Vanavond om 21 uur strijden Engeland en Italië om de Europese voetbaltitel. Commentator Peter Vandenbempt en analist Gert Verheyen hebben alvast het ultieme EK-team samengesteld. Met Engelsen, Italianen, Spanjaarden, ... maar zonder Belgen.
In doel:
Kasper Schmeichel (Denemarken): hij ligt voor ons in een onmogelijke balans met zijn Italiaanse collega Gianluigi Donnarumma. We hebben voor Schmeichel gekozen omdat hij meer getest is en meer werk heeft moeten opknappen.
Tegen Finland ging de Deense goalie in de fout, maar dat mag je hem - gezien de omstandigheden - niet kwalijk nemen. Voorts pakte Schmeichel uit met geweldige saves. Enkel met een strafschop in twee tijden was hij te kloppen.
We waarderen ook de présence op en naast het veld van Schmeichel. Het hele pakket maakt van hem een waardige zoon van zijn vader Peter Schmeichel.
Maar het had dus ook Donnarumma kunnen zijn. Volgens Roberto Martinez was hij het enige verschil tussen Italië en België.
Achteraan:
Giorgio Chiellini (Italië): zijn topkwaliteit als verdediger: hij is altijd voorbereid op het allerergste. Dat maakt van Chiellini een messcherpe en erg gefocuste verdediger. Hij neemt altijd de juiste beslissingen, hij is een leider op het terrein en hij blijft - zelfs op zijn 36e - kinderlijk enthousiast. Het spelplezier spat ervan af. Kijk maar naar zijn brede glimlach.
Simon Kjaer (Denemarken): iemand die het leven van zijn ploegmaat redt, komt sowieso in de ploeg van het toernooi terecht. Kjaer speelde zeker niet foutloos, maar met zijn présence staat hij er. Ben je op zoek naar de definitie van een aanvoerder? Dan kom je bij Simon Kjaer uit.
Kyle Walker (Engeland): hij ligt wat in balans met Joakim Maehle. Die hadden we ook graag een plaats gegeven, maar we kiezen voor de fysiek, de traptechniek en de intensiteit van Walker. Hij is zeer snel. Kijk maar naar zijn duel met Damsgaard in de halve finales.
Luke Shaw (Engeland): wat we hierboven over Walker zeggen, geldt ook voor zijn ploegmaat. Shaw is bovendien jarenlang bespot, in de eerste plaats door José Mourinho. Hij kon niet naar het toilet zonder zijn been te breken, maar nu heeft Shaw op een groot toernooi de grootste mond in het voetbal het zwijgen opgelegd. Dat verdient een plaats in ons elftal. En zo denkt Roberto Carlos er ook over.
Op het middenveld:
Sergio Busquets (Spanje): als restant van het gouden Spanje heeft hij op het EK nog eens een masterclass gegeven als nummer 6. De manier waarop hij die invult, verheft de positie tot een vorm van kunst. Busquets anticipeert, draait op de juiste manier door, voetbalt goed uit, controleert en maakt een foutje als het nodig is. Misschien is hij wel de allerbeste ooit op die plaats.
Pedri (Spanje): wat hij laat zien op zijn 18e vinden we onvoorstelbaar. Waar gaat dat eindigen? Pedri lijdt nooit balverlies, heeft oog voor de ruimte en is altijd aanspeelbaar. Plus: het is mooi om naar te kijken. Wat Pedri nog wel kan toevoegen aan zijn spel is dreiging. Dat kan enkel een kwestie van tijd zijn.
Paul Pogba (Frankrijk): de vreemde eend in de bijt, maar als alle Fransen zijn niveau hadden gehaald, dan had Frankrijk het toernooi gewonnen. Pogba speelde bij momenten als een wereldkampioen. Kijk maar naar zijn doelpunt tegen Zwitserland of naar zijn passes tegen Portugal.
In de aanval:
Mikkel Damsgaard (Denemarken): een flankspeler die we nog niet goed kenden en daarom de revelatie van het toernooi voor ons. Na de hartproblemen van Christian Eriksen is Damsgaard in de ploeg gekomen en dat heeft hij met verve gedaan. Hij handelt snel, bespeelt de ruimtes en geeft zich altijd volop.
Raheem Sterling (Engeland): alleen al voor het verhaal stellen we hem op. "De meest gehate speler", was hij. Toch heeft Sterling zich ontpopt tot de meest bepalende speler van Engeland op dit toernooi. Dat zag je al aankomen met zijn prestatie in de Champions League-finale voor Manchester City. Op volle snelheid behoudt hij ook de controle over de bal. Je kan Sterling alleen maar afstoppen met een strafschopfout.
Harry Kane (Engeland): zonder concurrentie. Zijn eerste wedstrijden waren niet goed, maar daarna is hij gegroeid in het toernooi als spits en als spelmaker. Veel kansen heeft hij niet gehad, maar veel heeft hij er ook niet gemist. Nauwelijks. En dat onder een verstikkende druk in Engeland. Chapeau.
En de Belgen? "Het mocht wat meer zijn"
De grote afwezigen in het team van Gert Verheyen en Peter Vandenbempt komen uit ons land.
"Ik zou niet weten wie we moeten opstellen", legt Vandenbempt uit. "Kevin De Bruyne zou in aanmerking kunnen komen, maar het mocht wat meer zijn dan zijn momenten tegen Denemarken en Italië."
"Thibaut Courtois heeft een perfect toernooi gespeeld, maar hij heeft dan weer niet de kans gekregen om zich te onderscheiden op het EK."
Vanavond hoort u Peter Vandenbempt in Sporza EK op Radio 1. Gert Verheyen zit in Villa Sporza voor duiding bij de EK-finale op Eén, VRT NU en de Sporza app. Engeland - Italië begint om 21 uur.
