Viktoriya Balaban, een basketbalspeelster uit Oekraïne, traint sinds deze week mee bij competitieleider Castors Braine in ons land. Balaban moest door de oorlog haar land ontvluchten. In ons land kan ze nu weer aan basketballen denken, maar de situatie in haar thuisland blijft hartverscheurend. "Ik hoop dat er snel een akkoord komt zodat ik weer naar huis kan."
De 25-jarige Viktoriya Balaban verliet eerder deze maand haar ploeg Prometey in eigen land en vluchtte naar België. Hier werd ze met open armen verwelkomd door Castors Braine, de nummer 1 in onze competitie.
In Eigenbrakel traint ze sinds deze week mee met de ploeg. Zo leerde ze nog een landgenote kennen want bij Castors Braine speelt nog een Oekraïense: Valeriya Berenzhynska. Die speelt al langer basketbal in ons land.
Beide speelsters hebben maar een grote wens: "Het belangrijkste voor ons is dat er geen mensen meer sterven. Dat de aanvallen vanuit de lucht, en eigenlijk overal, stoppen. Het is verschrikkelijk. Dat raakt je diep in je hart", vertelt Berenzhynska.
"Je voelt je schuldig omdat je veilig bent. Omdat je niet helpt op de manier waarop je zou kunnen helpen."
Balaban heeft haar man al een tijd niet meer gezien en ook de rest van haar familie zit nog in Oekraïne. Ze zit dus met een erg dubbel gevoel. "Natuurlijk is het moeilijk om naar die beelden van bombardementen te kijken zonder te wenen. Ook al raakt het mij nu niet direct, mijn familie is wel nog daar. Het blijft mijn land."
"Ik hoop dat Rusland en Oekraïne snel een akkoord bereiken zodat we terug naar huis kunnen."
