De weg van Thomas Pidcock naar olympisch goud lag bezaaid met obstakels. Zo kreeg hij pas op het laatste moment een ticket en brak hij begin juni op training zijn sleutelbeen. En toch reed hij in Tokio de concurrentie op een hoopje met de steun van zijn Belgische coach Kurt Bogaerts. "De weg naar hier was lastig, dit is ongelooflijk."
Pidcock viel na de aankomst coach Kurt Bogaerts in de armen. De Brit was heel emotioneel in zijn eerste reactie. "Kunnen we dit niet straks pas doen?", vroeg hij in de mixed zone terwijl hij naar zijn woorden zocht.
"Dit is met niets te vergelijken. De Olympische Spelen staan boven alles. Dit is ongelooflijk. Het is zo'n lastige weg geweest na mijn crash en mijn gebroken sleutelbeen. Ik ben blij dat dit maar elke 4 jaar is want het is zo stresserend."
"Ik had nog geen goede race gereden na die blessure", zei hij nog aan Eurosport. "Dit is best gestoord. Dit voelt nog niet echt."
Pidcock: "Toen we daar aankwamen wist ik bijna zeker dat Mathieu zou vallen"
Belgische coach Bogaerts: "Ben zelf nog een hittecabine gaan bouwen bij hem"
"Hij zag me staan aan de finish en dan komt alles bij elkaar", zei mentor Bogaerts. "Ik ben nu bijna vier jaar met hem aan het werken en hij is bijna zoals een zoon voor mij. Dit zijn momenten die je nooit vergeet. Ik heb hem drie of vier keer gezegd dat hij nu echt moet genieten. Hij mag nog niet aan zijn volgende doelen denken. Je moet genieten in het leven."
De weg van Pidcock naar Tokio lag bezaaid met obstakels waaronder dus de sleutelbeenbreuk begin juni. "Een uur na die val zijn we al beginnen te bellen naar chirurgen. Twee dagen na de operatie zat hij al op de fiets. Daarna ben ik elke dag die wonde drie keer gaan schoonmaken. Ik zat boven op de berg in Gerona en hij woonde 8 kilometer lager. We mochten echt geen enkele terugval meer hebben."
Ook op de hitte had Bogaerts zijn poulain voorbereid. "Ik ben zelf een cabine gaan bouwen in zijn huis. Ik heb daar een serre gezet met warmtebronnen in. En dan hebben we daar ook voor de juiste vochtigheid gezorgd. Er stond een weerstation in. Na elke training zijn we daar nog 45 minuten ingekropen. En dat heeft vandaag echt het verschil gemaakt. Ook mentaal."
"Ik heb iedereen uitgewrongen, alle sponsors zijn ook tot het uiterste gegaan. De uitdaging was in het begin om Parijs te halen, maar het is nu al gelukt."
Ik heb hem drie of vier keer gezegd dat hij nu echt moet genieten. Hij mag nog niet aan zijn volgende doelen denken
Hoe zat dat weer met die Roemeen? Dascalu schenkt Pidcock ticket
Het verhaal van Pidcock is wondermooi, maar het was bijna niet geschreven. Het ticket van de Brit hing half mei nog aan een zijden draadje. Hij won de WB-wedstrijd in Nove Mesto, maar moest de Roemeen Vlad Dascalu uiteindelijk bedanken voor het ticket.
Want op basis van het olympische landenklassement had Groot-Brittannië recht op welgeteld 0 tickets voor Tokio. Maar naast de tickets die via de ranglijst worden verdeeld, waren er nog 8 plaatsjes. 1 voor gastland Japan, 3 voor de winnaars van de de continentale kampioenschappen in Afrika, Azië en op de Pan-Amerikaanse kampioenschappen.
De overige 4 waren voor deelnemers van het WK in 2019, 2 voor de eliterenners en 2 voor de beloften. Maar landen die via de ranking al een ticket hadden, kwamen niet meer in aanmerking.
Vlad Dascalu is de wereldkampioen bij de U23 uit 2019. Door die titel had hij voor zijn land een olympisch ticket bemachtigd. Maar uiteindelijk zorgde hij er met zijn prestaties in mei nog voor dat Roemenië opschoof in het landenklassement. Zijn ticket als beloftewereldkampioen kwam zo weer vrij en schoof door naar het land zonder olympisch ticket dat het op dat beloftekampioenschap in 2019 het best deed: Groot-Brittannië.
