Bjorg Lambrecht begraven: "Dit afscheid valt ons super zwaar"

Bjorg Lambrecht werd in de 3e etappe van de Ronde van Polen tegen een betonnen rioolbuis gekatapulteerd. Hij werd naar het ziekenhuis gebracht, maar stierf op de operatietafel.

Lambrecht was tweedejaarsprof. Hij stond te boek als een groot klimtalent en brak dit jaar helemaal door met ereplaatsen in de Brabantse Pijl, Amstel Gold Race en Waalse Pijl. In de Dauphiné werd hij gelauwerd als beste jongere.

Vanmiddag namen de naasten van Bjorg Lambrecht afscheid van de renner tijdens een 2,5 uur durende plechtigheid. Vijf van zijn ploegmaats, met daarbij Jelle Vanendert en Tiesj Benoot, en ex-ploegmakker André Greipel droegen de kist even voor 11u binnen in de volgelopen Sint-Willibrorduskerk.

Er was veel volk in Knesselare. Niet iedereen kon plaatsnemen in de kerk en daarom woonden ruim 1500 mensen de dienst buiten bij. Ze konden er alles volgen op een groot videoscherm. 

In de gemeente Knesselare hangen veel Belgische vlaggen en witte ballonnen. Voor veel huizen liggen knuffelberen met daarop de tekst "RIP, Bjorg". Na de uitvaartdienst volgt de crematie in intieme kring.

Tijdens de plechtigheid las de moeder van Bjorg Lambrecht een lange brief voor die ze voor haar zoon geschreven had.

"Je ging graag naar school", vertelde ze onder meer. "Maar vooral om er met je vrienden te spelen en te ravotten. Uren kon je met de knikkers spelen, je maakte er toen al een wielerpeloton van."

"Je begon als voetballer, maar we zagen al vlug dat je geen ster zou worden. Toen kwam het roze koersfietsje dat Rik meebracht en al snel kon je daar niet meer van afblijven."

"We hebben zoveel meegemaakt, zoveel gezien, zoveel beleefd, zoveel gereden, gereisd. We zijn je zo dankbaar, je hebt ons zoveel gegeven."

"Je kan nu toch nog niet gaan? Waarom toch, waarom jij? Waarom ben je niet gebleven? Er is nog zoveel om te leven. We missen je. De leegte die je achterlaat is ondraaglijk."

De mama en papa van Bjorg Lambrecht waren er zelf bij in Polen toen het ongeluk met hun zoon gebeurde.

"Toen we jou bij de start van de eerste twee ritten zagen, straalde je, vol zelfvertrouwen, in superconditie. Ook jouw verzorger zei dat het mentaal en fysiek nog nooit zo goed zat bij jou", werd een brief van papa Lambrecht voorgelezen.

"Net voor de start zaten we hoog in de tribune van het stadion. Toen je het stadion binnenreed, zagen we dat je ons zocht. We begonnen te molenwieken met onze armen als schlagerfestivalgangers. Je zag ons en je knikte met je kin omhoog, gevolgd door jouw schitterende glimlach."

"Maar…Iets heeft tijdens rit 3 beslist dat je rit 4 niet mocht of kon rijden."

"Tijdens de donkere dagen na jouw overlijden heb ik de mensen rondom jou nog beter leren kennen."

"Bjorg, je moet een magneet geweest zijn die mooie, lieve, warme mensen aantrok. Carmina, een zacht, lief meisje dat vol liefde voor jou was, al jouw vrienden die zo naar jou opkeken en ons warmte geven en jouw supporters..."

"Je was een lieve, sociale, mooie jongen. Dit afscheid valt ons super zwaar. Ik houd van jou en ik weet dat je ook van ons houdt. Ik mis je en ik weet dat je ons ook mist. Ik ben fier op jou en ik weet dat je ook fier op ons bent."

"Salut Bjorg, salut Belgisch kampioen, salut toekomstig kampioen. We zullen je allemaal in ons hart meedragen."