Remco Evenepoel won in 2020 de laatste editie van de Ronde van San Juan. Drie jaar later oogt het palmares van de nog altijd maar 22-jarige Evenepoel al een pak indrukwekkender, met zijn regenboogtrui als bewijs daarvan. Toch vat hij de Argentijnse wielerronde vooral aan als voorbereiding op latere doelen.
Remco Evenepoel heeft in korte tijd al een mooie geschiedenis opgebouwd in San Juan. In 2019 reed hij er zijn allereerste profkoers - hij haalde meteen de top 10 van het eindklassement - en een jaar later kroonde hij zich tot eindwinnaar.
Die titel komt hij nu, na een onderbreking door corona, verdedigen. "Het hoofddoel is wel om zoveel mogelijk ritten te winnen met Fabio (Jakobsen). Daar ga ik ook mijn steentje aan bijdragen, want ik zet me mee in de sprinttrein om hem naar overwinningen te gidsen."
Toch zou Evenepoel zijn eigen karakter verloochenen als hij ook geen persoonlijke ambities had. "Er is eigenlijk maar één aankomst waar je het verschil kunt maken voor het klassement."
In de vorige editie werd Evenepoel op de Alto Colorado "maar" vijfde, nadat hij eerder in de rit een waaier had gemist. "De wind blaast er vlak voor die klim altijd in de zijkant. Ik heb me daar al één keer aan laten vangen, hopelijk niet opnieuw."
Evenepoel wil zich op de Alto Colorado ook meten met de Zuid-Amerikaanse klimmers, "die naar ik hoor al aan het rondvliegen zijn".
"Higuita, Martinez, Bernal, Lopez,.... Ze staan hier allemaal gemotiveerd aan de start en zijn ook de omstandigheden gewoon. Het is een sterk deelnemersveld."
Ik wil me bergop meten met de Zuid-Amerikaanse klimmers, die nu al aan het rondvliegen zijn, hoor ik.
Over de gevaarlijke wegen: "Wij moeten ons aan Zuid-Amerika aanpassen, niet omgekeerd"
Koersen in Zuid-Amerika, dat is ook altijd oppassen voor gevaarlijke toestanden die her en der kunnen opduiken. Het seizoen van Evenepoel staat of valt niet met de eindzege in de Ronde van San Juan, maar een val of ander onheil kan wel roet in het eten gooien.
"Ik vind dat wij als Europeanen ons moeten aanpassen aan de Zuid-Amerikaanse manier van koersen en niet omgekeerd", minimaliseert Evenepoel.
"Natuurlijk moet er hier en daar een weg heraangelegd worden. Je kunt niet spurten op een weg met putten van een meter diep. Maar het is niet zoveel anders dan de Vlaamse betonwegen."
Wereldkampioen bij de wereldkampioenen: "Soms denk ik nog eens: daar had ik ook kunnen staan"
In vergelijking met drie jaar geleden is de ster van Evenepoel enorm gegroeid. In zijn regenboogtrui rijdt hij allerminst anoniem rond in Argentinië.
"Drie jaar geleden noemde ze mij hier 'de Messi van het wielrennen'. Dat was misschien wat overdreven. Nu nog. Maar je merkt dat ze hier veel respect voor kampioenen hebben. Iedereen wil met mij op de foto, vraagt een handtekening of wenst me succes of proficiat."
Evenepoel in Argentinië, dat is ook een wereldkampioen in het land van de wereldkampioenen (voetbal). Zijn beide passies kwamen bij elkaar toen hij voor een match van de Boca Juniors werd gehuldigd.
"Soms denk ik nog wel eens: daar had ik ook kunnen staan. Ik zou nog altijd graag eens één keer zo'n match willen spelen in zo'n stadion. Voor een goed doel of zo. Maar ik voel me niet slecht bij mijn keuze. Ik mag niet klagen waar ik sta in het wielrennen."
