In dit vreemde sportjaar hebben verschillende Belgische topsporters afscheid genomen van hun leven als prof. Sporza peilde bij Frederik Van Lierde, Serge Pauwels, Dirk Van Tichelt, Jürgen Roelandts en Moreno De Pauw hoe hun leven er nu uitziet. Vandaag het voorlaatste deel in onze reeks "sporters met pensioen": wielrenner Serge Pauwels.
- Naam: Serge Pauwels
- Leeftijd: 36
- Sport: wielrennen
- Hoogtepunt: ritzege in Giro 2009
- Laatste wedstrijd: Tour des Alpes Martitimes et du Var (23/02/2020)
Wat is er veranderd in je leven?
"Ik ben nu officieel een maand met wielerpensioen, maar een shock was het niet. Ik ben eigenlijk heel zachtjes overgegaan van het profleven naar mijn pensioen."
"Eerst was er de lockdown waardoor alles stil lag, daarna had ik een ontsteking aan mijn hartspier waardoor ik 2 maanden moest rusten. Zo is het besef geleidelijk aan beginnen te groeien dat ik beter kon stoppen."
Het is niet de bedoeling dat ik nu de rest van mijn dagen thuis rondhang. Ik wil weer aan de slag.
"Mijn contract bij CCC loopt nog tot 31 december, dus eigenlijk ben ik nog niet
officieel prof af."
"Het grootste verschil met het leven als prof is dat ik nu veel thuis ben. Ik merk dat ook aan de kinderen. Die zijn veel aanhankelijker geworden. Ik geniet daar uiteraard van, maar het is niet de bedoeling dat ik nu de rest van mijn dagen thuis rondhang. (lacht) Ik wil weer aan de slag."
Behoud je je gezonde levensstijl?
“Ik voel niet de drang om allerlei vettigheid binnen te spelen. Ik heb voor mezelf de 80-20 regel ingevoerd. Dat wil zeggen: 80% gezond eten en drinken, 20% zondigen mag. Zo blijf je gezond en moet je toch niet leven als een pater."
"Ik heb mijn hele leven gewerkt om een gezond lichaam te hebben. Ik wil dat nu niet zomaar weggooien door nu plots ongezond te gaan leven.”
Sport je nog?
"Ik zit toch zeker vijf keer per week op de fiets. Niet meer voor vijf uur, zoals vroeger, maar twee of drie uur. Niet meer met schema’s of bepaalde doelen, maar gewoon omdat ik graag fiets."
"Ik heb altijd graag getraind en geniet nog steeds van het fietsen. Ik hoop te kunnen blijven fietsen, maar veel zal afhangen van mijn toekomstige job. Fietsen is een tijdrovende bezigheid, dus is het nog te zien in welke mate dat allemaal te combineren is."
"Fietsen is leuk als je een beetje in vorm bent. Als jij bijvoorbeeld ploegleider bent en drie weken naar de Tour moet, kan je drie weken geen meter fietsen. Als je dan weer moet beginnen als je thuiskomt, zal het natuurlijk pijn doen. Een beetje continuïteit in het sporten is belangrijk."
Ik hoop te kunnen blijven fietsen, maar veel zal afhangen van mijn toekomstige job.
"Vroeger werkte ik mijn trainingen meestal alleen af. Dan kon mijn schema perfect afwerken en moest ik met niemand rekening houden. Maar nu hoeft dat allemaal niet meer en merk ik wel dat ik een meer "sociale" fietser ben geworden. Ik ga al liever met anderen fietsen, bijvoorbeeld jonge renners."
"De competitiedrang is wel weg. Ik heb geen zin meer om me te meten met anderen. Ik heb altijd gezegd aan mijn vrouw (Ine Beyen, red): "hou me tegen als ik op een dag weer een rugnummer wil opspelden voor één of andere amateurkoers" (lacht)."
Wat zijn je toekomstplannen?
"Ik ben momenteel aan het onderhandelen met enkele ploegen. Er is nog niets beslist, maar dat zou voor een functie als coach of ploegleider zijn. De kans is dus wel groot dat ik in het wielrennen blijf. Dat hoop ik ook."
"Ik zie mezelf echt niet functioneren in een nine-to-five-job. Ik leef al heel lang op een andere manier en ook mijn gezin is dat gewoon. Ik heb economie gestudeerd aan de Universiteit van Antwerpen, maar met dat diploma ben ik nu niet zoveel meer, vrees ik. Het is al zo lang geleden en ik heb nooit in die branche gewerkt."
"Het meest logische is dus in de wereld te blijven die ik zo goed ken: de wielerwereld. Ik denk ook niet dat het lukt om enkele jaren iets anders te doen en dan proberen terug te keren in het wielrennen. Tegen dan is er al veel veranderd en kent niemand je nog. Nu zijn er contacten, dus moet ik het ijzer smeden als het heet is."
Ik krijg op mijn 37e de mogelijkheid om mijn leven om te gooien en een nieuwe carrière te beginnen. Dat is toch mooi?
"Ik denk dat een job als ploegleider of coach me wel ligt. Ik hou van de tactiek van de koers, van de voorbereiding op een wedstrijd, het toeleven naar een wedstrijd. Bekijken waar de kansen liggen en die proberen te grijpen. Vooraf een plan maken om zo goed mogelijk naar een koers toe te leven. Dat is wat ik het meest mis nu ik geen renner meer ben. Maar als ploegleider kan dat natuurlijk ook."
"Je weet als renner dat je carrière eindig is. Ik ben tot mijn 37e prof kunnen blijven op hoog niveau. Ik heb dus vrede met mijn afscheid. En ergens zorgt het voor een nieuwe wind in je leven. Als je bijvoorbeeld piloot, dokter of bakker bent, is de kans groot dat je de rest van je leven dezelfde job gaat doen. Ik krijg, op mijn 37e de mogelijkheid om mijn leven om te gooien en een nieuwe carrière te beginnen. Dat is toch mooi?”
