Vangramberen: "Van Aert en Van der Poel tillen elkaar naar een nóg hoger niveau"

Tweede rustdag in de Tour en dus een ideaal moment om even terug te blikken op de eerste twee Tour-weken. Een logische vraag is dan wie tot dusver dé man van deze Tour was. Bij de gasten in Vive le Vélo klonk het unisono: Mark Cavendish. Zijn terugkeer naar de absolute top maakte indruk.

"Dit had niemand gedacht", zegt Bert De Backer. "De voorbije jaren was hij het fingerspitzengefühl om een sprint te rijden verloren. Hij is nooit aan sprinten toegekomen en nu was hij zo dominant. Dat is wonderbaarlijk, fantastisch knap."

Ook bij Deceuninck-Quick Step waren ze volgens Maarten Vangramberen verrast door het succes. "Patrick Lefevere zei me dat hij er eigenlijk geen rekening mee gehouden had. Alles moest één keer ongelofelijk goed samenvallen en dan zou Cavendish misschien één ritje kunnen winnen. Nu zijn het er 4 zoals in zijn allergrootste dagen en straks zullen het er misschien 6 zijn."

34 ritzeges in de Tour heeft Mark Cavendish nu, evenveel als Eddy Merckx. Hoe mooi het sprookje ook is, er is ook een kanttekening. Met Caleb Ewan is zijn misschien wel belangrijkste concurrent al vroeg in de Tour letterlijk weggevallen.

"Met Ewan erbij had hij er nooit 4 gewonnen, want Ewan was ook top en rijdt ongelofelijk goed bergop", zegt Vangramberen. "Maar in die laatste sprint zag je echt wel de vintage Cavendish, een echt roofdier dat er nog als een pijl kan uitschieten. Hij zou zelfs Ewan ook wel geklopt hebben in deze Tour."

"Nu zat alles mee, maar in de voorbije jaren zat ook alles tegen voor Cavendish. Hij is ziek geworden en hij heeft ongelofelijk veel valpartijen gehad waar hij altijd moest van herstellen."

Een belangrijke schakel in het succes van Cavendish is natuurlijk zijn ploeg, Deceuninck-Quick Step. "Hij heeft in de laatste sprinten een geweldige lead-out gehad", zegt Marijn de Vries. "Daar is zijn zelfvertrouwen toch ook wel van gegroeid, daar komt misschien wel 10 procent bij."

"Dikke chapeau aan de ploeg", vult De Backer aan. "Ploegen als DSM of Sunweb destijds selecteerden heel bewust bepaalde renners niet om de groepssfeer goed te houden. Bij Deceuninck-Quick Step voelt het minder wetenschappelijk aan. Ik vind het fantastisch dat dat zo lukt."

Cavendish wou vooral zélf ook heel graag naar Deceuninck-Quick Step, vertelt Vangramberen. "Hij is zot van Patrick Lefevere. Hij heeft hem heel vaak berichten gestuurd: Patrick, I love you. Het was gemeend, want hij wou echt doodgraag in die ploeg werken."

"Wat ik fascinerend vind aan Cavendish: hij is een sprinter van 36 en vanaf je 30e begint de explosiviteit te verminderen. Hij heeft de voorbije jaren ook in die mindere periodes dus niet stilgezeten. Hij is dat explosieve toch blijven trainen. Hij heeft gewoon echt veel pech gehad en is zich blijven verzorgen."

Blijft de vraag of hij volgend seizoen voor het vernieuwde Quick Step-Alpha Vinyl zal rijden. "Het is nog niet geweten wat hij gaat doen. Hij wordt nauwelijks betaald, maar heeft vlak voor de Tour wel een heel goed bonussysteem gekregen. Als hij zich nu zo goed voelt bij die ploeg, dan zou het heel vreemd zijn dat hij naar een ander team gaat. Of hij moet stoppen met winst op de Champs-Élysées, dat lijkt me het allermooiste."

Karl Vannieuwkerke peilde bij zijn gasten ook naar hun favoriete rivaliteiten in de sport. Een opstapje om de tweestrijd tussen Wout van Aert en Mathieu van der Poel te bespreken. Met een krachttoer op de Mûr-de-Bretagne en een straf nummer in de Ventoux-rit staken die elkaar ook in deze Tour naar de kroon.

Vangramberen ziet vooral een mooie rivaliteit, met veel wederzijdse waardering. "Ik merk dat ze zo veel respect voor elkaar gekregen hebben. Er was dat akkefietje na Gent-Wevelgem, maar daar zijn ze allebei veel wijzer uit geworden."

"Het moeten en zullen nooit vrienden zijn, of misschien lang na hun carrière wel, maar het respect voor elkaar is enorm toegenomen. Zij tillen elkaar naar een nóg hoger niveau.”

De Backer kan dat alleen maar beamen. "Ik ben blij dat er nu positieve energie uitkomt. In de klassieke periode en al een paar jaar in de cross voelde het wat ongezond. Het is leuk dat ze nu als atleten superveel respect kunnen hebben voor elkaar. Het is straf dat ze allebei naast elkaar kunnen uitblinken. Voorlopig delft er niemand het onderspit."

"Het is ook omdat ze allebei al zulke straffe dingen gewonnen hebben", pikt Vangramberen in. "Ze gunnen elkaar een plaats onder de zon. Dat zag je ook in de Tour. Eerst doet Mathieu iets fenomenaals en dan zegt Wout: ik zal dat ook maar eens doen."

"Vroeger was er altijd rivaliteit tussen Belgen en Nederlanders. Dat is bij Van der Poel niet. Hij spreekt Vlaams, hij is in Vlaanderen grootgebracht en we zien hem ook een beetje als een halve Vlaming."