Peking is de eerste gaststad die na de Zomerspelen ook de Winterspelen mag organiseren. Bij Peking denken we niet meteen aan skioorden en dikke pakken sneeuw. Ligt er eigenlijk wel voldoende sneeuw voor de Winterspelen? Het antwoord is neen. Of je moet het over de tonnen kunstsneeuw hebben die er nu over het landschap gestrooid zijn.
Kunstsneeuw is uiteraard niets nieuws op de Olympische Winterspelen of op internationale wintersportwedstrijden. Al sinds de Spelen in Lake Placid in 1980 wordt er kunstsneeuw gebruikt, toen om een tekort aan sneeuw op te vangen.
Op de Winterspelen in 2014 in Sotsji in Rusland was er bijna uitsluitend kunstsneeuw en ook in de bergen rond Peking zal er in februari zo goed als alleen maar "valse" sneeuw liggen.
In Yanqing, waar onder andere de skiwedstrijden plaatsvinden, is het wel koud maar het sneeuwt er haast nooit. Ook in de site in Zhangjiakou is dat het geval. In Peking zelf zou het volgens de meteorologische gegevens amper enkele dagen sneeuwen per winter. Het is een van de droogste regio's in het land.
"Peking heeft een continentaal klimaat met koude maar droge en vrij zonnige winters", vertelt weerman Bram Verbruggen. "In de winter heerst er meestal een noordwestenwind, dat is dus lucht die van over land komt en droog is, met dus weinig neerslag."
(Lees voort onder de foto)
En dus werken ze met man en macht om de pistes klaar te krijgen met kunstsneeuw. De nieuwste generatie sneeuwkanonnen - zo'n 300 stuks - monitoren de temperatuur en de luchtvochtigheid om zo efficiënt mogelijk te werken.
Meer dan 200 miljoen liter water zou nodig zijn voor de productie van die sneeuw. De artificiële sneeuw wordt dan met zogenaamde snowcats over de pistes verspreid.
De tv-kijkers zullen de witte pistes dus fel zien afsteken tegenover de bruine achtergrond. Een deel van de snowboard en freestyleskicompetities wordt zelfs middenin de stad Peking gehouden.
Kunstsneeuw, is dat dan een ramp?
Vers poeder hoeven de atleten in Peking dus niet te verwachten. Maar om aan de standaarden van de internationale federaties te voldoen, wordt nu op de meeste internationale wedstrijden ook al in meer of mindere mate met kunstsneeuw gewerkt. Is dat een probleem?
Kunstsneeuw bevat meer water dan gewone sneeuw. Het heeft een hogere dichtheid en wordt sneller ijzig. Voor alpineskiërs doorgaans niet zo'n probleem, integendeel, maar voor langlaufers bijvoorbeeld wel.
Recent zijn er bijvoorbeeld enkele biatleten die hebben aangekaart dat het gevaarlijker is om voluit te gaan op kunstsneeuw. "Het is ijziger en dus sneller en gevaarlijker", zei Johanna Taliharm, een olympische biatlete uit Estland.
"Het doet ook meer pijn als je naast het parcours valt want in plaats van een zacht sneeuwkussen val je op een modderige en harde ondergrond."
Er wordt meer gevallen op kunstsneeuw, de sport is gevaarlijker geworden.
"Het kan echt snel steenhard worden en dan voelt het alsof je op asfalt valt. Dus het maakt de sport wel iets gevaarlijker dan op natuurlijke sneeuw", zegt Chris Grover, coach van het Amerikaanse langlaufteam.
Langlaufster Jessie Diggins, winnares van een gouden medaille 4 jaar geleden, beaamt. "Ik haal soms snelheden van 76 kilometer per uur op kunstsneeuw. Je glijdt niet over sneeuw maar over ijs. Daardoor wordt er meer gevallen, de sport is gevaarlijker geworden."
(Lees voort onder de foto)
En dan is er het klimaatvraagstuk. China wil groene Spelen organiseren, maar critici zien toch een groot probleem met het produceren van al die kunstsneeuw. Zo is er veel stroom nodig voor al die sneeuwmachines en zijn de skipistes middenin een beschermd natuurgebied aangelegd.
En er zijn vooral veel vragen bij het gebruik van zoveel water. Het noorden van China heeft af te rekenen met ernstige watertekorten.
"Sneeuw zal bij het smelten warmte onttrekken aan de lucht, waardoor de luchttemperatuur vlakbij de sneeuw wat lager zal liggen. Maar dat is klimatologisch van weinig betekenis", vertelt weerman Bram nog.
"Op hydrologisch vlak zal er massa's water ergens worden opgepompt om dan op de berg in de grond te trekken of afgevoerd te worden via de afwateringskanalen. Het oorspronkelijke water zal dus verplaatst worden, ten nadele van het lokale grondwaterpeil. Dit komt de al heersende droogte in de streek natuurlijk niet ten goede."
Fake sneeuw is fake news
Maar de organisatoren zijn het niet eens met de kritiek. "De energie komt allemaal van hernieuwbare energiebronnen", klinkt het bij de organisatie. Bovendien zouden de moderne machines die gebruikt worden heel zuinig zijn.
En het water? Volgens het Wateragentschap in Peking zijn de Spelen slechts verantwoordelijk voor 1,6 procent van de waterconsumptie in de regio rond Yanqing. In Zhangjiakou is dat 9,8 procent.
Het smeltwater wordt in Yanqing ook opgevangen in drie grote reservoirs. Zo wordt het telkens hergebruikt om sneeuw te maken.
"Fake sneeuw is fake news", klonk het gevat op Xinhua, een Chinees nieuwsagentschap.
