Een scheur in zijn lever, een verschuiving van zijn nekwervels en verschillende breuken in zijn handen. Dat was het harde verdict dat de Noorse schaatser Sverre Lunde Pedersen amper 9 maanden geleden kreeg na een val met zijn fiets. Vandaag veroverde hij goud voor Noorwegen in de ploegenachtervolging. Het verhaal van een straffe terugkeer.
Een fietsritje met zijn Noorse ploegmaats rond Nesvatn, een meer in het zuiden van Noorwegen, ging in mei helemaal mis voor Sverre Lunde Pedersen. Door een kuiltje in de weg verloor de schaatser de controle over zijn stuur en smakte hij met een snelheid van 45 km/u tegen het asfalt.
Met de traumahelikopter werd de olympische kampioen van 2018 op de achtervolging afgevoerd naar het ziekenhuis. De droom van een tweede olympische titel leek 9 maanden voor de Winterspelen in rook op te gaan.
Zeker toen Pedersen het harde verdict hoorde van de dokters: een gescheurde lever, een verschoven nekwervel, een gebroken arm, breuken in zijn beide handen en een breuk in zijn kaakbeen.
Dat ook zijn fiets werd teruggevonden met verschillende breuken in het kader, bewees dat de Noorse schaatser een doodsmak had overleefd. De Olympische Spelen waren het minste van zijn zorgen.
Het zal heel lastig worden om me te plaatsen voor de Olympische Winterspelen, maar de motivatie is goed.
Toch stond Pedersen ruim 2 maanden later alweer op het ijs, mét een olympische droom. "Het zal heel lastig worden om me te plaatsen, maar de motivatie is goed", zei de wereldkampioen van 2019 op de 5.000 meter. "Het wordt een race tegen de klok."
9 maanden na zijn zware val en 7 maanden na zijn eerste training liep Pedersen het Vogelneststadion in Peking binnen. Dat hij mocht meedoen aan de ploegenachtervolging en de massastart, was op zich al een overwinning.
"Zelfs als hij hier zou vertrekken zonder medailles, zou hij blij moeten zijn dat hij hier staat", beaamde de Nederlandse schaatslegende Sven Kramer. Maar uitgerekend Noorwegen duwde Nederland voor het eerst van het olympische podium in de ploegenachtervolging.
En het verhaal kreeg nog een prachtig laatste hoofdstuk: met ploegmaats Hallgeir Engebraaten en Peder Kongshaug verpletterde Pedersen de Russen in de finale en snelde hij naar zijn tweede olympische gouden medaille.
