"De wegtikkende tijd is bij 0-0 de bondgenoot van Beerschot"

We gaven eerder al aan dat als Beerschot één voordeel had ten opzichte van rivaal OHL dat dat dan absoluut zijn positieve flow én zelfvertrouwen was.

Beerschot speelde qua niveau de laatste maand crescendo, terwijl de slechte resultaten van OHL én hun grote aantal tegendoelpunten de Leuvenaren mentaal zeker geen goed deden.

In een finale gespreid over twee wedstrijden zijn de opdrachten duidelijk: de uitploeg moet absoluut gaan voor een doelpunt, de thuisploeg wil dit uiteraard ten koste van alles voorkomen en de partij liefst ook winnend afsluiten.

Pech wel voor OHL dat zijn bepalende en aanvallende motor Xavier Mercier niet 100% was en zo logischerwijze op de bank terechtkwam. Zijn aanspeelbaarheid en passing zijn voor Leuven erg belangrijk.

Verrassender was dat in deze belangrijke wedstrijd ook Yannick Aguemon daar kwam te zitten, toch een speler wiens acties en snelheid elke tegenstander pijn kunnen doen.

 
Leuven koos voor Perbet als vervanger van Mercier. OHL speelde op papier dan wel met twee spitsen (topschutter Henry en Perbet), maar tactisch opereerde Perbet meer achter Henry.

Het was zoeken voor Leuven in een onvertrouwd aanvalsspel, waar ze in de eerste helft wel erg verdedigend voor de dag kwamen. De druk en de energie die Beerschot in de eerste helft etaleerde liet de Antwerpenaren toe om de bal telkens vrij snel te recupereren en zo OHL nooit in de wedstrijd te laten komen. 

Leuven had bovendien erg veel fouten nodig om de aanvalsgolven van de thuisploeg op te vangen. Met die vrije trappen en heel wat hoekschoppen wist Beerschotter Holzhauzer wel raad: met scherp aangesneden ballen zorgden de Ratten constant voor gevaar.

Beerschot domineerde op alle vlakken: balbezit, felle omschakelingen, doelkansen en scherp verdedigen. Ze kunnen zichzelf enkel verwijten dat enkel Tissoudali kon besluiten, want aan de rust was een hogere score zeker niet onverdiend.

OHL-trainer Euvrard bracht bij het ingaan van de tweede helft nu wel Yannick Aguemon en dat veranderde de dynamiek van de wedstrijd danig.

Leuven kreeg meer diepgang in zijn spel. Het werd ook wat dominanter en kreeg de beste kans toen Aguemon vanop de linkerflank - zoals al vaker - terugkapte op zijn rechtervoet en met een indraaiende bal naar de eerste paal Henry de gelijkmaker presenteerde, maar Vanhamel kon redding brengen.

Perbet liep zich een aantal keren in een interessante positie, maar kreeg in of rond de box eigenlijk nauwelijks nuttige passes toegespeeld.

Afgaande op deze wedstrijd (1-0-verlies) heeft OHL geen enkele keus en kan het komende zaterdag niet afwachten, maar moet het van bij de start voor doelpunten gaan én blijven gaan.

Ongetwijfeld keert Mercier dan terug in de basis en zal ook Aguemon op één van de flanken gaan postvatten. Het King Power-stadion zal - net als het Kiel - vollopen om OHL naar 1A te schreeuwen.

Geen doelpunt slikken wordt daarvoor een belangrijke voorwaarde, maar net daar lijkt het schoentje te wringen: Leuven kon in zijn laatste 16 wedstrijden slechts twee keer een clean sheet voorleggen. Het wordt dus interessant om te zien hoe de  wedstrijd evolueert en welke keuzes gemaakt zullen worden.

Het thuisvoordeel heeft Beerschot gehad, met een 1-0 naar Leuven trekken is vooral voor de neutrale toeschouwer interessant. In elk geval zal Beerschot toch voor dat uitdoelpunt gaan, en kan het - zo lang het 0-0 blijft - de wegtikkende tijd als bondgenoot beschouwen.

Zodra OHL ruimte moet prijsgeven, kan paars-wit snel toeslaan met de snelheid van Tissoudali of Noubissi. En ik geef het toch nog eens aan: wie de wedstrijd zelf en alle beleving tijdens Beerschot-OH Leuven zag (ongetwijfeld herhaald komende zaterdag in de terugwedstrijd): veel clubs in 1B zouden niet misstaan in een vernieuwde Jupiler Pro League.