De geklopten aan het woord. Wout van Aert deed het BK vroeg ontploffen in de hellingenzone, maar moest de finale aan zich voorbij laten gaan. "De druk werd snel te groot", analyseerde hij. Jasper Philipsen kreeg dan weer nooit de kans om zich te tonen. "Ik had gewoon niet de benen om zelf aanvallend te koersen", klonk het.
"Je rijdt een kampioenschap om te winnen", reageerde Wout van Aert in Izegem. Van Aert viel aan op de Kemmelberg en reed lange tijd met een aantrekkelijk groepje voor een jagend peloton uit.
"Ik hoopte dat het de goeie tactiek was, maar achteraf bekeken zat ik misschien met te veel ploegmaats (Van der Sande en Van Hooydonck) voorin."
"Het gewicht viel op onze schouders. We zijn daarna alsnog op de grote blokken gebotst. Om kans te maken, hadden we in de laatste ronde moeten geraken."
"De druk werd snel te groot en we moesten aanvallen. Yves was een supersterke compagnon en we hebben er vol voor gereden, maar met zijn tweeën tegen het peloton, dat was te weinig."
"Ik heb me daarna in de buik gezet. Ik wilde nog proberen te sprinten, maar die groep reed weg. Ik had snel door dat de beslissing gevallen was."
Ploegmakker Tiesj Benoot zag hoe zijn kopman "1/4e van het peloton naar huis" had gereden.
"Als je ziet hoe we hier één voor één binnenkomen, dan weet je dat het een eerlijke koers was. Het is nooit stilgevallen."
"Ik zag Remco aanvallen", vertelde Benoot nog, die in de finale mee was. "Je moest in het wiel zitten zoals Segaert deed. Ik had zelf geen superdag, ik was niet superfris."
"Had niet de benen om zelf aanvallend te koersen"
Ook voor die andere topfavoriet, Jasper Philipsen, speelde het wedstrijdverloop niet in zijn voordeel. Zijn ploeg Alpecin-Deceuninck kreeg nooit de ademruimte om een sprint voor zijn kopman voor te bereiden.
"We hadden altijd wel iemand mee in de voorhoede, maar ik heb uiteindelijk niets terug kunnen doen voor mijn ploegmakkers", vertelde een teleurgestelde Philipsen.
"Ikzelf was gewoon ook niet goed genoeg om vandaag mee aanvallend te koersen", was hij eerlijk. "Daarom heb ik op mijn sprint gewacht en gegokt, maar uiteindelijk zo toch verloren. Toen de sterke mannen wegreden, was de koers voor mij gedaan."
Hoe het kwam dat Philipsen - die toch in topvorm aan de start stond - vandaag een mindere dag kende? "Geen idee, eigenlijk. Ik voelde me niet top. Dit zullen we toch eens moeten bekijken."
Toch blikte de sprinter snel alweer vooruit. "De teleurstelling is momenteel aanwezig, maar volgende week heb ik al een nieuw doel: de Tour de France."
Ook zijn ploegmakker Dries De Bondt likte zijn wonden na de uitputtingsslag. "Dit heb ik nog niet veel meegemaakt. Zó warm. Mijn moteur is gewoon ontploft. Het lampje begon rood te pinken en ik kon - zelfs in de wielen - niet meer herstellen."
"Dat is me uiteindelijk zuur opgebroken. Ik wist dat Remco op dat stuk ging vertrekken. Het was eigenlijk een getelefoneerde aanval, maar als je zo sterk bent, maakt dat allemaal niet uit."
“Hij heeft ons gewoon allemaal versmoord: dit heb ik nog nooit meegemaakt. Het deed me wat denken aan het BK in Gent (2019), ik was toen eigenlijk aan het hopen dat ze ons grepen. Want hij reed toen zó snel dat ik er nooit meer over zou kunnen komen."
