Onze reporters in Peking: Chinese wifi is geen olympische wifi

Wifi: voor u is het wellicht een basisbehoefte, voor een reporter zeker. In China hangt overal draadloos internet in de lucht - 5G als je wil - maar wel met een filter die wij uit West-Europa niet kennen.

Apps zoals Facebook, Instagram of WhatsApp zijn hier niet of nauwelijks te bereiken via een Chinees netwerk. Je kan die omzeilen met een VPN-verbinding, al geraakt die niet altijd bij de juiste server.

Chinese wifi is een wereld van verschil met olympische wifi, zeg maar de draadloze verbinding die wij allemaal kennen in Europa.

Om gebruik te kunnen maken van het olympisch netwerk moet je in een olympische zone vertoeven. Lees: de olympische arena's, de olympische bussen of het olympisch mediacenter.

In ons hotel verblijven momenteel alleen medewerkers en reporters - de olympische bubbel weet u wel - maar voor olympische wifi moeten we op het 4e verdiep zijn. Elders bots je op een virtuele Chinese muur.

Vloekt u wel eens op de routeplanner van De Lijn? Wij niet meer vanaf nu. Hier in Peking is geen sprake van een busapp. Per dag kan je wel een pdf van 70 pagina's bekijken om je route uit te stippelen.

Geen sinecure. Zaterdagochtend moesten we 100 kilometer pendelen richting het snowboardpark in de bergen, goed voor een rit met 3 bussen (over gloednieuwe en ultramoderne snelwegen).

Om 7 uur zijn we vertrokken in het hotel, iets voor 12 uur waren we ter plaatse. Net op tijd om Evy Poppe een microfoon onder haar neus te steken.

De Chinese vrijwilligers aan de haltes doen er wel alles aan om je op weg te helpen. Vaak zijn het studenten die wat Engels kunnen - beter dan hun Japanse vrienden in Tokio - maar de verbindingen kunnen beter. Met wachttijden tot 50 minuten of meer.

Stipt zijn de bussen wel, erg stipt zelfs. En sinds vandaag hebben ze de frequentie ook flink opgevoerd. Morgen proberen we in 3 uur in de bergen te geraken.

De eerste olympische bergzone die je tegenkomt vanuit Peking is die van Yanqing. Daar spraken we vanochtend Kim Meylemans na haar eerste officiële trainingen.

Ze is erg opgetogen dat ze weer mag sleeën, maar haar isolatie zit nog heel diep. Daarom hebben we er niet te lang over gepraat.

Ook haar Braziliaanse vriendin - net als Meylemans een skeletoni - krijgt de krop in de keel als we het onderwerp aanraken.

Gelukkig kunnen ze in het olympisch dorp samen wandelen. Met de nodige afstand weliswaar.