Eerste liefde roest nooit. Romelu Lukaku was zichtbaar geëmotioneerd toen hij dit weekend terugkeerde naar het oude nest en tijdens de wedstrijd een staande ovatie kreeg van het volledige Astridpark. Hoe komt het dat die paars-witte band zo sterk is? Sporza Daily vraagt het aan mensen uit zijn Anderlecht-verleden.
Een Belgische spits die vanuit Neerpede de Europese velden heeft veroverd en topschutter aller tijden is geworden van onze nationale ploeg.
Daarenboven heeft Romelu Lukaku altijd zijn goede band met Anderlecht onderhouden. Dus is het niet geheel onlogisch dat hij een minutenlange ovatie kreeg in het Astridpark.
"Dit keer stonden alle sterren goed om hem nog eens uit te nodigen", glundert communicatieverantwoordelijke Mathias Declerq. "Enkele dagen voor de wedstrijd kwam de vraag van Lukaku zelf of hij kon aanwezig zijn zondag. Aan zijn reacties te zien, heeft hij ervan genoten."
Lukaku's liefde voor Anderlecht begon al op jonge leeftijd, maar in 2009 bloeide die helemaal open met zijn debuut in een testwedstrijd tegen Standard. 16 was hij toen en op een eerste goal moest hij niet lang wachten.
De immer imposante spits is dan ook één iemand bijzonder dankbaar: het toenmalige hoofd opleiding bij Anderlecht - nu Antwerp, Jean Kindermans.
"Ik apprecieer die lof enorm", lacht Kindermans er zelf om. "Ik heb dat nooit zo aangevoeld. Ik heb hem ontdekt bij Lierse en ben blij dat onze trainers ontzettend veel tijd in hem hebben gestoken. Zijn neus voor goals, gedrevenheid en focus op jonge leeftijd verzekerden me dat hij het ver zou schoppen."
Zijn nuchterheid op zijn prille leeftijd en de manier waarop hij inviel mét flitsen, stelden me helemaal gerust.
"Ik denk - of vrees zelfs - dat we nog heel lang zullen moeten wachten op een volgende Lukaku in België", doet het hoofd opleiding er een schepje bovenop.
Wat maakt de spits zo bijzonder bij de Anderlecht-fans?
Ook Ariël Jacobs, de man die Lukaku zijn profdebuut gunde, mocht het magische moment in het Astridpark beleven en doet een gok. "Het zal hem deugd gedaan hebben", weet hij. "Want hij heeft de afgelopen maanden veel onterechte kritiek gekregen."
Al weet Jacobs ook wel dat de spits mentaal ijzersterk is. Dat was hij als tiener ook al.
"Zijn nuchterheid op zijn prille leeftijd en de manier waarop hij - ondanks de nederlaag - bij zijn debuut inviel en flitsen toonde, zorgde ervoor dat ik er helemaal gerust in was. Je draagt als trainer toch een verantwoordelijkheid als je een 16-jarige de wei instuurt in ondankbare omstandigheden."
98 wedstrijden, 41 goals en 17 assists later zat Lukaku door zijn onverzettelijkheid in het hart van iedere fan.
De hechte banden bij Anderlecht
Al is Lukaku niet de enige "Sporting-boy" die graag terugkeert naar de club. Het recentste voorbeeld is de (her)aanwerving van Leander Dendoncker.
"Veel van die jongens hebben een emotionele band met de opleiding", weet Kindermans. "Alle stages, toernooien, Youth League, de evolutie ... Daar hou je een warm gevoel aan over. Ze vergeten niet waar ze begonnen zijn."
Anderlecht doet op zijn beurt zijn uiterste best om alumni aan zich te binden.
Declerq heeft daar zijn redenen voor: "Jongens als Lukaku zijn een gedroomd uithangbord voor de club en opleiding. Hij is kind aan huis gebleven en kwam geregeld meetrainen tussen transfers. Ook zijn zoontje Romeo speelt sinds kort bij onze jeugd, we vinden het altijd fijn om de familie Lukaku dicht bij ons te hebben."
Iedereen raakt stilaan overtuigd van de beloofde en vooral gedroomde terugkeer. Wanneer zit die eraan te komen? "Even rekenen", lacht Kindermans. "Vanaf hij het niveau bij Napoli niet meer ten volle aankan, dat staat het in de sterren geschreven dat hij zijn carrière komt afsluiten bij paars-wit."
Aftellen geblazen, dus. Tot dan zullen de Anderlecht-fans hun hart moeten ophalen met korte passages én ovaties voor wedstrijden met Lukaku in de tribunes.
