Na 2 seizoenen bij de Lotto Soudal Ladies houdt Cameron Vandenbroucke het voor bekeken als renster. "Ik heb me nooit echt op mijn plaats gevoeld in het vrouwenpeloton", vertelt de 21-jarige Vandenbroucke.
"Ik besefte dat dit niet was wat ik wou doen in het leven"
Op haar 19e zag Cameron Vandenbroucke 2 jaar geleden een droom in vervulling gaan. Ze werd prof bij de Lotto Soudal Ladies. Maar het was geen rozengeur en maneschijn.
"Veel mensen vergeleken me met mijn vader, nog voor ik mijn eerste wedstrijd had gereden. Iedereen dacht dat ik onmiddellijk een wedstrijd zou winnen, omdat ik de dochter ben van Frank Vandenbroucke", doet Cameron haar verhaal.
Vandenbroucke brak in 1 van haar eerste koersen haar pols. "Ik kon een maand niet trainen en bij mijn terugkeer had ik geen wedstrijdritme. Daardoor gaf ik op in wedstrijden."
"Op sociale media kreeg ik veel commentaar: "Ze heeft weer moeten opgeven." Er zaten veel gemene berichten bij. Ik bekijk altijd alle commentaren op sociale media en die berichten hebben me telkens enorm geraakt."
"Alle renners en atleten in het algemeen krijgen commentaar op sociale media. Ik weet dat je dat allemaal niet moet lezen. Maar dat deed ik wel en ik had het er moeilijk mee. Die negatieve commentaren hebben me veel pijn gedaan."
Ik bekijk altijd alle commentaren op sociale media. Alle negatieve berichten hebben me telkens enorm geraakt.
Niet alleen mentaal, maar ook fysiek zat het Vandenbroucke niet mee. "In mijn eerste seizoen heb ik 3 keer moeten stoppen door ziekte (o.a een virus) en door mijn polsbreuk."
"Ik heb niet de beste intrede gemaakt in het wielrennen. Ik besefte ook dat dat niet was wat ik wou doen in mijn leven. Ik had veel meer pech dan geluk op de fiets."
"Ik ben te lief om te koersen"
Vandenbroucke kijkt met een negatief gevoel terug op haar 2 profjaren. "Ik heb me nooit echt op mijn plaats gevoeld in het peloton. De meisjes die koersen zijn niet hetzelfde type als ik. Ik denk dat ik te lief was om te koersen."
"Voor een wedstrijd keek iedereen naar me. Er was heel veel jaloezie binnen het peloton, omdat ik meteen een profcontract had gekregen."
"Ik herinner me nog dat ik voor mijn eerste wedstrijd in de regen stond te wachten in de startzone. 2 andere rensters waren luidop aan het babbelen over mij: "Het is de 1e koers van Cameron Vandenbroucke. We zullen eens zien of ze echt sterk is. Maar ik denk dat het niets zal zijn", zeiden ze tegen elkaar."
"Die woorden zaten daarna de hele koers in mijn hoofd. Ik kan zulke dingen moeilijk van me afzetten."
"Een carrière opbouwen à la Marion Rousse zou leuk zijn"
Vandenbroucke focust zich nu weer meer op haar oude liefde: atletiek. Door een stressfractuur was ze er enkele jaren geleden mee gestopt. "Opnieuw wedstrijden lopen is niet meteen mijn doel. Als ik dagelijks zou trainen, zou ik geblesseerd geraken."
"Fietsen zal ik ook blijven doen voor het plezier, met mijn vriend Tim (Merlier) en mijn broer."
Als ze haar studies communicatie afgerond heeft, droomt Vandenbroucke ervan om iets met haar diploma te doen in de media.
"Ik zou graag een carrière opbouwen zoals Marion Rousse. Een wielerwedstrijd becommentariëren op tv is iets wat ik heel graag wil doen. Dan blijf ik in de wielerwereld met mijn diploma in communicatie. Dat zou heel leuk zijn."