Met kracht van georganiseerde chaos en "shit" uit verleden: waarom Tigers dromen van stunt tegen Turkije
Mission impossible: topteam Turkije. Deze middag moeten de Yellow Tigers de wedstrijd van hun leven spelen, willen ze kans maken op de kwartfinales in eigen land. Toch weigeren de nationale volleybalvrouwen zich nu al gewonnen te geven. Dat dankzij een plannetje, liefde voor het shirt en "shit uit het verleden".
"We hebben alles te winnen tegen Turkije."
Bondscoach Kris Vansnick moet toegeven dat zijn team tegen Servië een te lage opslagdruk aan de dag legde. En dat de Yellow Tigers pas in de derde set hun eigen spel konden spelen.
Maar nu al de witte vlag hijsen voor de 1/8e finale? Geen sprake van. Voor elke – zelfs schijnbaar onmogelijke – opdracht ligt een plannetje klaar.
Moeten de Belgen tegen een sterkere tegenstander chaos creëren? "Ja, waarom niet", haalt Vansnick zijn schouders op. "Het zal dan wel gecontroleerde chaos zijn."
Orde in de chaos
Wie orde in de chaos zegt, denkt ook meteen aan Celine Van Gestel. De kapitein kan een belangrijke schakel worden op weg naar een stunt.
"Ze zorgt voor organisatie in alle heisa", vertelt Britt Herbots over haar vriendin. "Wanneer de rest als kippen zonder kop op het veld staat, kalmeert Celine ons en zegt ze precies wat we moeten doen."
Dat een moment van hectiek zal komen bij een tempoversnelling van Turkije, staat vast.
"En dan houdt ze iedereen even samen op mentaal vlak, zowel op als naast het veld. Ze is een rots in de branding", pikt Vansnick in.
Celine Van Gestel is het raderwerk van de Yellow Tigers.
De bondscoach weet hoe belangrijk het scorend vermogen is van Britt Herbots – die twijfelachtig is met een buikspierblessure – voor de Tigers.
Maar ook de rol van Van Gestel onderschat hij niet. "Ze is een soort raderwerk van de ploeg."
"Als bondscoach heb ik geweldig veel aan haar. Maar ik moet zeggen dat ik in deze groep heel veel mensen heb die vol voor dit verhaal gaan."
De hele selectie, met de kapitein voorop, als verpersoonlijking van de vechtlust die de nationale ploeg telkens toont.
Onvoorwaardelijke liefde voor het shirt
Waarom? Waarom tonen de Tigers steeds die vechtlust, ook wanneer het 24-12 staat, om toch dat 13e punt te maken?
"We zijn hechte vriendinnen die gewoon tot het uiterste gaan voor elkaar. En voor het shirt met die Belgische vlag op ...", vertelt Herbots.
Zelf liet ze haar tranen de vrije loop. "Erg knap dat mijn speelsters zo hun emoties laten zien", vindt Vansnick. "Dat laat nog maar ons groot hart zien."
Aan veerkracht nooit een gebrek. Dat heeft zo zijn (logische) redenen.
We zijn de afgelopen maanden samen door heel veel shit gegaan.
"Je mag niet vergeten dat we de afgelopen maanden samen door heel veel shit zijn gegaan. Dan voel je meteen die opluchting na de eerste gewonnen wedstrijden."
"Oké, we zijn nog niet in de WK-vorm van vorig jaar", gaat de bondscoach voort. "Dan kun je daar veel over zagen en tobben. Of kun je eraan werken."
En werken, dat hebben de Tigers de afgelopen dagen gedaan. "Om ons tegen niemand zomaar gewonnen te moeten geven, dat is duidelijk."
De 1/8e finale kan zomaar de bevrijding betekenen na die moeilijke periode en het vele zoeken naar de hoogvorm. Turkije is alvast gewaarschuwd.
