37 jaar geleden was Bruno Vanhove wereldnieuws, toen hij als lid van een zesling werd geboren. Nu probeert Vanhove, samen met zijn 2 broers, geschiedenis te schrijven in het goalbal, een sport voor blinden en slechtzienden.
Goalbal wordt gespeeld in teams van 3 tegen 3. Het is de bedoeling om een bal onderhands in het doel van de tegenstander te rollen. Die bal is voorzien van een belletje, zodat alle spelers hem goed horen aankomen. Spelers zijn ook voorzien van een geblindeerde bril om iedereen gelijke kansen te geven.
"Ik kan zelf nog een klein beetje zien, zo'n 20e van wat een mens met normaal zicht ziet", zegt Bruno Vanhove, de aanvoerder van de nationale goalbalploeg. "Ik zie wel dat er iemand staat, maar iemand herkennen is er niet bij. Ik zie alles wazig, een tennisbal zie ik niet, een basketbal, als die dicht genoeg is wel. Maar dan mag die niet bewegen."
"Gewone sporten zouden mij nooit dezelfde voldoening geven"
Goalbal heeft Vanhove de mogelijkheid gegeven om, zoals iedereen, aan sport te doen, zonder dat zijn beperking een nadeel hoeft te zijn. "Vroeger op school had ik het gevoel dat ik drie treden lager startte om te kunnen voetballen, laat staan dat ik in een club zou kunnen voetballen."
"Ik zou nooit dezelfde voldoening uit mijn sport hebben kunnen halen, zoals nu in goalbal, waar iedereen als een gelijke wordt gezien."
België bij de besten van de wereld
Ons land eindigde derde op het laatste WK in 2018 in Zweden, en ook derde op het EK. België hoort dus bij de wereldtop en mikt natuurlijk ook op een medaille op de Paralympische Spelen in Tokio eind augustus.
Vanhove: "We hebben een wereldtopper (Klison Mapreni) in onze ploeg en de rest is ook niet mis, hoor. We hebben een heel goede en brede basis en we hebben het voordeel dat we heel veel samen kunnen trainen én dat we al lang samen trainen. Het grootste deel van onze ploeg is al samen van voor de Spelen van Londen in 2012. Ervaring en kwaliteit, dus."
Voor Tokio zijn we outsider voor een medaille
"Iedereen die goalbal een beetje volgt zal drie andere landen naar voren schuiven als de medaillekandidaten", zegt Vanhove. "Maar wij willen minstens de halve finale halen. En dan zou het een grote teleurstelling zijn om naast de medailles te vliegen."
Geboren uit een zesling
In 1983 kwam de famlie Vanhove in het wereldnieuws omdat ze net een zesling op de wereld hadden gezet. Nu, 37 jaar later, spelen Bruno, Tom en Arne samen in de nationale goalbalploeg. Een straf verhaal, toch.
"Ik sta er zelf te weinig bij stil, maar het is inderdaad heel speciaal. Soms maak ik me de bedenking dat we met meer dan de Borlées zijn. (lachje). En het zou geweldig zijn als we samen naar Tokio kunnen."
"Na Tokio zit het erop"
Bruno Vanhove dacht vorig jaar al aan stoppen, maar door de pandemie doet hij er met veel plezier nog een jaartje bij. "Tokio wordt mijn eindpunt, ik ben in 2002 begonnen met goalbal en het is toch een lange periode geweest."
"Ik wil in schoonheid eindigen en een olympiade lijkt mij daarvoor ideaal. Ik heb ook onlangs een zoontje gekregen, ik werk nog fulltime (als informaticus) en het werd allemaal wat te druk."
"Goalbal is een periode in mijn leven waar ik met veel plezier op zal terugkijken. Hopelijk mét een Olympische medaille."
