Jarenlang was Milaan-Sanremo een onneembare vesting voor de Belgen, maar nu is het al voor de tweede keer op een rij prijs, na Wout van Aert nu Jasper Stuyven. "Hij was sterk met de benen én met het hoofd", zegt José De Cauwer.
Jasper Stuyven verraste niet alleen zichzelf, maar ook zowat alle wielerliefhebbers. "Het zou te kort door de bocht zijn om nu te beweren: ja, ik wist dat hij zou winnen. Niemand schoof hem op voorhand naar voren als kandidaat-winnaar."
"Stuyven is 28 jaar en het mocht stilaan komen. En het is gekomen. Hij heeft zijn monument binnen. Dit is zo'n 20 kilogram die van zijn schouders valt."
"Hij koos het juiste moment, zat op de goeie plaats en durfde te verliezen. Dat komt voor een groot deel door de Grote Drie. Niemand anders kon zogezegd winnen, dus dan moet je gokken."
"Hij had het voordeel dat Ewan in die kopgroep als een soort stoorzender werkte. Iedereen keek naar hem. "Wat doet die hier nog? We krijgen die niet los." En Ewan zelf focuste dan weer op Van Aert."
"Stuyven had ook nog eens het geluk dat Søren Kragh Andersen tot bij hem kwam en zelfs overnam. Hij was cool genoeg om nog lang genoeg te wachten met zijn sprint. Het was niet alleen met de benen maar ook met het hoofd een sterke prestatie."
"Stuyven kan nu minder verkrampt rondrijden"
Dat Stuyven zijn grote vis al op het droge heeft getrokken, is niet alleen een zegen voor zijn carrière, maar ook voor de rest van zijn voorjaar. "Hij zal op een minder verkrampte manier kunnen rondrijden."
"Niet dat hij echt verkrampt op zijn fiets zat, maar in het verleden heeft hij toch wat last gehad van stress en twijfels en heeft hij met mensen gepraat om hem rustiger te houden in de koers."
"Stuyven gaat naar al de andere voorjaarskoersen als winnaar van Milaan-Sanremo. Hij zal nog meer durven te gokken, want hij heeft zijn monument al op zak."
Met zijn drieën hadden ze misschien nog naar de finish durven te rijden, maar met Ewan erbij niet.
"Van der Poel zat een beetje te ver op de Poggio"
De Grote Drie konden het uiteindelijk niet waarmaken, maar volgens José De Cauwer kun je hen weinig verwijten. "Ze waren er alle drie op de Poggio. Eigenlijk waren ze met vier, want ook Ewan was er nog bij."
"Met zijn drieën hadden ze misschien nog naar de finish durven te rijden, maar met Ewan niet. Van Aert toonde met zijn sprint op het einde dat hij toch supersterk was. Daarvoor was hij ook al vaak de kop opgedrongen."
"Van der Poel vond ik zelf wat te ver zitten op de Poggio. Toen eerst Alaphilippe en daarna Van Aert gingen, moest hij toch van ver komen. Misschien moest hij daardoor nodeloos in overdrive gaan. Anders had hij op de top van de Poggio misschien wél nog die versnelling gehad. Laat het ons een klein foutje noemen."
Hebben de drie zich niet kapot gereden in Tirreno-Adriatico? Winnaar Jasper Stuyven had immers Parijs-Nice in de benen. "In Tirreno hebben ze inderdaad inspanningen gedaan waarvan je kunt zeggen: is dat nodig als je je voorbereidt op een topklassieker van 300 kilometer, waar je fris moet zijn?"
"Tot nu toe hadden ze wel zowat alle wielerwetten aan hun laars gelapt. Maar om nu te zeggen dat ze niet gewonnen hebben omdat ze moe waren, dat gaat me te ver."
