De huilbuien volgden elkaar in sneltempo op bij Jan Bakelants na zijn zege in de Ronde van Wallonië. Het was de bekroning van een lijdensweg van meer dan 6 jaar die hij vaak alleen moest afleggen. "Het doet deugd dat iedereen het mij gunt."
Valentijnsdag 2016: Jan Bakelants verovert in de Ronde van de Middellandse Zee zijn 6e profzege. Veel liefde kreeg Bakelants nadien niet meer terug van de koers. Een zware valpartij leek even het einde van zijn carrière te betekenen, maar hij beet door.
"Ik stond onder zoveel druk, dan doet dit ook zoveel deugd", zegt Bakelants tussen de tranen door. "Ik was ontgoocheld dat ik niet naar de Tour mocht, maar ik antwoord met de pedalen."
"Er is zoveel gebeurd de laatste 6 jaar. Ook deze week had ik weer tegenslag. Door de warmte geraakte ik niet vooruit, ook al wist ik dat ik de waarden kon trappen."
"Vandaag had ik superbenen. Ik kon alles doen. In de finale had ik kettingproblemen en raakte ik achterop. Maar dat laatste klimmetje naar de finish lag mij wel. Ik ben niet 100%, maar 150% voluit gegaan."
"Er gaat niets boven mijn Tourzege in Ajaccio, maar net als toen werd ik overmand door de emoties toen ik over de finish kwam. Ik moest meteen aan mijn familie denken."
"Ik ben er altijd in blijven geloven, maar op een gegeven moment waren er maar 5 mensen die er nog in geloofden: ikzelf en mijn familie. En nu... Het doet deugd dat iedereen het mij gunt."
