De tweede week in de Giro: grindwegen, Monte Zoncolan en koninginnenrit

Een vleugje Strade Bianche in de Ronde van Italië? Sì! Het peloton sluipt Toscane binnen en de renners dineren woensdag in een viersterrenrestaurant richting Montalcino, bekend van de Brunello-wijn.

De etappe is niet al te lang, maar op 70 kilometer van de aankomst verandert het decor. De deelnemers van deze Giro moeten hun stofmasker opzetten voor 4 settori sterrati, de typische Toscaanse grindwegen.

De stroken (35 kilometer in totaal) zijn niet allemaal even zwaar, maar de kiezelsteentjes, de grillen van Dame Fortuna en de stijgingspercentages (2.500 hoogtemeters) zullen hoe dan ook een zenuwslopend dagje veroorzaken.

Op 9 kilometer van de finish nemen we afscheid van de grindhapjes, maar een toetje van 3e categorie maakt de finale nog wat complexer.

Een cruciale factor wordt - hoe kan het ook anders? - het weer. Wordt het een stoffige Giroversie of wordt het een moddergevecht?

Dat laatste scenario kregen we alvast in 2010 bij de laatste finish in Montalcino. Een besmeurde Cadel Evans won toen een magistrale grindslag.

Nog goed om in het achterhoofd te houden: Remco Evenepoel heeft deze etappe twee weken geleden vlak voor zijn afreis naar startplaats Turijn verkend.

Wie Strade Bianche zegt, zegt Siena. De Toscaanse parel is de startplaats voor opdracht 12, maar van een recuperatiedag na het grindgewoel is geen sprake. De rit behelst 212 kilometer, de op één na langste onderneming in deze Giro.

Het gaat voortdurend op en af met de zwaarste beklimmingen (een duo van 2e categorie) voorbij halfkoers. Dit heuvelachtige terrein - 3.700 hoogtemeters zullen op de teller staan - lijkt gesneden koek voor aanvallers.

Neen, de sprinters worden niet uit het oog verloren, al moeten we afwachten hoeveel snelle mannen het peloton in dit stadium nog telt. 

Na 198 kilometer moet en zal er gesprint worden in Verona, toch? Over het parcours kunnen we kort en bondig zijn: voor dit profiel is de term biljartvlak uitgevonden.

Het derde weekend openen we in stijl. Meer nog, de etappe naar de beruchte Monte Zoncolan zal een sleutelmoment van deze Giro worden. 

De organisatie heeft zijn eerste maximale buit van vijf sterren voor deze etappe van 205 kilometer gereserveerd.

De aanloop is behoorlijk genadig, maar de beestachtige Zoncolan zal dat uiteraard niet zijn. De gebruikelijke bergflank vanuit Ovaro wordt niet gebezigd, maar dat zal de pret - of de ellende - niet bederven.

We trekken naar een hoogte van 1.730 meter na een col van 14 kilometer met een gemiddeld percentage van 8,5 procent. Vooral de slotkilometers zijn een aanslag op het lichaam met een piek tot 27 procent.

De ritwinnaar belandt alleszins in een mooi rijtje: hij treedt in de voetsporen van Gilberto Simoni (2003 en 2007), Ivan  Basso (2010), Igor Anton (2011), Michael Rogers (2014) en Chris Froome (2018).

In deze editie kampeert de Ronde van Italië in de laars, maar een kort uitje naar Slovenië werd wel nog toegestaan.

Het bleek niet voldoende om Primoz Roglic of Tadej Pogacar te verleiden, maar schrijf bijvoorbeeld thuisrijder Jan Tratnik maar al op. Hij zal zich zeker in de kijker willen rijden in deze vluchterskans.

Deze rit, gekruid door een heuvelachtig circuit, nodigt de mannen uit die al op voldoende afstand in het klassement staan. 

De tenoren in het gevecht om de roze trui zullen meer dan waarschijnlijk al lonken naar het gruwelwerk dat maandag wacht.

Is uw honger nog niet gestild? Zet u dan schrap voor het koninginnenhapje, dé etappe van deze Ronde van Italië.

In de Dolomieten gaan we voor een klauterdagje van 212 kilometer met 5.700 hoogtemeters. Mamma mia!

Voor, tijdens en na deze etappe kan er uitgebreid gepalaverd worden over de mythische (?) grens van 2.000 meter, want de laatste week van de Giro wordt aangesneden met 3 reuzen.

Passeren achtereenvolgens de revue: de Passo Fedaia (2.057), de Passo Pordoi (2.239) en de Passo Giau (2.233). Het middenste monster is de Cima Coppi, het dak van deze Ronde van Italië.

Finishen doen we in Cortina d'Ampezzo na een afzink van 17 kilometer. Daar kennen we de opvolger van Joaquim Rodriguez in 2012 en weten we al veel meer over wie nog mag dromen van het hoogste schavotje in Milaan op zondag 30 mei.