Gisteren was het einde van het tijdperk-Darcis in het mannentennis. Onze landgenoot sloeg op zijn 35e zijn laatste balletje in de eerste kwalificatieronde van de Australian Open. "Ik hoop dat de mensen mij onthouden als iemand die niet opgaf."
Darcis had vooraf aangekondigd dat de Australian Open zijn laatste toernooi zou zijn. Maar hij had gehoopt dat hij wat verder zou raken dan de eerste voorronde tegen de Fransman Benchetrit.
"Ik had 2 setpunten in de eerste set, 2 keer komt hij weg met een volley die de netrand raakt. Win ik de 1e set, verandert dat alles. Maar dat is tennis", reageerde Darcis van uit Melbourne.
"Dit is het einde. Op een bepaald moment stopt het. Diep vanbinnen heb ik nog altijd goesting om te spelen, maar ik heb te veel pijn." Blessureleed is een rode draad door zijn loopbaan. Zo heeft hij al jaren pijn aan zijn rechterelleboog. "Als je met pijn op het terrein staat en je in het dagelijkse leven ontstekingsremmers moet nemen, dan is het moment gekomen om aan iets anders te denken. Mijn lichaam en mijn hoofd willen niet meer mee."
"Ik mag terugblikken op een correcte carrière, heb er alles uitgehaald"
Darcis won in zijn lange carrière 2 ATP-toernooien (Amersfoort 2007 en Memphis 2008), speelde 2 keer de finale van de Davis Cup (in 2015 en 2017) en stuntte met een onvergetelijke zege tegen Rafael Nadal op Wimbledon in 2013.
"Het is lastig om te verwoorden wat nu in mijn hoofd omgaat", legde hij uit. "Ik vind het jammer dat het voorbij is. Ik speel tennis sinds mijn zesde, ben prof sinds 2002. Ik mag terugblikken op een correcte carrière, heb een mooi klassement gehaald (38e in mei 2017), heb hoogtes en laagtes gekend."
"Qua souvenirs is er natuurlijk mijn zege tegen Nadal, maar ook sommige overwinningen in de Davis Cup, mijn zege tegen Berdych op de Olympische Spelen in 2012, mijn eerste ATP-titel, mijn eerste toernooiwinst in een Challenger, in een Futures. Alle eerste keren zijn belangrijk. Het zijn momenten die je niet vergeet."
Hij lacht bij de vraag welk beeld hij hoopt dat de mensen van hem zullen onthouden. "Laten we zeggen dat ik hoop dat het een beeld is van iemand die niet opgaf, die alles heeft gegeven wat in hem zat en die het maximum uit zijn potentieel heeft gehaald. Ik hoop dat men dat onthoudt."
"In maart begin ik als AFT-coach bij de plus-18-jarigen"
En wat nu? ""Nu droom ik ervan om 5 jaar in mijn bed te liggen (sic) en mijn dochters terug te zien. In de kleedkamer moest ik geen traantje laten, maar het was wel moeilijk. Ik heb een krop in de keel, want ik draai een belangrijke bladzijde in mijn leven om."
Een 2e carrière loert al om de hoek. Darcis gaat immers aan de slag als trainer bij de Franstalige Tennisfederatie (AFT). "In maart begin ik bij de plus-18-jarigen, met het Team Pro. Het is een mooi project, er lopen goede spelers rond, jongeren die gemotiveerd zijn. Ik heb zelf ook zin om aan iets nieuws te beginnen, ook al zal ik de adrenaline van een wedstrijd missen."
Darcis wil ook blijven sporten. "Er mag maximum 5 kg bij", lacht hij. "Ik moet dus blijven bewegen, anders worden het er 15. Als jongerencoach ben ik overigens verplicht om in vorm te zijn."
Darcis proefde in 2018 al van het coach zijn, toen hij onder meer Yanina Wickmayer begeleidde op Wimbledon en de US Open. Op termijn wordt hij genoemd als opvolger van Johan Van Herck bij de Daviscup-ploeg. "Ik weet er niets van. Het is niet aan mij om die beslissing te nemen."
"Vandaag is Johan daar en hij levert ongelofelijk werk. De toekomst zal uitwijzen of mij ooit de vraag wordt gesteld. Uiteraard heb ik er wel zin in, maar het is niet aan mij om de knoop door te hakken. De ervaring op de recente ATP Cup als Belgische coach was super. Het was de beste competitie die ik meemaakte. De plaats, het format, de gemotiveerde spelers, alles was aanwezig. Ik heb er alles gegeven. Het is aan anderen om te oordelen of het goed was, maar het was alleszins heel leuk."