Philippe Gilbert is dan toch nog niet versleten. Zijn afscheidsjaar was voorlopig een zeer mager beestje na een voorjaar vol ziekte, maar in de Vierdaagse van Duinkerke maakte hij toch nog eens het zegegebaar. "Deze overwinning brengt toch wel de nodige emoties met zich mee", vertelde hij.
De tegenstand was niet van het allerhoogste kaliber, maar Philippe Gilbert zal er niet om malen. Met een kamerbrede glimlach haalde hij zijn eerste zegeruiker sinds de Vuelta van 2019 op.
"Het was al even geleden", knipoogde hij, "maar mijn armen in de lucht gooien ben ik duidelijk nog niet verleerd. Deze zege brengt toch wel de nodige emoties met zich mee."
"Ik probeer altijd het beste van mezelf te geven. Of het nu het WK is of een kermiskoers of een klassieker. Ik ben en blijf gepassioneerd door het wielrennen en daarbij doen zeges enorm veel deugd."
Ik ben en blijf gepassioneerd door het wielrennen en daarbij doen zeges enorm veel deugd.
"Mijn laatste zege dateerde van de Vuelta van 2019. Dat lijkt wel een eeuwigheid voor mij."
"Ik heb een zware periode achter de rug. Ik had ademhalingsproblemen gedurende zowat drie maanden en pas sinds enkele dagen voelde ik me opnieuw topfit. Ik tankte hierdoor vertrouwen."
"Deze aankomst lag me wel. Een sprint op de macht. Ik zat heel goed geplaatst en kwam er op het juiste moment uit. Ik had al snel wat voorsprong en kon die behouden."
"Dat het al geleden is van 2005 dat ik nog eens won in de Vierdaagse van Duinkerke? Dat moet dan een record zijn? Het zegt misschien veel over mijn lange carrière."
Zaterdag volgt de sleutelrit over de Mont Cassel. Gilbert kan een gooi doen naar de eindzege.
"Ik wil eerst wat genieten van deze overwinning zonder me nu al druk op te leggen voor komende zaterdag. Dit voelt als een bevrijding en deze zege gaat me op mentaal vlak heel veel deugd doen. We hebben ook nog een pak renners van de ploeg in de kop van het klassement."
