Richie Porte staat straks, zonder tegenslag, op het eindpodium van de Tour. Gisteren sprong de 35-jarige renner na een indrukwekkende tijdrit nog naar plaats 3 in het klassement. "Dit is absoluut een droom." Met dank aan zijn vrouw: "Die zei me dat ik niet achterin mocht koersen."
Alle ogen waren gisteren gericht op Roglic en Pogacar, maar Richie Porte (Trek-Segafredo) perste ook een indrukwekkende tijdrit uit zijn benen. Hij werd 3e op een fractie van een seconde na nummer twee Tom Dumoulin.
De Australiër springt zo in het klassement nog over Miguel Angel Lopez naar plek drie. Zonder ongelukken staat hij vanavond in Parijs voor het eerst op het eindpodium van een grote ronde.
Het is een jeugddroom die uitkomt voor Porte en dat in de herfst van zijn carrière. "Ik groeide aan de andere kant van de wereld op met de Tour, met jongens als Robbie McEwen en Cadel Evans. Om dan eindelijk zelf op dat podium te staan, dat is een onbeschrijfelijk gevoel."
"Dit is wat ik wou voor het einde van mijn carrière: de foto in Parijs op het podium. Dat betekent zoveel voor een wielrenner en eindelijk is het zover", vertelt Porte.
"Na alle drama's die ik de voorbije jaren beleefd heb, voelt dit als een overwinning voor me. Het zal een tijdje duren om dit te laten bezinken."
Ik groeide op met de Tour. Om dan eindelijk zelf op dat podium te staan, dat is een onbeschrijfelijk gevoel.
"Mijn vrouw had me gezegd dat ik niet achterin mocht koersen"
Porte miste tijdens de eerste week van de Tour de geboorte van zijn tweede kindje Eloise en dat betreurde hij. "Maar mijn vrouw Gemma zei me: "Ga naar de Tour, doe je ding"."
"Ze voegde daar ook het volgende aan toe: "Als ik de tv aanzet en je koerst achteraan het peloton, dan ga ik boos zijn". Ik kwam naar hier en wist dat ik een missie te volbrengen had", zegt Porte.
"Ook al is wielrennen eigenlijk maar een spel. Nu op het podium finishen, maakt het missen van de geboorte toch wat waard."
"Mads Pedersen was voor mij van ongelooflijke waarde"
Bij Trek-Segafredo kreeg Porte onder meer de steun van de Belgen Jasper Stuyven en Edward Theuns. Maar de Australiër stond erop om een van zijn andere ploegmaats expliciet te bedanken.
"Ik weet dat ik niemand mag vergeten, maar voor mij is Mads Pedersen echt van ongelooflijke waarde geweest. Hij gelooft waarschijnlijk meer in mij dan dat ik dat zelf doe."
"Elke avond kwam hij naar mijn kamer om te vertellen wat er de dag nadien zou gebeuren. Hij raadde me aan om kalm te blijven en gewoon zijn wiel te volgen, en dat het dan goed zou komen. En dat was ook zo."
