Zo geëmotioneerd zagen we ze zelden. Nafi Thiam kreeg haar 2e olympische titel dan ook allerminst cadeau. De kampioene moest 7 hindernissen overwinnen om zichzelf op te volgen op de zevenkamp. Een overzicht.
1. De druk van buitenaf
In Rio was ze een opkomend talent, naar Tokio trok ze als olympische kampioene. Vijf jaar lang speculeerde vriend en vijand over een verse gouden plak. Dat woog door bij Thiam.
"Mentaal was het zwaar. Ik ben vermoeid, volledig leeg. In het hoofd was het zwaarder dan 5 jaar geleden in Rio", reageerde Thiam na haar nieuwe triomf. "Daar kwam het goud onverwacht. Nu was er enorm veel druk van buitenaf."
"Ik heb twee moeilijke jaren gekend, met veel hoogtes en laagtes. Ik heb fysieke problemen gehad. En mentaal zat ik niet altijd goed in mijn vel. Het was moeilijk om me te blijven amuseren en ervan te genieten."
2. Zilver in Doha: dan toch niet onklopbaar?
Het WK atletiek in Doha moest een referentie worden voor de vorm van Thiam. In 2019 wou onze landgenote zich meten met de concurrentie, voornamelijk met de Britse Katarina Johnson-Thompson.
Bij het speerwerpen liep het fout. De derde worp was er te veel aan. Schuldige? Haar elleboog, opnieuw. Met een pijnlijke grimas deed onze landgenote nog mee aan de afsluitende 800 meter, maar de vogel was gaan vliegen.
Johnson-Thompson bouwde haar voorsprong uit tot meer dan 200 punten en deelde een stevige tik uit. Thiam keerde met zilver - en met de wetenschap dat ze niet langer nummer 1 was - naar huis. Haar eerste nederlaag op een groot toernooi.
3. Eindeloze elleboogblessure
Het uitstel van de Olympische Spelen was misschien wel een geluk bij een ongeluk voor Thiam. Vorige zomer bleef haar pijnlijke elleboog, die al opspeelde in Rio, een euvel.
Tot vervelens toe kreeg Nafi Thiam vragen over haar blessure. Ze besloot de pauzeknop in te duwen, haar elleboog had rust nodig. Begin dit jaar leek het probleem - eindelijk - van de baan, al bleef het bang afwachten...
4. Voorbereiding
Nafi Thiam gooide haar voorbereiding op de Spelen om. Ze deed geen enkele zevenkamp meer in competitie en focuste zich enkel nog op losstaande nummers. Sterker nog: in februari van dit jaar zagen we haar voor het eerst terug op de 60m horden in Gent.
Daarna schaafde onze landgenote haar techniek bij in het hoogspringen, verspringen en kogelstoten. Zo ook op het BK in het Koning Boudewijnstadion. De 100m horden 30 juni was het laatste wapenfeit van Thiam voor de Spelen.
Een aparte aanloop naar het belangrijkste moment van haar carrière.
5. Blessure van partner
Niet alleen Thiam had een olympische droom voor ogen. Ook steun en toeverlaat Niels Pittomvils wou het vliegtuig op richting Tokio. Als koppel wilden ze schitteren op de Spelen.
De droom van Pittomvils werd in juni een nachtmerrie. De tienkamper scheurde zijn achillespees bij het speerwerpen. Weg laatste kans op kwalificatie en een zware revalidatie in het verschiet. Ook bij Thiam kwam het hard aan.
6. Blijvende fysieke kwaaltjes
"Ik heb altijd wel ergens een pijntje, maar ik ben niet geblesseerd", zegt Thiam met de glimlach bij haar vertrek voor de Spelen.
De pijntjes waar ze het over heeft: haar schouder, haar kuit en op deze Spelen haar rug. Nafi Thiam moet niet alleen afrekenen met de concurrentie, maar ook met haar eigen lichaam.
Goed ingetapet en met veel goeie moed toonde ze haar doorzettingsvermogen. Allemaal voor dat ene doel: olympisch goud.
7. Matige eerste dag
Eindelijk was het zover. Thiam mocht haar kunnen tonen op het grootste podium. Toch verliep dag één van de zevenkamp niet volgens plan. Na vier nummers moest de titelverdedigster Noor Vidts en Anouk Vetter voor zich dulden.
Ook tweede dag begon met valse noot, letterlijk. Trainer Roger Lespagnard testte vals positief en mocht het stadion niet binnen. Voor de afsluitende 800m was hij er wel bij.
Net op tijd om zijn pupil - opnieuw - naar de olympische titel te schreeuwen.
