Terwijl Karel Sabbe aan het afzien was in de bossen van Tennessee, volgden familie, vrienden en kennissen de laatste uren van de Barkley Marathons in de WGTC-tennisclub in Waregem. "Ik verging van de stress", reageerde een trotse en opgeluchte echtgenote.
"Zo ongelooflijk trots..."
Woorden schieten Emma Vandoorne even te kort wanneer ze haar man aan de finish ziet verschijnen vannacht.
Vorig jaar, nadat hij hallucinerend opgepakt werd door de politie, beloofde Sabbe zijn vrouw dat hij nooit meer zou proberen om de "meest uitdagende ultraloop ter wereld" af te werken. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
"Ik verging van de stress", lacht Vandoorne achteraf. De tijd tikte genadeloos weg in poging 3 van Sabbe, met een kleine 7 minuten marge verscheen hij toch aan de streep: "Ik dacht echt dat hij het niet meer zou halen."
"Normaal zou je in de verte de zaklampen zien. Ze hadden ook nog niets laten weten... Maar plots was hij daar."
Karel heeft in Excel berekend hoe snel hij zijn loops moest lopen en heeft er enorm zware krachttraining opzitten.
En dus sloegen de emoties van iedereen aanwezig in Waregem om van angst dat het niet zou lukken, naar pure euforie. "Het was fantastisch", deelt Vandoorne.
Hoe is het haar man gelukt om dit jaar wél de finish te halen?
"Hij heeft meer analyse gedaan op voorhand. Echt in Excelletjes berekend hoe snel hij bepaalde loops moest lopen en hoeveel tijd hij in het donker zou moeten lopen."
"We dachten in het begin dat de eerste loop afleggen in 8 uur veel te snel zou zijn, omdat je jezelf dan opbrandt. Maar blijkbaar moet je het zo snel doen om kans te maken de rest tot een goed einde te brengen."
"Hij heeft ook heel zwaar getraind, met heel wat krachttraining. En ook trainingen bergaf, want daar mispak je je aan. Normaal gezien train je enkel bergop, maar ook het omgekeerde is belangrijk."
"Hoop dat het afgesloten hoofdstuk is"
En nu? Sabbe heeft eindelijk de race afgewerkt die hij al jaren van zijn lijst wil schrappen. Keert hij nog eens terug nu het gelukt is?
"Ik hoop dat het een afgesloten hoofdstuk is", kruist de echtgenote haar vingers.
"Al denkt zijn verzorger Joren dat Karel wel nog wil terugkeren. Misschien niet als loper, maar deel van de crew voor iemand anders. Ik hoop dat hij het volgend jaar toch eens laat rusten."
Met de Barkley Marathons zit het eerste doel van het jaar erop voor Karel Sabbe. Maar aan ophouden, heeft hij geen boodschap.
"Normaal gezien loopt hij in juni en juli van Mexico naar Canada, dat wordt opnieuw een mooie uitdaging."
