Ann Wauters, Kim Gevaert of Evi Van Acker. Het zijn drie voorbeelden van vrouwen die na hun topsportcarrière nu een andere functie in de sportwereld bekleden. De drie maakten op Internationale Vrouwendag deel uit van de (vele) sprekers over vrouwen in de sport tijdens een zogenaamde rondetafel, waaruit bleek dat er toch nog wel wat vierkant draait.
41 procent van de leden van sportclubs in Vlaanderen zijn vrouwen. Maar het aandeel vrouwen in bestuursfuncties bij de Vlaamse sportfederaties is maar 16 procent. Minder dan 1 op de 5 dus. Tegelijk blijkt uit een bevraging dat 70 procent van de federaties graag meer vrouwen wil op centrale posities om hun werking te verbeteren.
“Waarom we zo’n avond als deze organiseren? De cijfers nopen ons ertoe”, sprak Philippe Paquay, administrateur-generaal bij Sport Vlaanderen. Onder de noemer “meer vrouwen aan het stuur in de sport” werd op de avond van Internationale Vrouwendag een balans opgemaakt in het luchthavengebouw in Zaventem.
Korte getuigenissen en voorbeelden uit de praktijk waren in de eerste plaats een aanzet om het thema ook echt te gaan aanpakken. Van Evi Van Acker bijvoorbeeld: olympisch medaillewinnares in het zeilen en nu technisch directeur bij Wind- en Watersport Vlaanderen.
Van topsporter naar topfunctie
“Als topsporter werd ik nooit met genderongelijkheid geconfronteerd, in het leven na de sport gebeurde dat wel”, getuigt Van Acker. Voor alle duidelijkheid: niet binnen haar eigen federatie.
“Maar in het algemeen had ik soms het gevoel dat ik als vrouw minder au sérieux genomen werd. Dan dacht ik: “Het zal wel aan mij liggen”, maar eigenlijk is het natuurlijk heel verkeerd om zo te denken.”
“Het is en blijft een moeilijk thema, maar ik heb het gevoel dat we stappen in de goede richting zetten. Nu moeten we niet alleen praten, maar het ook echt gaan doen en ik ben blij als ik daarin het goeie voorbeeld kan geven, al dan niet als rolmodel.”
In het algemeen had ik soms het gevoel dat ik als vrouw minder au sérieux werd genomen.
Rolmodel zijn
Een rolmodel, dat kan je zeker ook zeggen over Ann Wauters, ex-topbasketbalspeelster: “Als atleet is die rol soms moeilijker, je moet focussen op je sport. Nu kan ik daar bewuster mee bezig zijn.”
Dat betekent voor Wauters bijvoorbeeld toetreden tot de atletencommissie van het BOIC en als voorzitster daarvan in de Raad van Bestuur van het BOIC zetelen. “Ik leer er veel van bij en hoop dat ik een meerwaarde kan zijn, maar zo wil ik ook wel het goeie voorbeeld geven.”
Dat wil ze ook doen door assistent-coach te worden in de WNBA bij Chicago Sky. “Ook in zo’n rol zien we weinig vrouwen doorstromen, dus ook op dat vlak hoop ik een voorbeeld te zijn.”
Pijnlijke vaststelling
Wauters is ook stichtend lid van "Game Changers": een verzameling topatleten die vrouwen beter vertegenwoordigd willen zien in de sport. Game Changers organiseerde de rondetafel samen met Women on Board (een organisatie die streeft naar meer vrouwelijke vertegenwoordiging aan de top van de bedrijfswereld) in opdracht van Sport Vlaanderen.
“Dat bijvoorbeeld bestuursraden ook representatief moeten zijn, ik denk dat de meesten daarvan wel overtuigd zijn”, zegt Wauters. Maar hoe pak je het aan?
“Het is een en-en-verhaal, er is niet één oplossing. En het moet zeker van onderuit gedragen worden, maar tegelijk zie ik dat het van bovenuit gestimuleerd moet worden. Anders gaat het gewoon nog veel te lang duren.”
Hoe doet haar sport het? “In de raad van bestuur van Basketbal Vlaanderen zit helaas geen enkele vrouw. Dat is toch een pijnlijke vaststelling op een dag als vandaag. Maar zo kan er misschien meer sociale druk komen. En ik ben er zeker van dat dit een momentum is, waarin we wel allemaal onze verantwoordelijkheid moeten dragen.”
Is ze zelf eigenlijk gevraagd voor een rol binnen de federatie. “Neen. En bijvoorbeeld die selectieprocedures, dat zou toch wat transparanter mogen. Het is mijn sport, maar we weten er zo weinig van. Dat is iets wat in de toekomst misschien bekeken moet worden.”
Rolmodel blijven: Jolien D'hoore als voorbeeld
Cycling Vlaanderen is een federatie waar er wel wat beweegt, dat zegt toch directeur Frank Glorieux. “Van de dertien bestuursleden zijn er twee vrouwen. Dat kan inderdaad nog beter. Maar bij de vaste medewerkers is er veel aandacht voor gendergelijkheid.”
“In de vijf jaar dat ik er nu ben, heb ik veel zien veranderen. Zo is er bijvoorbeeld een coördinator vrouwenwielrennen gekomen, die een eigen commissie onder haar heeft met heel wat vrouwen.”
Nog een verandering is de komst van Jolien D’hoore. “Ik heb ervoor geijverd om haar binnen te halen en ze is voor ons een fantastische aanwinst. Zij was een rolmodel en kan dat blijven. Daar heeft ze het soms wel wat moeilijk mee, want ze had gedacht dat ze even wat naar de achtergrond kon. Maar wij willen ook dat ze die taak op zich neemt, dat ze een rolmodel blijft.”
“Ze heeft ook de expertise en weet hoe moeilijk het is als vrouw om aan de top te komen. Dat is van onschatbare waarde om meisjes te motiveren de stap te zetten. En ze doet dat heel goed.”
Jolien D'hoore weet hoe moeilijk het is als vrouw om aan de top te komen. Dat is van onschatbare waarde om meisjes te motiveren de stap te zetten.
Tot slot kunnen ook sportieve prestaties vrouwensport een duw in de rug geven. Meest recente voorbeeld: de zege van Lotte Kopecky in de Strade Bianche. “Dat was voor ons subliem. Lotte is een leerling van de topsportschool, ze passeerde elke dag aan ons bureau. Om dan te zien dat ze een kampioene wordt, dat is ongelofelijk. En dat bewijst dat de vorming die men kan krijgen op Vlaams niveau wel degelijk waardevol genoeg is om met de wereldtop te kunnen meespelen.”
