Remco Evenepoel draagt de roze trui over aan de Noor Leknessund

De vierde etappe van deze Giro kondigde zich met 3 cols van 2e categorie aan als spek voor de bek van de avonturiers. De wens om in de ontstnapping te zitten werd bovendien aangewakkerd door de open vacature van Remco Evenepoel naar een opvolger voor zijn maglia rosa. 

Die oproep van Evenepoel werkte als een rode lap op een stier en de koers kende daardoor een stormachtig begin. Na het spervuur van aanvallen, ging de voet in het peloton dan toch eens van het gaspedaal. Het signaal voor een groepje met onder meer Andreas Leknessund, Toms Skujins en Aurélien Paret-Peintre om er tussenuit te knijpen. 

Soudal-Quick Step vond het welletjes en gaf de zeven vluchters een vrijgeleide. Met Leknessund had Evenepoel dan ook de gedroomde renner om zijn roze leiderstrui aan af te staan. De Noor koestert in principe namelijk geen klassementsambities. Jay Vine doet dat wel, maar mocht die ambities bijna al opbergen na een incident met de eigen volgwagen. 

Toen Leknessund op de slotklim zijn duivels ontbond, kon alleen Paret-Peintre zijn wagonnetje aanhaken. Die laatste leek zelfs even te breken, maar knokte zich op het minder steile gedeelte terug in het spoor van de Noor. 

In de achtergrond was het Ineos Grenadiers dat het tempo de lucht in jaste, wellicht om het roze plannetje van Evenepoel te dwarsbomen. Het bleef echter bij blaffen, want tot echte aanvallen kwam het nooit. 

In de sprint verdeelden de twee overgebleven vluchters mooi de prijzen. Paret-Peintre boekte de mooiste overwinning uit zijn carrière en Leknessund werd de tweede Noor ooit, na Knut Knudsen in 1981, die de roze trui mag aantrekken. Toms Skujins was als derde de enige op het podium met een bedrukt gezicht.