Hans De Clercq volgt Eddy Planckaert: "Wout kan de Tour winnen, maar hij heeft 1 probleem: Pogacar"

In het moderne wielrennen zijn wattagemeters onmisbaar geworden voor de meeste renners. Niet zo voor Bauke Mollema. De Nederlander heeft het niet zo begrepen op technologische snufjes. Tijdens wedstrijden steekt hij zijn fietscomputer zelfs in zijn achterzak. Vreemde zet? In Villa Sporza waren de meningen verdeeld.

Eddy Planckaert zit op dezelfde lijn als Mollema. “Ik ben wellicht niet mee met de moderne tijd en ik ben nog van de oude stempel, maar als het erop aankomt: steek dat spel in je zak en rijd zo snel als je kan de laatste 20 à 30 kilometer."

"Ga over de rooie, je zal het wel zien als je tegen de muur rijdt. Die wattagemeters zullen wel hun voordeel hebben, maar er zijn er nog die koersen zoals in de oude tijd.”

Hans De Clercq wil de waarde van de wattagemeters toch niet onderschatten. “Het kan misschien zonder in de laatste 20 à 30 kilometer. Maar als Mollema bij de eerste beklimming van de Ventoux op zijn metertje gereden had, dan was hij daar misschien nog niet over zijn toeren gegaan."

"Wout (van Aert, red.) is daar nog gereserveerd de Ventoux opgereden om pas bij de tweede beklimming van de Ventoux echt uit te pakken.”

Bauke Mollema mocht het zelf allemaal nog eens komen uitleggen bij Maarten Vangramberen. "Ik heb het computertje in mijn achterzak zitten, zodat mijn trainer het toch nog allemaal kan uitlezen. Ik train ook gewoon met het computertje op mijn stuur, maar in wedstrijden al meer dan 2 jaar niet."

"Ook in het begin van mijn carrière bij Rabobank reed ik altijd zonder snelheids- en vermogensmeter. Dat bevalt me goed, ik kan mezelf goed “pacen”. Ik voel goed aan welk tempo ik lang kan volhouden.”

"Het ziet er ook mooier uit zonder die computer en het is ook nog wat lichter, misschien net iets aerodynamischer ook. Ik hoef niet de hele tijd naar de cijfers te kijken."

De lichte afkeer ontstond een paar jaar geleden in de Giro. "Ik werd gelost en toen keek ik wel naar die cijfers. Daar kreeg ik helemaal geen moraal van. Achteraf gezien had ik het liever niet gezien, dan had ik misschien wel harder gereden. Sindsdien rijd ik zonder kastje op mijn stuur.”

Met de Ventoux-etappe kwam uiteraard ook nog eens de prestatie van Wout van Aert op tafel. Eddy Planckaert weekte veel reacties los door in Van Aert een toekomstige Tour-winnaar te zien. Hans De Clercq vindt het niet zo’n gekke gedachte.

“Ik ga mee in het verhaal van Eddy. Ik geloof erin. Ik vergelijk Wout een beetje, ook qua postuur, met Miguel Indurain. Dat was ook een mens van 1,87 meter met een koersgewicht van 78 kilogram. Hij was een toptijdrijder, maar toen waren er natuurlijk nog langere tijdritten."

"Daar volg ik Eddy in: als de tijdritten weer wat langer worden zoals 20 à 30 jaar
geleden, dan kan het. Alles hangt af van ASO, want zij maken het parcours. Willen zij Van Aert eens de kans geven?”

Moet Van Aert dan niet alle andere doelen laten vallen? Absoluut niet, volgens De Clercq. “Bernal won dit jaar de Giro én was top in de Strade Bianche, Armstrong was altijd goed in de periode van de Amstel Gold Race, net zoals Pogacar nu goed was in Luik-Bastenaken-Luik."

"Waarom zou Van Aert niet zijn ding kunnen doen vanaf de Omloop tot en met Parijs-Roubaix, daarna wat recupereren en dan trainen voor de Tour? Hij heeft maar één probleem en dat is Pogacar, die kan ook tijdrijden."

"Dat had Indurain niet. Hij moest koersen tegen Delgado en die kon niet tijdrijden. Indurain reed hem in de eerste tijdrit op 3 à 4 minuten, bergop verloor hij dan telkens seconden, maar in de tweede tijdrit pakte hij nog eens minuten.”