Thomas Briels over doorselecteren bij Red Lions: "Vergelijking met Rode Duivels is om moe van te worden"

Hebben de Red Lions op het WK in India zilver gewonnen of goud verloren? Het is een vraag die we wellicht bij geen enkele andere ploegsport in België zouden stellen. Maar de ontgoocheling bij de Lions zelf na de nederlaag in de WK-finale toont waarom de verleiding groot is. Slachtoffer van hun eigen succes.

Thomas Briels stopte als aanvoerder van de Red Lions na het olympische goud in Tokio. Hij leefde vanuit België enorm mee tijdens de eerste grote finale van zijn gewezen ploegmaats, waar hij zelf niet bij was.

Briels weet hoe ontgoocheld zij waren, maar het antwoord op de bovenstaande vraag kent volgens hem maar een juist antwoord. België won zilver. En niet alleen omwille van de medaille.

What doesn't kill you, makes you stronger.

"De verloren olympische finale in Rio in 2016 was achteraf gezien een godsgeschenk", zegt hij in De Tribune. 

"Toen niet natuurlijk, maar achteraf hebben we daar zoveel uit geleerd. Bondscoach Shane McLeod liet ons voor de Spelen in Tokio de verloren finale van Rio integraal opnieuw zien." 

"Dat was bijzonder pijnlijk, maar we werden met de neus op de feiten gedrukt. We speelden om dat gevoel nooit meer opnieuw te hebben. Dat heeft ons veel bijgebracht."

Uit nederlagen kan je veel leren, tenzij het de leeftijd is die een ploeg parten speelt. Die strijd kan je niet winnen. De vergelijking met de Rode Duivels is in België snel gemaakt bij een ploegsport.

Te snel, vindt Thomas Briels. "Die vergelijking is te makkelijk en ik denk dat de huidige Red Lions er ook wel wat moe van worden. Deze groep staat in de finale van een WK. Ze verliezen door een detail in shoot-outs. Doe het hen maar eens na."

De ex-aanvoerder van de Red Lions hoort geen signalen dat zijn gewezen ploegmaats denken aan stoppen. Zelf was hij 34 jaar toen hij een punt zette achter zijn carrière als international, maar hij speelt nog altijd in de Nederlandse competitie bij Oranje Rood. 

"Een einddatum staat er niet op een hockeycarrière."

"Dat is erg individueel en hangt onder meer af van (zware) blessures en je mentale drive. Op je 37e kan je bijvoorbeeld ook een andere rol aannemen binnen een team."

"De Olympische Spelen van Parijs zijn er al over anderhalf jaar. Dat is niets in topsport. En de Spelen zijn het hoogst haalbare in onze sport."

Toch is geen enkele succesformule in de sport voor de eeuwigheid. Vincent Vanasch is 35, John-John Dohmen ook, Tom Boon en Sébastien Dockier zijn 33 en ook Felix Denayer wordt morgen zo oud.

Voorlopig gaan ze allemaal door. Logisch, vindt Thomas Briels. Al ziet hij wel een mogelijke valkuil als de huidige generatie zijn lot aan elkaar blijft verbinden.

"Je moet er op letten dat er op een bepaald moment niet tien spelers tegelijk stoppen en dus tien nieuwe jongens tegelijk moeten worden ingepast. Dan zou het even duren voor het huidige niveau opnieuw bereikt kan worden."

"Er staat zeker talent klaar. Maxime Van Oost speelde al heel sterk in de finale. Heel gretig en goed in de een tegen een duels. Thibeau Stockbroekx zat wel op de tribune, maar ik ken hem goed en hij is snel en kan een goal maken. Maar alle talenten zullen in de eerste plaats een vaste waarde uit de ploeg moeten spelen."

"Toen ik 19 jaar was, werd me bij wijze van spreken gevraagd: "je hebt wat talent, wil je voor de nationale ploeg spelen?" en als je ja zei, dan speelde je voor de nationale ploeg. Nu is dat natuurlijk totaal anders."

Jong talent dat toont het nodige niveau te hebben, heeft volgens Briels wel een groot voordeel. Die speler kan als het ware profiteren van een aanzuigeffect. 

"Als je kijkt naar Antoine Kina, Victor Wegnez of Arthur Desloover, dan zie je dat zij bij de nationale ploeg ongelooflijk snel stappen gezet hebben." 

"Er is een cultuur bij de Red Lions dat je makkelijk wordt meegezogen met het niveau, met de manier van trainen, maar ook met de waarden en normen van de Red Lions op en naast het veld."