Dag op dag één jaar geleden werd de wielerwereld in rouw gedompeld door het plotse overlijden van Bjorg Lambrecht. Sporza-journalist Gert Geens had onlangs een uitgebreid gesprek met Lambrechts verzorger Wilfried Vyncke. "Hij zou zeker een keer met de bolletjestrui naar huis gekomen zijn", mijmert Vyncke.
Op 5 augustus 2019 sloeg het noodlot toe voor Bjorg Lambrecht in de Ronde van Polen. "De woensdag voor zijn vertrek naar Polen was Bjorg nog bij mij geweest. Hij was ervan overtuigd dat hij het heel goed zou doen. Hij was enorm gemotiveerd", herinnert Wilfried Vyncke zich.
"Ik was er zeker van dat hij daar zou knallen. En dan hoor je plots dat nieuws. Ik ben 14 dagen helemaal van de wereld geweest. Bjorg stond zo positief in het leven en dat straalde hij ook uit. Hij kwam altijd met de glimlach toe. En plots was hij er niet meer. Dat is zo onwezenlijk. Niet te begrijpen."
"Ik kon hem bijna met één hand optillen, zo'n klein ventje was hij. Maar in die beentjes en in dat lichaam zat zoveel power. Ik zeg altijd dat je om een goeie renner te worden een grote motor nodig hebt, maar er kon geen grote motor in, want de carrosserie was te klein. Bij hem zat er een andere motor in. Mentaal was hij zo verschrikkelijk sterk. Hij zou heel mooie prestaties geleverd hebben."
"Ik zal niet zeggen dat hij de Tour gewonnen zou hebben, maar wel ritten in de Tour. Ik ben er 500% van overtuigd dat hij hele grote koersen gewonnen zou hebben. Top 10 in een grote ronde zou zeker gekund hebben. Stiekem was hij bezig met de bolletjestrui. Daar zou hij zeker een keertje mee naar huis gekomen zijn."
Mentaal was Bjorg zo verschrikkelijk sterk. Hij zou heel mooie prestaties geleverd hebben en ik ben er 500% van overtuigd dat hij heel grote koersen gewonnen zou hebben.
"Ik ga 2 uur fietsen en Bjorg zal zeker bij mij zijn"
Wilfried Vyncke heeft het nog altijd zwaar als hij herinneringen ophaalt aan Bjorg Lambrecht. "Enkele weken voor zijn dood was hij nog te gast in Vive le Vélo. Daar zat hij te stralen en een paar weken later was hij weg. Ik word er nog steeds emotioneel van. Waarom toch?", vraagt hij zich af.
"Ik kijk nog vaak naar die uitzending, om de herinnering levend te houden. Ook in de massageruimte kijk ik elke dag naar zijn foto. Maar hij komt niet meer terug en dat is zo spijtig. Ik praat wel nog veel over Bjorg en ik ga regelmatig naar zijn begraafplaats. Maar het zal nooit slijten, dat weet ik zeker."
"Het was echt pijnlijk om hem te moeten afgeven. Ik ga woensdag naar zijn graf. Daarna ga ik 2 uur fietsen en voor de rest van de dag zal niemand mij moeten storen. En Bjorg zal zeker bij mij zijn."