Onstuitbare Van der Poel wint titanengevecht in heerlijke editie van Strade Bianche
- 0
- 30
- 60
- 90
- 120
- 150
- 184
Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix) heeft als eerste Nederlander de Strade Bianche op zijn erelijst gezet. In een editie voor de geschiedenisboeken, met alle grote namen op de afspraak, rekende hij op de steile klim naar het Piazza del Campo af met Julian Alaphilippe en Egan Bernal. Titelverdediger Wout van Aert moest lossen op de laatste grindstrook.
Strade Bianche in een notendop
- Sleutelmoment: Wout van Aert had op de 9e van 11 grindstroken al even moeten passen, maar hij moet er op de laatste sector ongenadig af na de onweerstaanbare demarrage van Mathieu van der Poel. Julian Alaphilippe en Egan Bernal hebben dan al alle moeite van de wereld om de Nederlander weer bij te benen. Die geschiedenis zou zich op de slotklim herhalen.
- Man van de Westrijd: Afgelopen zomer werd de brandende ambitie van Mathieu van der Poel onder de smeulende Toscaanse zon geblust bij zijn teleurstellende debuut in de Strade. Maar vandaag nam hij alle twijfels weg over zijn kansen in deze wedstrijd. Ook in het klauterwerk behoort Van der Poel vanaf nu tot de wereldtoppers.
- Opvallend: Op het WK veldrijden, nauwelijks een maand geleden, eindigden Van der Poel, Van Aert en Pidcock 1e, 2e en 4e. Nu in deze Strade Bianche finishen ze respectievelijk 1e, 4e en 5e. De veldrijders heersen op de weg!
VIDEO: Samenvatting van de wedstrijd
Van Avermaet roert zich vroeg, maar deemstert weg
Het was grote namen tellen bij de start in Siena, ook al werd het publiek zoals dat gebruikelijk is in coronatijden op afstand gehouden. De verwachte clash tussen klassieke renners en ronderenners zou niet ontgoochelen.
Maar eerst was er nog de onvermijdelijke vlucht van de dag, met Tosh Van der Sande als belangrijkste vertegenwoordiger van de 8. Dat groepje diende op 1 van de 11 uiterst lange grindstroken als springplank voor renners uit het peloton.
Loïc Vliegen probeerde het, ook Gianni Vermeersch schoot naar voren en zelfs Greg Van Avermaet sloop mee in een wat grotere groep. Maar geen van allen - Van Avermaet mogelijk door pech - zou de finale halen.
VIDEO: Van Avermaet maakt tempo
Van Aert ontmaskerd op de steile grindstroken
Door natuurlijke selectie vormde zich een groep met Van Aert, Van der Poel, Alaphilippe, Pogacar, Bernal, Pidcock, Gogl en Simmons. Die laatste was de pechvogel van de dag, want eerst reed hij lek en later belandde hij nog in een olijfgaard na een val.
Een achtervolgende groep met Fuglsang en Wellens kon bijna aan de rugnummers van de leiders pulken, maar plots fladderde er toch een mot door het groepje. Ze zouden de kop nooit meer terugvinden.
Strook 9 was amper 800 meter lang, maar leek na een demarrage van Alaphilippe wel de kop te kosten van Pidcock en vooral Van Aert. De twee kwamen er even later toch nog bij, maar het was toen al duidelijk hoe de kaarten lagen.
VIDEO: Alaphilippe valt aan, Van Aert moet lossen
Geen kruid gewassen tegen Van der Poel
Alaphilippe leek bergop de sterkste, maar dat was slechts schijn, zo bewees Van der Poel op de laatste grindstrook. De wereldkampioen bewoog hemel en aarde om Van der Poel tot de orde te roepen. Met een mooie inspanning kwam ook Bernal er weer bij.
Dat drietal bleef eendrachtig bij elkaar tot Siena, op een klein prikje van Van der Poel na. Alaphilippe en Van der Poel losten elkaar kop aan kop af in de moordende steegjes van Siena. Maar toen de Nederlandse kampioen zijn schot loste, wist de wereldkampioen meteen hoe laat het was.
"Bam! Bam! Bam!", schreeuwde Van der Poel uit toen hij over de finish kwam, intussen hard met zijn vuisten wapperend. Dit was duidelijk een zege die kon tellen, ook voor hemzelf.
VIDEO: Herbeleef de finale van de Strade Bianche
VIDEO: Van der Poel demarreert, enkel Alaphilippe en Bernal kunnen mee
Lees ook:
Fase per faselaatste update: meer dan 3 jaar geleden
Van Aert op 4
Van Aert is nog weggereden van de rest en wordt 4e. Pidcock, Gogl en Pogacar komen als een treintje binnen.
Er zijn er niet te veel die dat met Alaphilippe al klaargespeeld hebben.
Van der Poel met de gebalde vuist!
Mathieu van der Poel slaat zijn vuist de lucht in. Hij wint als eerste Nederlander de Strade Bianche. Alaphilippe en Bernal maken het podium vol.
Het is voor Van der Poel!
Het verschil is meteen enorm. Van der Poel gaat hier winnen!
Van der Poel gaat! En slaat meteen een grote bres.
En nu toch weer Van der Poel die overneemt.
Alaphilippe neemt nu over van Van der Poel. Bernal onveranderlijk op de 3e positie.
Alaphilippe wacht op de aanval van Van der Poel.
Laatste km.
Van der Poel begint op kop aan de laatste kilometer, die al stevig bergop gaat. Alaphilippe in zijn wiel, daarna Bernal.
In de achtervolgende groep zitten ze al te pokeren voor de 4e plaats. Vooraan naderen we de laatste kilometer. Vanuit de zon trekken we bijna de schaduw van de nauwe straatjes richting het Piazza del Compo in.
Is dat een signaal dat Van der Poel er niet helemaal vertrouwen in heeft voor de slotkilometer?
Van der Poel zet druk
Buiten beeld heeft Van der Poel de andere twee op een gaatje gezet. Bernal rijdt het gat nog maar eens dicht. De Colombiaan bewijst nogmaals dat hij meer dan in orde is. Het is hier zeker nog niet gespeeld.
Durft Bernal de sprint aan te gaan met Van der Poel en Alaphilippe? Of probeert hij (of een van de andere twee) die sprint nog te ontlopen? Dan mag er niet al te lang meer getalmd worden.
Het valt mij op dat Alaphilippe al een hele poos in het wiel van Van der Poel zit.
Tijdsverschil
De groep met Van Aert, Pogacar, Gogl en Pidcock volgt op 15 seconden. Maar de sterkste renners zitten vooraan.
Alaphilippe vs. Van der Poel?
Alaphilippe leek een zekerheidje als het op een sprint bergop zou aankomen, maar de punch die Van der Poel tentoonspreidde op de laatste strook was impressionant. Bernal kan misschien als derde hond met het been gaan lopen?