Dit zijn de 10 grootste kanshebbers op de eindzege in de Ronde van Italië

De Ronde van Italië finisht op 29 mei met een tijdrit in Verona. Het roept fijne herinneringen op bij Richard Carapaz, die in de arena zijn roze trui veilig stelde in 2019. 

Carapaz deed dat toen als underdog, dit jaar is hij de uitgesproken kopman van Ineos Grenadiers en is hij wellicht de topfavoriet. 

Carapaz werd in die rol geduwd door interne wisselingen bij de Britse formatie na de crash van Egan Bernal en wordt omringd door de afscheidnemende Richie Porte en Pavel Sivakov.

Zijn seizoensbegin verliep niet vlekkeloos door een val in Bessèges en een coronabesmetting in de Provence, maar ritwinst in Catalonië heeft de olympische kampioen vermoedelijk gerustgesteld.

Simon Yates moet nog altijd een rekening vereffenen met de Giro. In 2018 was hij heer en meester met 3 ritzeges, tot die monumentale inzinking in de roze trui.

Yates won dat jaar nog de Vuelta en eindigde vorig jaar 3e in Italië, maar hij wil in de laars het trauma van enkele jaren terug definitief van zich afschudden.

De Brit werd 2e in Parijs-Nice, was bleekjes in Catalonië en won afgelopen weekend in de Ronde van Asturië. 

Een dag na zijn zege kwam hij de man met de hamer al tegen (door de hitte, dixit Yates) en nog een dag later won hij weer. Zo gaat het al een hele tijd met de Brit: op en af. 

Tadej Pogacar en zijn klimknechten focussen op de Tour, Joao Almeida mag zijn loonbriefje proberen terug te betalen in de Giro na een degelijk voorjaar zonder grote uitschieter.

Tussen de Portugees en de Ronde van Italië was het liefde op het eerste gezicht. Almeida droeg twee weken de roze trui in 2020 en eindigde uiteindelijk 4e. Vorig jaar werd hij 6e.

Zijn tijdrit is een troefkaart, maar door het beperkte aantal kilometers tegen de klok zal Almeida vooral moeten aanklampen en overleven in het hooggebergte. 

Wie Astana Qazaqstan dit voorjaar als meeloper catalogeert, is eigenlijk nog veel te mild. 

De blauwhemden zijn - mede door betalingsproblemen - werkelijk nergens, maar Miguel Angel Lopez gaf bij het hoopje los zand onlangs toch nog een teken van leven met ritwinst in de Ronde van de Alpen.

De Colombiaan is verlost van het tactische gevangenschap bij Movistar en is teruggekeerd naar het oude nest om het volledige kopmanschap te krijgen in een grote ronde.

In de Giro moet hij nestor Vincenzo Nibali naast zich dulden, maar voor een podiumplaats of meer is Lopez de enige valabele optie binnen hun gelederen.

Hoeveel keer zou Mikel Landa al op zo'n lijst gestaan hebben? En hoeveel keer zou hij aan het einde van dat rondeverhaal ontgoocheld hebben?

Qua klimstijl scoort hij 10 op 10, maar helaas lijkt Landa over magnetische krachten te beschikken als het gaat over pech in een grote ronde.

Valpartijen, windslagen of ziekte: Landa heeft de jongste jaren nauwelijks een grote ronde zonder tegenslag meegemaakt.

Aan zijn ploeg zal het op papier niet liggen: met Pello Bilbao, Wout Poels, Santiago Buitrago en Jan Tratnik mag het blok gezien worden.

Of schatten we de rolverdeling verkeerd in en is Landa de bliksemafleider voor Bilbao, die de jongste jaren meer betrouwbaarheid uitstraalt?

Romain Bardet heeft zijn zuinige versie achtergelaten bij AG2R, waar hij de interne druk en de verwachtingen van de Fransen niet meer kon torsen.

Na enkele mislukkingen in de Tour de France heeft Bardet zichzelf gereanimeerd bij DSM. Dat doet hij met een meer offensieve ingesteldheid, een attitude die beloond wordt met regelmaat in zijn uitslagen.

Bardet straalt meer rust uit, won twee weken geleden de Ronde van de Alpen en kan een gooi doen naar een mooie notering, al zal de Fransman er zelf alles aan doen om het gewicht van een favorietenrol naar de concurrentie door te schuiven.

In zijn team kan hij terugvallen op revelatie Thymen Arensman, een 22-jarige verstandige knaap waar Nederland zich nu al op verlekkert.

In het voorjaar van 2021 zag het er niet naar uit dat Tom Dumoulin nog zou terugkeren in het peloton, laat staan dat hij nog een grote ronde zou rijden.

Maar het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan en de eindwinnaar van 2017 wil zichzelf nog eens uitdagen: is hij in staat om de allerbeste versie van zichzelf tot leven te wekken?

Zijn terugkeer in 2021 gaf bemoedigende signalen, 2022 is voorlopig hobbelig geweest met rugklachten, een coronabesmetting en een verhakkeld programma tijdens zijn zoektocht naar verlichting. 

Na de Amstel trok hij op hoogte naar Tenerife. Het is voor de buitenwereld een raadsel met welke benen Dumoulin is afgedaald. In Boedapest beginnen Tobias Foss en in iets mindere mate Sam Oomen in de interne pikorde op gelijke hoogte.

De 3e plaats in de Vuelta van 2020 leek de grote doorbraak van Hugh Carthy, maar de boomlange Brit trappelt sindsdien ter plaatse. Ook in 2022 geraakt hij maar niet op toerental, net als zijn volledige equipe.

De slotweek met de ene reus na de andere lijkt wel geknipt voor de spichtige Carthy, die in zijn vormpeil toch een opwaartse curve laat noteren en voor wie het gebrek aan tijdritkilometers als muziek in de oren klinkt. Een roze shirt is alvast dagelijkse kost voor Carthy.

Met Giulio Ciccone kan het vriezen of dooien. De kleine Italiaan was vorig jaar bijzonder gul met zijn inspanningen en hield Egan Bernal lange tijd aan de praat, maar in de slotweek liep zijn ballon helemaal leeg.

Ciccone wil in zijn vaderland eindelijk eens van a tot z meespelen voor het klassement en heeft sinds Catalonië niet meer gekoerst. Een 10e plaats in Tirreno-Adriatico is zijn referentie.

Na het ophefmakende slot van de Giro in 2020 verliet Wilco Kelderman Sunweb met een flinke portie frustraties.

Bij Bora-Hansgrohe deelt hij nu het kopmanschap met - jawel - Jai Hindley, zijn ploegmaat van destijds die nu ook naar het Duitse kamp verhuisd is. Belangrijk: tussen het duo zou er geen sprake zijn van een persoonlijke vete.

Kelderman is al een heel voorjaar op de sukkel. Hij werd ook nog eens ziek op stage en liep een hersenschudding op in Luik, maar de voorbije maanden stonden in se in het teken van deze roadtrip tussen Boedapest en Verona.

Als Kelderman, Hindley én de ploegleiding nu wel dezelfde taal spreken en Dame Fortuna eindelijk eens meewerkt, dan kan het een mooie partituur worden.