Eindelijk! Jasper Philipsen sprint naar zijn eerste ritzege in de Tour na slijtageslag

Voor de start in Rodez viel er al nieuws te rapen. Ritwinnaars Cort en Clarke (corona) en Roglic (blessures) stapten uit de Tour. De 154 overgebleven renners stond een bloedhete etappe op smeltend asfalt te wachten. Toch kregen we een klassiek gevecht om in de juiste vlucht te zitten.

Verrassend genoeg wipte ene Van Aert mee. Met enkel de steun van Politt en Honoré was dat echter een kansloze onderneming en de groene trui kreeg orders vanuit de ploegauto. Uitzakken was de boodschap, en Van Aert gehoorzaamde. Politt en Honoré kregen op het gekartelde parcours door de bakoven van Frankrijk nooit meer dan drie minuten.

Rond halfkoers werd het peloton opgeschrikt door een reeks valpartijen. Eerst kwakte Doull tegen de grond nadat hij over een drinkbus reed, daarna was het vooral Jumbo-Visma dat in de klappen deelde. Kruijswijk werd weggevoerd in de ambulance met een gehavende schouder en wat later ging ook gele trui Vingegaard tegen de vlakte. In het tumult werden de vluchters opgerold.

Op de Côte de Cammazes nam Trek-Segafredo de regie in handen. Met een doorgedreven tempo hoopte het team, in dienst van Pedersen, de andere snelle mannen af te matten. Jakobsen en Ewan gingen overboord, Groenewegen greep dankzij zijn ploegmaats een reddingsboei. Op de top vertrokken Gougeard en Thomas dan op avontuur.

Het peloton speelde kat en muis met de twee Fransen. Régional de l'étape Thomas bleek het taaiste knaagdier. Met parcourskennis en steun van de moto zong hij het uit tot in de laatste kilometer. Daar werd hij toch overspoeld. Stuyven speelde loods voor Pedersen, maar Van Aert en Philipsen stoven de Deen nog voorbij. Philipsen haalde het uiteindelijk met een wiel. Een bevrijding, na er zo vaak zo dicht bij geweest te zijn.