Indrukwekkende Van der Breggen soleert in stijl naar haar 1e wereldtitel

Voor de start van het wereldkampioenschap bij de vrouwen leek de vraag niet of er een Nederlandse zou winnen, maar eerder welke Nederlandse vrouw zou winnen. Een strijd tussen Anna van der Breggen en Annemiek van Vleuten stond in de sterren geschreven, maar die kwam er niet. Een snelle start kregen we wel te zien, al bleven de favorieten lang op de achtergrond.

Het begin kreeg kleur door enkele aanvallen. De Colombiaanse Sanabria, de Poolse Nerlo en de Finse Lepisto zongen hun liedje het langste uit. Maar het was slechts uitstel van executie vooraleer zij gegrepen zouden worden door het peloton. In dat peloton ging Van Vleuten ongelukkig tegen de grond. Een val die haar nadien misschien wel de wereldtitel zou kosten.

Op de eerste beklimming van de dag wisten de Belgische vrouwen al meteen hoe laat het was. Ze konden niet meedoen in de groep der favorieten en belandden al snel in achtervolgende groepen. Sofie De Vuyst zou als eerste Belgische over de streep komen, op de 28e plek.

Met nog 2 rondes te gaan, kregen we een interessante, maar gevaarlijke koerssituatie. Een groepje van 6 reed een bonus van een minuut bij elkaar op het peloton. In dat peloton zaten nog alle favorieten, op eentje na: Amanda Spratt. Toen Ellen Van Dijk, de enige Nederlandse in de kopgroep, de rol vooraan moest lossen, moesten de Nederlandse favorieten wel in actie komen.

Annemiek van Vleuten opende de debatten met een krachtige aanval, maar dé versnelling van de dag volgde enkele seconden later. Anna van der Breggen legde iedereen het zwijgen op en sprong meteen naar de koplopers.

Daar kon enkel Spratt de Nederlandse volgen, maar ook zij moest al snel afhaken. Van der Breggen vertraagde geen enkele seconde en reed een indrukwekkende voorsprong bij elkaar. Niemand zou de olympische kampioene nog terugzien. Met nog 40 kilometer te gaan zette ze Spratt al snel op een paar minuten, daarachter volgden nog enkele rensters, het peloton zou uiteindelijk op ruim 8 minuten over de streep komen.

Na lang wachten en verschillende zilveren medailles op een WK, was het uiteindelijk dan toch raak voor Van der Breggen. Ze kwam solo over de streep en pakte haar eerste wereldtitel ooit. De Australische Spratt werd tweede op maar liefst 3’42”. De Italiaanse Tatiana Guderzo pakte brons, op meer dan 5 minuten. 

Annemiek van Vleuten sprong in de slotfase nog weg uit het peloton en reed naar een zevende plek, op evenveel minuten van de winnares. Na de finish moest ze meteen naar het ziekenhuis. Ze kon nog maar amper lopen na de harde val. 

"Ik weet niet hoe je deze prestatie moet omschrijven", reageerde Van der Breggen na haar gouden race bij Sporza. "Ik had een goede dag en een goed team rond me heen, maar ik had het niet op deze manier verwacht. Doordat Spratt in de kopgroep zat, moesten we al snel beginnen. Ik voelde me heel goed en Annemiek was gevallen in het begin. Dat was een domper. Ze zei ook dat ze zich niet zo goed voelde."

"Ik moet zeggen, de aanloop naar dit WK was niet de makkelijkste. Het parcours lag me en ik heb nog nooit zoveel druk gevoeld. Ik kreeg er zelfs last van. Pas toen ik over de streep reed, geloofde ik echt dat ik gewonnen had. Ik had verwacht dat de rest veel meer op mijn wiel zou zitten, maar mijn voorsprong werd alsmaar groter. Van tijdsverschillen wist ik niets, dus ik probeerde goed in te delen, want het was nog lang. Maar het is gelukt!"

"Er werd vanaf de start al in een heel hoog tempo gereden", vertelt Sofie De Vuyst. "Daar had ik al het gevoel dat ik geen topdag had. Ik kwam terecht in een achtervolgend groepje en moest daarna aanklampen op elke klim. Vooraf wist ik dat ik een topdag nodig zou hebben om vooraan te rijden, dat had ik niet. 

"Wat er moet gebeuren om van België ook een topland te maken bij de vrouwen? Meer proberen bergop te rijden en meer buitenlandse stages" weet De Vuyst. "Met België zitten we momenteel goed in de subtop, maar de wereldtop ontbreekt. Ik hoop dat een van de meisjes van vandaag de stap naar voren kunnen zetten in de toekomst."

Ook Githa Michiels kende geen topdag. "Het was heel veel stress in het begin, me positioneren vergde veel energie. Mijn voorbereiding was ook niet ideaal, deze week heb ik afgezien met tandpijn. Ik hoop toch dat de federatie tevreden is over mijn prestatie en ik ben blij dat ik de kans heb gekregen om hier mee te rijden. In de toekomst zal ik het mountainbiken zeker nog combineren met de weg. Dat zal me alleen maar sterker maken", aldus Michiels.