Morgen stelt oud-wielrenner en -ploegleider Rudy Pevenage zijn biografie voor: "Der Rudy". Daarin onthult onze 65-jarige landgenoot heel wat over zijn tijd in het peloton en vooral dan over de duistere kant ervan: de corruptie en de doping. Pevenage geeft toe dat hij zelf doping genomen heeft én dat hij zijn poulain Jan Ullrich ook aan doping geholpen heeft.
De Nederlandse schrijver John van Ierland noteerde het verhaal van Pevenage, die zelf in de jaren 70 en 80 actief was als renner bij IJsboerke, Capri Sonne, Del Tongo en Superconfex.
Als verzorger en ploegleider verdiende hij zijn brood bij Histor, La William, Bianchi en T-Mobile. Hij was de persoonlijke verzorger van Jan Ullrich, het Duitse wonderkind, die in 1997 de Tour won en de grote uitdager was van Lance Armstrong. De Duitser en de Amerikaan bleken dat allebei op doping te hebben gedaan. Operacion Puerto in 2006 was het einde van Ullrich én van Pevenage.
In zijn biografie "Der Rudy" neemt Pevenage geen blad voor de mond. "Ik ben niet meer bang voor reacties of opmerkingen, ik vertel in deze biografie veel, heel veel", luidt het in zijn voorwoord. "Ik wil niemand pijn doen, maar vertel wel de waarheid over wat ik heb meegemaakt, wat ik heb gezien."
Zo onthult hij hoe toppers koersen kochten, hoe hij zelf geld bood om koersen te winnen, hoe hij doping nam én hoe hij Ullrich bij zijn dopinggebruik hielp. Over colablikjes met een dubbele wand, bloedzakken in lege melkpakken en koeriers op zijn mountainbike.
"Dubbelwandige colablikjes waren reuzehandig"
We pikken een aantal passages uit het boek. Hoofdstuk 27 handelt over de Sanremo-blitz in de Giro van 2001. "Er is een inval in het hotel. NAS-agenten en de Guardia di Finanza. Ik kon niet meer weg. Niemand kon meer weg. Ik pakte de insulinespuit voor Jan, brak die in een paar stukken en spoelde die door het toilet. Ik dacht na: had ik nog meer dingen die ik niet mocht hebben?"
"Ik vergat in mijn paniekerige beredenering het speciale blikje cola dat ik in de koelkast had gezet. Ik had het gekregen van een renner die dat ding had meegenomen uit het zuiden van Italië. Het blikje was dubbelwandig en je kon het aan de bovenkant openschroeven om er medicamenten in te doen en te bewaren. Reuzehandig. Door de dubbele wand bleef de inhoud goed koel en van buiten was het niet te onderscheiden van een echt blikje cola."
"De bloedzakken werden verpakt in lege melkpakken"
In hoofstuk 31 Asterix, Obelix en Ali Baba gaat het over hoe Pevenage bloeddoping introduceert als persoonlijke begeleider van Ullrich bij T-Mobile in 2004 en 2005.
"Het was uiteraard verboden, en de bloedzakken van de renners werden voor de zekerheid gemarkeerd met codenamen. Ook de organisatie kreeg codenamen mee: Asterix, Obelix en Ali baba!"
"Hematoloog José Luis Merino, van de Madrileense La Princesa-kliniek, was Obelix, Eufemiano Fuentes was Asterix en Alberto Leon was Ali baba, hij was de koerier en bezorgde alles aan de klanten in de ploegen."
"Voor de start van de Tour in Luik (in 2004, red) boekte ik voor mezelf een kamer in het rustige Park Hotel in Kelmis. Ik had om een extra koelkast gevraagd en die werd ook op mijn kamer geplaatst. Meteen die dag kreeg ik bezoek van de gewezen mountainbiker Alberto Leon, we noemden hem Ali baba, hij kwam met de tgv via Bordeaux en Parijs naar Luik."
"Het hotel was mooi en ver genoeg van de heksenketel die grand départ heet. De volgende avond sloten ook José Luis Merino en Eufemiano Fuentes zich bij ons aan. Er werd een lijst opgesteld met renners die Ali baba als vervoerder moest bezoeken. Hij deed dat op mijn mountainbike en de pakketjes zaten in zijn rugzak. Ali baba was een perfect ogende toerist."
"De bloedzakken werden zorgvuldig verpakt in lege melkpakken en met een code afgesloten. Het plan was ze net na het avondeten in de hotels van de renners af te leveren bij de juiste renner. Soms gebeurde dat ook overdag."
De biografie "Der Rudy" verschijnt vanaf morgen en wordt uitgegeven door de Nederlandse uitgeverij JEA.
