In het Canvas-programma Wereldrecord geeft Mike Powell toe dat hij een fout heeft gemaakt toen hij bijna 30 jaar geleden 8,95 meter ver sprong. "Ik kan mezelf wel voor het hoofd slaan", vertelt de Amerikaan.
In de eerste aflevering van het nieuwe seizoen Wereldrecord bijt Mike Powell de spits af. De 56-jarige Amerikaan was speciaal naar ons land afgezakt om terug te blikken op zijn mirakelsprong op het WK atletiek in 1991. In Tokio slaagde Powell erin om 8,95 meter ver te springen. En bijna 30 jaar later houdt dat record nog altijd stand.
"Ik haatte Carl Lewis"
De verspringcompetitie op het wereldkampioenschap atletiek in 1991 draaide uit op een bloedstollend duel tussen Mike Powell en wereldvedette Carl Lewis. Lewis had Powell al 15 keer verslagen, maar op die ene dag nam Powell revanche mét een wereldrecord.
"Ik haatte Lewis en wilde hem alleen maar verslaan. Hij was mijn grote vijand", vertelt Powell in het Canvas-programma Wereldrecord. "Ooit was Lewis mijn idool, maar ik ben hem beginnen te haten om mezelf op te jutten."
"Carl is de beste aller tijden", geeft Powell wel toe. "Ik heb hem geklopt, maar hij heeft een hele periode gedomineerd. Ik ben nummer 2."
"Had 9,20 of 9,30 meter kunnen springen"
Het wereldrecord van Mike Powell (8,95 meter) staat al bijna 30 jaar op de tabellen. Toch maakte de voormalige basketbalspeler een fout. "Toen ik het record brak, sprong ik hoger dan ooit. Als ik had geweten dat ik zo hoog zat, was ik ver voorbij de 9 meter geland: 9,20 meter of 9,30 meter."
"Wat ik normaal deed, was eerst het zand raken en dan zijwaarts draaien. Maar door de timing in mijn hoofd begon ik al zijwaarts te draaien terwijl ik nog in de lucht hing. Zo landden mijn benen zijwaarts in plaats van voorwaarts."
"Als ik dat had geweten, zou ik veel verder gesprongen hebben. Ik kan mezelf wel voor het hoofd slaan. 8,95 meter staat al bijna 30 jaar op de tabellen, maar 9,20 meter zou mooier zijn. Dat zou echt goed voelen: dan was ik nu de 9-meterman!"
Springen met een speciale bril
Voor een verspringer is het de kunst om bijna blindelings zo dicht mogelijk bij de plasticine in de balk jezelf de lucht in te katapulteren. Op dat moment zet je horizontale in verticale snelheid om.
De grote fout die beginners maken, is dat ze zich te lang concentreren op de afstootbalk. Toppers kijken niet meer omlaag. Neen, ze richten zich op de horizon.
Maarten Vangramberen mag het een keer uittesten met een speciale bril. En dat is niet eenvoudig.
