Maak kennis met de F1-rookies: de laatbloeier, het toptalent en de onverwachte Amerikaan

Soms heb je gewoon eens een kans nodig. Dat kan Nyck De Vries (27) beamen. Ondanks titels in de Formule 2 en de Formule E op zijn palmares, had de Nederlander nog nooit een kans gekregen op het hoogste niveau. 

Ook vorig seizoen stond De Vries niet echt op de radar van de F1-teams, tot een appendicitis Alex Albon weghield van de Italiaanse GP. Williams klopte aan bij de reserverijder van Mercedes en die kans greep De Vries met beide handen. Met een 9e plek sprokkelde hij meteen punten in Monza, geen eenvoudige opdracht bij het staartteam.

Na zijn geslaagde F1-debuut kwam de Nederlander meteen in de etalage bij heel wat teams. Williams en Alpine toonden interesse, maar AlphaTauri had het aantrekkelijkste voorstel. Opvallend, want normaal kiest Red Bull steevast voor een jongere uit de eigen talentenpoel. 

Waarom duurde het eigenlijk zo lang voor De Vries eens een kans kreeg? Met een plekje in de talentenvijver van McLaren leek hij in 2010 al op het juiste pad richting F1 te zitten. Dat bewezen Kevin Magnussen, Stoffel Vandoorne en Lando Norris die op die manier een F1-zitje bemachtigden bij McLaren.

Maar de resultaten van De Vries waren niet overtuigend genoeg om in hun voetsporen te treden. In zijn eerste seizoenen in de F3 en F2 stond hij nooit in de top 3 in de eindstand. McLaren trok toen al zijn conclusies en knipte de banden door. 

Te vroeg? In 2019 kon De Vries eindelijk de F2-titel veroveren, maar dat het drie seizoenen had geduurd en de tegenstand niet veel voorstelde in zijn kampioenenjaar, sprak niet in zijn voordeel. Noodgedwongen week de Nederlander uit naar de Formule E, waar hij zich in 2021 tot wereldkampioen kroonde.

Volgend seizoen wordt zijn engelengeduld eindelijk beloond. Met ondertussen al aardig wat ervaring moet de 27-jarige De Vries meteen zijn vijf jaar jongere ploegmaat Yuki Tsunoda het vuur aan de schenen kunnen leggen bij AlphaTauri. Beter presteren dan de Japanner is de enige manier om te bewijzen dat hij niet zomaar een laatbloeier is.

Nog maar 21 jaar en hij wordt al in één adem genoemd met Charles Leclerc en George Russell. Het toont hoe hoog de verwachtingen zijn voor het F1-debuut van Oscar Piastri.

De Australiër wordt ook niet voor niets beschouwd als een van de grootste talenten in de autosport. Zijn eerste jaar in de Formule 3: meteen kampioen. Zijn eerste jaar in de Formule 2: meteen kampioen. 

Alleen Leclerc en Russell slaagden er eerder in om achtereenvolgens F3- en F2-kampioen te worden. En eigenlijk doet Piastri nog straffer dan de vedettes van Ferrari en Mercedes, want in 2019 kroonde hij zich ook al tot kampioen in de Formula Renault Eurocup, goed voor drie titels op een rij.

Bij Alpine wreven ze zich dan ook in de handjes dat het Australische toptalent op hun reservebank zat. Alleen moest hij daar vorig jaar ook blijven zitten, ondanks zijn F2-titel. Esteban Ocon en Fernando Alonso versperden hem de weg bij de Franse constructeur.

Om het geduld van Piastri niet al te veel op de proef te stellen, snuisterde teambaas Otmar Szafnauer op de markt naar een F1-zitje voor Piastri in 2023. Een jaartje bij Williams en dan naar Alpine in 2024 leek het carrièrepad te worden.

Tot Fernando Alonso daar verandering in bracht met zijn verrassende overstap naar Aston Martin. Alpine twijfelde niet om over te schakelen op plan B en het stuur van Alonso een jaar vroeger in handen te geven van Piastri. 

Maar ze kwamen te laat. Ex-F1-rijder Mark Webber, de manager van Piastri, had al aangeklopt bij McLaren, dat achter de schermen op zoek was naar een vervanger voor de ontgoochelende Daniel Ricciardo. 

Na wat getouwtrek tussen Alpine en McLaren kan Piastri kan zich in 2023 eindelijk op zijn F1-avontuur focussen. Om niet hetzelfde lot te ondergaan als voorgangers Kevin Magnussen en Stoffel Vandoorne – talenten die snel werden opzijgeschoven bij McLaren – zal Piastri zich moeten tonen naast Lando Norris, dat andere toptalent. Geen eenvoudige opdracht, zelfs niet voor een belofte van zijn kaliber. 

De Formule 1 racet in 2023 maar liefst drie keer in de Verenigde Staten, het was dan ook hoog tijd voor een Amerikaanse rijder op de startgrid. Al kwam uiteindelijk niet de grootste kanshebber in een F1-zitje terecht.

Bij de zoektocht naar een opvolger van Alexander Rossi, de laatste Amerikaan in de Formule 1 in 2015, viel steevast dezelfde naam: Colton Herta. Als jongste winnaar ooit van een IndyCar-wedstrijd – op amper 18 jaar – is hij een van de meest veelbelovende Amerikaanse talenten.  

En welk F1-team zou daar geen interesse in hebben? Red Bull wou Herta bij AlphaTauri achter het stuur zetten, maar hij had uiteindelijk niet genoeg punten voor zijn Superlicentie – zeg maar het rijbewijs voor de F1. Het maakte de baan vrij voor Nyck de Vries.

Uiteindelijk kon Williams de Amerikaanse droom waarmaken door hun jeugdproduct  Logan Sargeant na amper één jaar in de Formule 2 al een kans te geven. Een verrassende keuze, want in tegenstelling tot Piastri en De Vries kon Sargeant in alle opstapklassen nooit een titel pakken.

Zijn sterkste prestatie was zijn derde plek in de Formule 3 in 2020, op 4 punten van eindwinnaar Piastri. Een jaar later leek hij de uitgesproken titelkandidaat, maar met zijn nieuwe team eindigde de Amerikaan pas 7e. 

Toch kon hij Williams in zijn eerste F2-seizoen overtuigen om hem een kans te geven op het hoogste niveau: met twee overwinningen werd hij 4e.

Bij Williams, dat vier van de laatste vijf seizoenen als laatste eindigde, zullen de verwachtingen niet al te hoog liggen voor de rookie. Hij zal vooral de vergelijkende test met zijn voorganger Nicholas Latifi moeten doorstaan. De Canadees kon in zijn drie F1-seizoenen amper drie keer punten sprokkelen.