Groepswinnaar of liever tweede? Wat is de beste EK-route voor de Rode Duivels?

Zoek de komende weken op het EK niet naar Adnan Januzaj. 3 jaar geleden was het (eeuwige) talent er wel bij op de Wereldbeker in Rusland. En de passage van Januzaj bleef niet onopgemerkt.

Flashback naar 28 juni 2018: België en Engeland kijken elkaar in de ogen in de laatste poulematch. Groepswinst staat op het spel, maar beide naties lijken te passen voor die poleposition.

Wie groepswinnaar wordt, ontmoet in de kwartfinales namelijk favoriet Brazilië. Terwijl niemand lijkt te mopperen bij een gunstige geurloze draw, schildert Adnan Januzaj de Rode Duivels naar een 1-0-zege en groepswinst. 

De rest van het verhaal kent u: na de remonte tegen Japan wervelen de Duivels tegen Brazilië, maar botsen ze in de halve finales op Frankrijk.

Er werd voor, tijdens en na die match tegen Engeland een flink boompje opgezet over hoe de Belgen - met of zonder handrem - al dan niet de verkeerde afslag hadden genomen op dat WK. Was dat doelpunt van Januzaj nu een vergiftigd geschenk of niet?

Om het thema nu al tot leven te wekken bestudeerde Peter Vandenbempt wat de ideale route van de Belgen zou kunnen of moeten zijn op het komende EK.

Voor een goed begrip: het EK telt 24 deelnemers die zijn onderverdeeld in 6 poules van 4 landen. Bij de groepsfase vallen 8 landen af. Dat betekent dat dus ook de 4 beste derdes doorstoten naar de 1/8e finales.

"Laten we uitgaan van de eerste plaats in onze groep (B). Dan trekken we naar de bakoven van Sevilla voor de 1/8e finales tegen de derde uit een andere groep. Dan hebben we 1 kans op 3 om gekoppeld te worden aan de derde uit groep F, als zij natuurlijk een van de beste derdes afleveren."

Voor wie de groepsverdeling nog niet heeft bestudeerd: groep F is de poule des doods met Frankrijk, Portugal, Duitsland en Hongarije.

"Stel je voor dat de Portugezen in het begin nog wat liggen te slapen of dat de Fransen nog aan het strand liggen: met een beetje pech ontmoet je hen of Duitsland dus al in de 1/8e finales."

"Win je, dan wordt het in München wellicht Italië in de kwartfinales. In de halve finales in Londen speel je dan tegen de 2e uit de groep van Engeland of de winnaar van de poule des doods."

Met andere woorden (en met veel als'en en veronderstellingen in het achterhoofd): "Als groepswinnaar kom je als iedereen doet wat hij moet doen - wat nooit gebeurt in een toernooi - onderweg de favorieten tegen: Italië, Portugal, Frankrijk of Duitsland."

Dan is het logische vervolg: wat gebeurt er als de Belgen tweede worden in hun poule?

"Dan speel je in de 1/8e finales in Amsterdam tegen de tweede uit groep A. Dat wordt Zwitserland of Turkije: een eitje."

"Dan vlieg je naar Bakoe, qua reizen is het dus minder comfortabel, voor Nederland of Oekraïne. En in de halve finales ontmoet je Engeland of Spanje als zij hun groep winnen."

"Dus hoe pakken we dat aan? Tegen wie laten we punten liggen? Neen, even ernstig", besluit onze commentator. "Je speelt gewoon om te winnen."

"Tegen Engeland was het zeker niet de bedoeling om te winnen, want een gelijkspel was gunstiger, maar zo zit een voetballer niet in elkaar."