiek als op mentaal vlak. Ik was helemaal leeg. Ik besefte wel dat ik iets speciaals had bereikt, maar dat was ook het enige."
Eerst bekomen, daarna nieuwe doelen
Sabbe is dan wel tevreden dat hij "de zwaarst mogelijke Barkley Marathons" heeft afgelegd, toch wil de Belg niet meer terugkomen naar Tennessee:
"Het hoofdstuk is voor mij afgesloten. Ik wist vooraf dat het mijn laatste deelname zou zijn. Ik ben dan ook geweldig blij dat het een mooi einde is geworden."
"Het is een prachtig verhaal geweest waar ik enorm veel voldoening heb uitgehaald. Maar ik heb geen ambitie om een meervoudige finisher te worden."
Nu wil ik even genieten en in de zetel gaan liggen
Wat zijn de volgende doelen voor Sabbe? De West-Vlaming blijft ambitieus en heeft al een volgende uitdaging gekozen: "Ik heb al een hele tijd een ambitieus idee in mijn hoofd. Naast de Barkley wil ik deze zomer ook de Pacific Crest Trail lopen (Dat is een tocht van 4300 km tussen Mexico en Canada)."
"Dat wordt ook een mooi project, maar ik wil er nog niet aan denken. Nu wil ik even genieten en in de zetel gaan liggen."
Maar eerst keert Sabbe terug naar het dagelijkse leven. En dat gebeurt snel, maandag staat de tandarts alweer in zijn praktijk.
"Ik was eigenlijk al arts van wacht op zondag, maar een lieve collega heeft dat van mij overgenomen. Dat extra dagje rust kan ik goed gebruiken."
Is extreem sporten wel gezond?
Volgens sportarts Frank Pauwels alvast niet: "Je sport veel te hard en te lang. Je doet je lichaam meer pijn dan eigenlijk mag. Elke mens reageert daar anders op: sommigen krijgen hevige hoofdpijn, buikpijn en anderen beginnen te hallucineren."
"Ook wazig zicht, draaierigheid en misselijkheid zijn symptomen van te extreem sporten. Dat is geen goed idee."
"Karel doet het, omdat het zijn passie is. Hij doet dat niet om zomaar te sporten, maar smijt zich volledig om zijn doel te bereiken."
