Een jaar geleden werden de pionnen bij Anderlecht nog maar eens herschikt en deed ook wielermanager Patrick Lefevere zijn intrede in de club. In De Tribune vertelt hij over hoe de voorbije maanden beleefd heeft, zowel organisatorisch als sportief.
Patrick Lefevere zetelt sinds een jaar als onafhankelijke in de Raad van Bestuur van Anderlecht, maar veel vreugde beleefde hij daar nog niet aan.
"Ik ben verleid door Marc Coucke en Wouter Vandenhaute", zegt hij in De Tribune. "Ik ben geschrokken van de reacties van de mensen. Dat nieuws werd heel negatief onthaald, heel anders dan in de koers."
"Blijkbaar ben je ofwel blauw, mauve of rood, maar nooit gewoon voetbal. Ja, ik ben vaak naar Anderlecht geweest, maar dat was vooral omdat ik opkeek naar het werk van Michel Verschueren, onder meer met de loges en de vips. Ik dacht: misschien kan ik daar iets van oppikken voor de wielersport? Maar ik ben later ook nog naar Club, Gent,... geweest, overal eigenlijk."
Zijn start bij Anderlecht was door corona nog geen succes. "Ik wou vooral binnenkijken hoe het daar loopt en zelf bijvoorbeeld de spirit van bij de Wolfpack binnenbrengen in de club. Maar dat heb ik totaal nog niet kunnen doen. Ik heb Kompany 1 keer ontmoet en voor de rest heb ik niemand meer gezien."
Ik wou de spirit van de Wolfpack binnenbrengen bij Anderlecht, maar dat heb ik totaal nog niet kunnen doen.
"Ik heb te doen met Kompany"
Lefevere volgt de prestaties van Anderlecht wel op de voet. Hij vergelijkt hun situatie met een paar metaforen uit de koers. "Het lijkt alsof ze precies elke keer in de goeie ontsnapping zitten, maar toch elke keer vlak voor de finish nog worden ingelopen."
"Ik heb wel wat te doen met Kompany. Hij is met luide trom binnengehaald, maar moet met enkele jonge paarden het seizoen redden. Het is nu alsof ze de eerste waaier gemist hebben en dan is het lastig om te recupereren. Hopelijk halen ze de Europa League, zodat ze nog wat geld kunnen incasseren. Anders wordt het heel moeilijk."
"Ik heb altijd gezegd dat paniek een slechte raadgever is, maar je voelt de stress bij zo'n Kompany wel toenemen. Anderlecht wordt ook altijd afgerekend op het verleden, wat er nu niet meer is. Maar Rome en Parijs zijn ook niet op één dag gebouwd."