Roelandts: "Valverde is een lolbroek, aan tafel probeert hij iedereen scherp te houden"

Aan tafel tikte hij plots met een kopje warme koffie tegen de nek van een ploegmaat. Gewoon om te testen of de ploegmaat bij de les was. 

Alejandro Valverde is een lolbroek, een heel amusante kerel. Op zijn 38e reed hij zondag voor het eerst de Ronde van Vlaanderen. De hellingen kende hij niet allemaal, maar de specialisten reden Valverde er niet af.

Hij is de leider van de ploeg. Aan tafel wacht iedereen om te vertrekken totdat Valverde zelf eerst rechtstaat. Het respect is bijzonder groot voor hem. Valverde zal ook altijd zeggen hoe hij het wil. En de ploegmaten en de omkadering schikken zich zonder verpinken naar hem.

"Ik wil zeker nog eens terugkomen", zei Valverde na zijn 8e plaats zondag. Hij heeft enorm genoten van zijn passage door Vlaanderen. Ook het Belgische bier kan hem bekoren. Elke avond dronk hij een Leffe, geen twee. Alejandro Valverde is een speelvogel en een geboren leider. Hij probeert iedereen scherp te houden.

De winnaar van de Ronde was voor mij geen verrassing. Alberto Bettiol was vorig jaar op stage mijn kamergenoot bij BMC. Zijn apart gevoel voor humor viel me toen op. Op zijn Italiaans. Bettiol is een heel toffe kerel en een warm persoon. Maar hij zal alles op zijn eigen manier doen.

Ik was verbaasd toen ik nadien hoorde dat de Ronde zijn eerste zege was. Ik dacht dat die kerel al vaker gewonnen had. In grote koersen had hij al finales gereden. In Plouay, bijvoorbeeld, moest hij 3 jaar geleden enkel Naesen voor zich dulden.

Het klopt dat Bettiol vorig seizoen wat dikker stond. Maar vorig jaar bij BMC had hij dan ook een grote dosis pech. In Luik-Bastenaken-Luik brak Bettiol zijn sleutelbeen. En 4 maanden later liep hij dezelfde breuk op na een val in Plouay.

Een eendagsvlieg zie ik niet in Bettiol. De komende jaren zal hij nog vaker meespelen voor zeges in de grote klassiekers. De Ronde kan het begin zijn van een mooie carrière.

Van mijn eigen Ronde van Vlaanderen had ik op voorhand iets meer verwacht. Maar na mijn sinusitis was het moeilijk om al op het gewenste niveau te rijden. Als je in de Ronde wil meedoen in de finale, mag je niets mankeren.

Zondag staat mijn laatste voorjaarsklassieker op het menu: Parijs-Roubaix. Ik ben realistisch in mijn doelstellingen, want de laatste weken had ik geen topgevoel.

Maandag keek ik naar De Kleedkamer, naar de editie die Vansummeren won. De  vluchters reden toen weg na het Bos en ik was toen ook mee. Zo wil ik zondag ook koersen. Anticiperen. Je hoeft maar één topdag te hebben om Parijs-Roubaix te winnen.