26 jaar geleden degradeerde de Gewiss-ploeg de concurrentie in de Waalse Pijl op ongeziene wijze. Op 60 km van de finish knalden 3 ploegmakkers weg op de Muur van Hoei. "We wisten dat er iets aan de hand was", blikt Eric Van Lancker terug. "Maar er werd gezegd dat ze specifieke klimtrainingen deden in Italië met hun Polar-meter."
Die 2e passage over de Muur van Hoei
In het voorjaar van 1994 deed wielerteam Gewiss heel wat wenkbrauwen fronsen. De Italiaanse formatie won Milaan-Sanremo met Giorgio Furlan en Luik-Bastenaken-Luik met Jevgeni Berzin. Maar vooral de manier waarop Gewiss de Waalse Pijl naar zijn hand zette, deed alarmbellen afgaan.
"Bij de 2e passage over de Muur van Hoei reden 3 Gewiss-renners op kop van het peloton. Ik zat in 4e positie en week uit naar rechts, want ik kon dat trio niet volgen. Niemand was in staat om in te pikken. De 3 Gewiss-renners waren vertrokken", blikt Eric Van Lancker terug.
Die 3 Gewiss-renners waren Giorgio Furlan, Moreno Argentin en Jevgeni Berzin. "Ze pakten een minuut en zongen het uit tot aan de finish. Dat was ongezien."
Argentin kreeg de zege cadeau van Furlan. Berzin maakte 22 seconden later het Gewiss-podium compleet. De 1e niet-Gewiss-renner was Gianni Bugno, op 1'14".
"We wisten dat er iets aan de hand was, maar in het peloton werd daar toen weinig over gespeculeerd", vertelt Van Lancker, die zelf 15e eindigde in die Waalse Pijl.
"Het gerucht deed de ronde dat de Italianen in eigen land specifieke klimtrainingen deden met hun Polar-meter (nu hebben de renners een wattagemeter)."
"Achteraf is dan naar buiten gekomen dat het succes van Gewiss te wijten was aan epo (met ploegdokter Ferrari als spilfiguur)."
"Voor sommige renners was het einde carrière"
In datzelfde jaar 1994 won Gewiss ook nog de Giro met Berzin en eindigde het 2e in de Tour met Oegroemov. De verrassende Bobrik bezorgde het team de zege in de Ronde van Lombardije. In de Amstel Gold Race bezette Gewiss de 2e en 4e plaats.
"Achteraf gezien hebben Gewiss en de andere epo-gebruikers in die periode mijn carrière en die van andere renners verkort", zegt Van Lancker.
"Neem nu die Waalse Pijl van 1994. Normaal deed ik in de klimklassiekers altijd mee voor het podium of de top 10. Toen eindigde ik als eerste Belg, op de 15e plaats. En dat op meer dan 2 minuten. Op zo'n dag zinkt de moed je in de schoenen."
"Er waren meerdere renners die in die epojaren plots minder presteerden dan tevoren. Minder presteren betekende een minder goed contract. Het was voor sommigen het einde van hun carrière."
