Het onvermijdelijke werd gisteren realiteit, Marieke Vervoort koos voor euthanasie na een jarenlange strijd tegen haar spierziekte. Sporza had een gesprek met goede vriend Piet den Boer, die nog een hartverwarmende anekdote in petto had over Marieke en haar hond Zenn.
"Ik vond haar situatie soms onmenselijk, onwezenlijk"
"Het nieuws komt toch wel hard aan", vertelt Piet den Boer aan Sporza. Den Boer is vaak bezig met G-sport en was jarenlang goed bevriend met Marieke Vervoort. "Je houdt er altijd rekening mee. Zeker de laatste maanden wisten we dat het moment er wel zat aan te komen. Maar het blijft altijd verschieten, want ik heb ontzettende bewondering voor haar."
Zelden zagen we iemand die op zulke manier omging met de zware ziekte die Vervoort had. "Ik heb haar slechte momenten gezien, maar ook haar goede. Ik vond haar situatie soms onmenselijk, onwezenlijk, maar ik ben blij dat ik haar mocht leren kennen, dat ik ze gekend heb."
"Voor mij was ze een voorbeeld. Als je het zelf goed hebt, moet je juist goed doen voor anderen. Zij was iemand die het niet goed had en toch probeerde goed te doen voor anderen, ondanks de vreselijke ziekte. De visie die ze had, maar ook de harde pijn, zullen mij voor altijd bijblijven."
"Hoe ik ze zou typeren als atlete? Een pure topatlete. Een atlete die alles uit haar lichaam gehaald heeft wat mogelijk was. Zonder haar ziekte denk ik dat ze een van de Belgische topatletes had geweest. Maar ze heeft alles uit het leven gehaald en ik hoop dat ze nu haar rust gevonden heeft."
Op een bepaald moment zag ik hier in Kasterlee op een boerderij labradors te koop. Ik dacht: ik bel Marieke op. Ik bel ze op en ze komt kijken. Ze zegt: dat is hem.
"Als je ziet wat Zenn voor haar betekend heeft, ben ik trots op deze samenloop van omstandigheden"
De paralympische sport verliest met "Wielemie" een echt voorbeeld. "Marieke blijft een voorbeeld. Voor iedereen in haar omgeving was ze een soort ijkpunt. Ze gaat de geschiedenisboeken in als een inspirator voor mensen met een beperking. Zelfs nu, na haar overlijden, blijft ze een ijkpunt. En dat blijft ze zolang de wereld bestaat."
Wie Marieke Vervoort zegt, zegt natuurlijk ook Zenn, haar voormalige hond. Jarenlang was Zenn haar levenspartner. "Ik heb Marieke leren kennen na de Ironman in Hawaï. Daar kwam ze net 10 minuten te kort en had ze nadien een zware periode. Op een bepaald moment zag ik hier in Kasterlee op een boerderij labradors te koop. Ik dacht: ik bel Marieke op."
"Ik bel ze op en ze komt kijken. Ze zegt: dat is hem. Toen kwam er meteen een klein hondje op haar af en dat was Zenn. Dat blijft een van mijn mooiste momenten met Marieke. Als je dan ziet wat Zenn voor haar betekend heeft, dan ben ik trots op deze samenloop van omstandigheden. Het is speciaal", vertelt een emotionele Den Boer, die zelf ook een labrador kocht op de boerderij: het zusje van Zenn.
