Niet Gilbert, Van Avermaet of Van der Poel, maar Pedersen is wereldkampioen

Wat was het een anticlimax voor Oranje. Net na het ingaan van de laatste lokale ronde ontploften de benen van Mathieu van der Poel helemaal. De Nederlandse topfavoriet had mee de schifting gevoerd, maar kwam de man met de hamer schijnbaar vanuit het niets tegen. Het zou niet de laatste verrassende plottwist van dit WK zijn.

De dag begon al met een valse noot toen de UCI door het hondenweer moest sleutelen aan het parcours. De route werd ingekort tot 260 kilometer, de geschrapte passage uit de lange aanloop werd vervangen door twee extra rondjes op het circuit in Harrogate.

De op papier makkelijkere route zorgde voor een ietwat monotoon WK, waar een elftal met vooral winnaars van grote rondes het voorspel voor zijn rekening nam. Toen het peloton het eerste van 9 lokale rondjes aansneed, was het vooral duidelijk dat de grote lus een muis had gebaard. En was er plots ook paniek in het Belgische kamp.

Philippe Gilbert kuste het asfalt en moest op 120 kilometer van de finish al een kruis maken over zijn WK. Het zou het begin zijn van de ondergang voor de Belgen, die daar al Remco Evenepoel moesten opofferen en daarna voortdurend achter de feiten zouden aanhollen. Meer dan een 8e plaats voor Greg Van Avermaet zat er na een zeer ontgoochelend WK niet in.

De Denen (!) en de Fransen legden na Gilberts val rondenlang een strak tempo op en maakten er een afvallingsrace van. Het intermezzo van Stefan Küng op 70 kilometer van de finish en de tegenreactie van Mads Pedersen op 50 kilometer van de aankomst leken een voetnoot, maar daar dachten de Zwitser en de Deen duidelijk anders over.

Het duo kreeg op 33 kilometer van het einde plots het gezelschap van Matteo Trentin en Mathieu van der Poel. De Italiaan en de Nederlander legden daar al hun kaarten op tafel. Bij de andere zogenaamde favorieten was er geen sprake van pokeren, maar was de conclusie duidelijk: niet goed genoeg en boeken toe.

De rode loper leek klaar te liggen voor een titanenduel tussen Trentin (die ook nog op de steun van landgenoot Gianni Moscon kon rekenen) en Van der Poel, maar op 12 kilometer van de finish ging dus radicaal het licht uit bij de Nederlander. Hij kent dan toch zijn grenzen.

Trentin wreef zich - zonder de geloste Moscon - in de handen en werd door zijn Deense en Zwitserse vriend in een zetel naar de finish geloodst. Iedereen had de Italiaan al opgeschreven, maar Trentin blokkeerde volledig in de sprint. Verrassing Pedersen had aan het einde van een meedogenloos en uitgeregend WK nog voldoende jus in de benen.