Evenepoel slaat weer toe in Brussels Cycling Classic, getekend door een wegvergissing

Deze editie van de vroegere Parijs-Brussel stak in een nieuw parcourskleedje. Dankzij een hertekend middenrif - 2 keer de Muur van Geraardsbergen, de Bosberg en de Congoberg - hadden aanvallers een uitnodiging in de brievenbus gekregen en Evenepoel had zijn huiswerk in de traditionele sprinterskoers gemaakt.

Hij gebruikte de eerste passage over de Muur als zeef, in het zog van Victor Campenaerts. Philippe Gilbert en Campenaerts deden er nog een schepje bovenop bij de tweede beklimming.

Het elitegroepje van 7 had het peloton daar al uitgeteld: eenlingen Evenepoel, Campenaerts en Aimé De Gendt en ploegmakkers Gilbert/Tosh Van der Sande en Marc Hirschi/Brandon McNulty trokken richting de finale.

Op 20 kilometer van de finish werd de kopgroep door een vreemd schouwspel meer dan gehalveerd: Gilbert en co. volgden de motorrijder naar rechts, streekrenners Evenepoel en De Gendt beseften net op tijd dat ze hun linkerrichtingaanwijzer moesten gebruiken.

Het duo wachtte niet op de verloren gereden gezellen: van 20 seconden na het incident ging het in geen tijd naar 45 seconden. Op 11 kilometer van de aankomst begon Evenepoel dan aan zijn kenmerkende solo: op de oplopende Ninoofsesteenweg zette hij De Gendt zo hard onder druk dat die laatste van de bagagedrager werd geduwd.

In zijn thuisregio soleerde Evenepoel zo 2 dagen na zijn onemanshow in de Druivenkoers van Overijse naar een nieuwe overwinning. Het was zijn 7e palm van het seizoen. Hij volgt op het palmares Tim Merlier op, die dit jaar de pelotonspurt won als 7e.

De koers van donderdag was nog niet helemaal verteerd, gaf Evenepoel toe, maar dat hield hem niet tegen: "De benen voelden vandaag niet heel fris aan. Maar ik ben blij dat ik mijn zogenoemde "thuiskoers" kan winnen."

"Het grootste deel van de groep reed verkeerd. Raar dat dat gebeurt, want we hebben allemaal een route op onze computer. Ik was heel verrast dat ze naar rechts draaiden."

"Ik dacht: "Het is toch naar links." Ik wist ook dat we die kasseistrook nog moesten opdraaien, als je naar rechts gaat, kom je daar nooit. Ik vond het eigenlijk wel een grappig moment, maar het is jammer voor de koers."

"Het heeft geen zin om te gaan wachten, want het peloton is daar ook. En dan wordt het een heel ander verhaal."

"Het is jammer voor het koersverloop, met dat groepje was het wellicht nog een mooie finale geweest, iedereen was sterk. Al begon iedereen ook de beste krachten te verliezen door het zware weer en het zware parcours."